''Η Άνοιξη είναι ακριβή''

Λίγο πριν (2). Κεφάλαιο 25.

Έκλεισαν τρεις βδομάδες που έφυγε ο Νικολός, τρεις βδομάδες που αποχαιρέτησε τον Γιουσούφ.
Και νέα δεν είχε για κανέναν από τους δυο. Να πει ότι δεν αγωνιούσε, θα ήταν ψέμα. Η Αντιγόνη σήμερα, ξύπνησε αργά. Ο ύπνος της ήταν άστατος και ακολουθούσε κατά πόδας το άγχος και τις ελπίδες της.
Λίγο γάλα να πιει ...κάτι να βάλει στο στομάχι της για χάρη του παιδιού που μεγάλωνε μέσα της κι ας μην είχε όρεξη ούτε για μια γουλιά. Καθισμένη στο σκαμνί της κουζίνας, σκεφτόταν ποιες κινήσεις έπρεπε να κάνει, όταν ο καπνός θα σήμανε την έναρξη.
Ο Απόστολος μπήκε χτυπώντας την πόρτα βιαστικός.
''Αντιγόνη; Εδώ είσαι;''
''Στην κουζίνα Απόστολε. Τι συμβαίνει;''
''Είδες; Είδες το αρχοντικό; Ένας ηλικιωμένος Οθωμανός αναλαμβάνει εδώ στο νησί. Έφυγε ο Γιουσούφ. Ήδη το πλοίο του σαλπάρισε. Το ήξερες; Τι κακό είναι αυτό που μας βρήκε; Έφυγε χωρίς να με αποχαιρετήσει, να με ενημερώσει, χωρίς...''
''Στάσου Απόστολε...υποχρέωση είχε να μας χαιρετήσει; Πώς κάνεις έτσι;''
Ώστε έφυγε. Μεγάλη η χάρη σου, Παναγιά μου. Της έκανε το χατίρι. Μια ανακούφιση την αλάφρωσε. Ένα βάρος λιγότερο κι ας ένοιωθε λύπη για τον παντοτινό αποχωρισμό. Όχι, τέτοια ώρα δεν θα το σκεφτόταν. Σημασία έχει ότι γλίτωσε. Οι σκέψεις της τρέχανε και δεν άκουγε τον Απόστολο που είχε πάθει σοκ μεγάλο...
''...........μα ούτε εσένα είπε τίποτε; Δεν γίνεται, κάτι συνέβη. Λες να θύμωσε τόσο πολύ μαζί μου και γι αυτό έφυγε; ''
Χριστέ μου δεν γίνεται τόση μεγάλη ανοησία να υπάρχει στον κόσμο. Άκου τώρα τι σκέφτεται το Εγώ του. Θύμωσε με το γιατρό του νησιού και παράτησε το πόστο του ένας διοικητής, αν είναι δυνατόν.
''Έλα Απόστολε ηρέμησε, δεν εξαρτιόμαστε από τον εκπρόσωπο του Μπέη κάθε φορά''.
Μα ο Απόστολος ήταν απαρηγόρητος. Αποκλείεται τώρα να γίνει διοικητής των άλλων νησιών. Αποκλείεται να έχει την εύνοια και αυτού του Οθωμανού. Μα τι είναι αυτά που σκέφτεται; Στο χέρι του είναι. Πρέπει να τον γνωρίσει, να υποβάλλει τα σέβη του, να τον διαβεβαιώσει ότι είναι άνθρωπός σοβαρός και χρήσιμος. Γι αυτό ζήτησε ακρόαση από το νέο εκπρόσωπο του Μπέη.
Στο γραφείο του τον δέχτηκε ο νέος διοικητής. Μεσήλικας, αγέλαστος και μικρόσωμος, με μάτια αεικίνητα να προσπαθούν να δουν βαθύτερα, να διαβάσουν τις σκέψεις των υποτακτικών του. Χμ... αυτός είναι ο γιατρός, ναι ο σύζυγος εκείνης που πρέπει να προσέχει και να σέβεται. Αυτές τις εντολές είχε. Δεν κατάλαβε γιατί του έδωσαν τέτοιες εντολές και ο Μπέης και ο γιος του. Δεν είμαστε καλά, εμείς είμαστε οι αφέντες του τόπου, τι καμώματα είναι αυτά; σκεφτόταν, όσο ο Απόστολος έδινε τα διαπιστευτήριά του. Δεν είπε σε κανέναν τίποτε, την ήθελε τη θέση, την αποζητούσε το εγώ του. Μα ο γιατρός...πολλά σέβη άφηνε στο γραφείο του. Μμμ, μ'αρέσει αυτός, σίγουρα θα κάνει ό,τι του ζητάω. Για να δούμε!
''Γιατρέ χαίρομαι που σε γνώρισα και έχω ακούσει πολλά καλά για σένα. Οι υπηρεσίες σου απαραίτητες για τον τόπο. Θα τα πάμε καλά. Να είσαι σίγουρος''
Πετούσε στα ουράνια ο Απόστολος. Θα τα πάνε καλά είπε...τι ωραία. Οι ελπίδες αναπτερώθηκαν.
Πηγαίνοντας στη δουλειά του, είχε πάλι τον αέρα του σημαντικού στο νησί του. Ανάγκη δεν είχε τον Γιουσούφ. Σιγά το παιδαρέλι τώρα, που έφυγε χωρίς να χαιρετήσει και έλεγε ότι ήταν φίλοι. Σιγά...
Το πλοίο του Νικολού ήταν πολύ ώρα δεμένο αρόδο. Μα ο Νικολός άφαντος. Η Αντιγόνη στη βόλτα της για τα ψώνια, το είδε. Περίμενε αρκετά, μα δεν είδε τον πατέρα της. Τι στο καλό συμβαίνει; Η βάρκα του ήταν δεμένη, σημάδι ότι είχε βγει στο νησί. Ρώτησε τριγύρω τους βαρκάρηδες. Ναι, είχε βγει ο καπετάνιος, αλλά τον είχαν καλέσει στο αρχοντικό. Έτρεξε στο σπίτι μήπως και πήγε εκεί, ενώ εκείνη έλειπε. Κανείς!
Τι κάνει τόση ώρα στο αρχοντικό; Λες να συνέβη τίποτε; Νέος διοικητής, ίσως να είναι διαφορετικά τώρα τα πράγματα, σκεφτόταν διαρκώς.
Έφτασε μεσημέρι όταν άκουσε χτύπημα στην πόρτα. Ο πατέρας της μπήκε βλοσυρός. Πίσω του ο Απόστολος.
Μουδιασμένα η Αντιγόνη χαιρέτησε τον πατέρα της.
''Γιατί άργησες πατέρα; Το πλοίο είναι από το πρωί στο λιμάνι. Σε έψαχνα και μου είπαν ότι ήσουν στον διοικητή''
''Με φώναξαν εμένα να εγγυηθώ Αντιγόνη'' είπε ο Απόστολος
Τι πράγμα; Εγγυήσεις θέλουν τώρα; Δεν ρώτησε τίποτε, δεν είπε τίποτε
''Θα ετοιμάσω να φάμε εντάξει;'' Ήταν και ο Απόστολος εκεί, πώς θα μιλούσαν;
Στη σάλα ο Νικολός, έριχνε βλέμματα στην κόρη του. Κάτι συνέβη δεν μπορεί. Πρέπει να βρει τρόπο να διώξει τον άντρα της. Πρέπει να μάθει. Πρέπει να διευκολύνει τον πατέρα της.
''Απόστολε, όταν θα φάμε, δεν πρέπει να ξαναπάς ιατρείο; Αυτές τις ημέρες μήπως δεν πρέπει να το κλείνεις το μεσημέρι; Επειδή ήλθε ο νέος διοικητής να δει πόσο πρόθυμος είσαι;''
''Πρέπει να μείνω με εντολή διοικητή Αντιγόνη. Μια και ήλθε ο πατέρας σου, μου ζήτησε να μείνω μαζί του και να τον συνοδεύσω όταν φύγει''
Τα έχασαν και οι δυο, πατέρας και κόρη.
''Ίσως φοβάται, παίρνει τα μέτρα του μετά από την έναρξη της επανάστασης στη Μολδοβλαχία από τον Υψηλάντη'' είπε ο Νικολός και ο Απόστολος ορθάνοιξε τα μάτια του.
''Τι στο καλό συμβαίνει; Ξεκινούν επανάσταση εναντίον μιας τόσο μεγάλης αυτοκρατορίας; '' ρώτησε έντρομος.
''Μην ανησυχείς Απόστολε, από ό,τι έμαθα καταδικάστηκε αυτή η εξέγερση. Δεν έχουν πολύ στρατό, θα την καταπνίξει ο σουλτάνος, να είσαι ησυχος'' είπε κοιτάζοντας με νόημα την Αντιγόνη
Τι στο καλό να πει του Απόστολου για να φύγει απο εδώ; Πρέπει να μιλήσει με τον πατέρα της.
Φαγητό ετοίμαζε στην κουζίνα και το μυαλό της δούλευε πιο γρήγορα από τα χέρια της. Βρήκε τη νταμιτζάνα με το κρασί. Την άδειασε έξω στον κήπο, αφήνοντας λίγο και φώναξε τον Απόστολο
''Σε παρακαλώ, πήγαινε στον μπάρμπα Σπυρίδωνα να σου γεμίσει αυτήν τη νταμιτζάνα με κρασί. Κόκκινο πες του. ''
'' Α Αντιγόνη πώς θα φύγω; Είπε ο διοικητής...''
''Απόστολε σου είπε ότι δεν μπορείς να φέρεις κρασί; Δεν φεύγει ο πατέρας μου. Θα φάμε παρέα. Αλλά θα ζητήσει κρασί. Θες να πω ότι δεν έχουμε, να νομίζει ότι δεν περνάμε καλά; Για όνομα του Θεού, ούτε να το σκέφτομαι''
'' Πάω κυρά μου, δεν θα του δώσουμε το δικαίωμα να πει κάτι τέτοιο, ε; Σιγά μην τον αφήσουμε να νομίζει ότι δεν περνάς καλά μαζί μου.''
Φεύγοντας ο γιατρός, βρήκαν την ευκαιρία να τα πουν πατέρας και κόρη.
''Ξεκίνησε στη Μολδοβλαχία επανάσταση;''
''Ναι αλήθεια είπα, έτσι έμαθα. Ο Υψηλάντης είχε πει ότι πρέπει να ξεκινήσουν αρκετές εστίες συγχρόνως, ενώ το στράτευμα των Οθωμανών, θα χτυπά τον Αλή Πασά στα Γιάννενα. Σε λίγο ξεκινάμε κι εμείς Αντιγόνη, να είσαι έτοιμη. Πρέπει να τα πω του Νότη. Πώς θα γίνει δεν ξέρω... γιατί ο νέος διοικητής παρακολουθεί άραγε; Ο Γιουσούφ γιατί έφυγε;''
''Πού να ξέρω πατέρα μου γιατί έφυγε; Πες μου εμένα τις οδηγίες που θες να του δώσεις του Νότη κι εγώ θα πάω επίσκεψη στον καπετάνιο του νησιού, που δεν απαγορεύεται κι ας με παρακολουθούν. Εκείνος θα τα πει του Νότη, να είσαι σίγουρος. ''
''Λοιπόν άκου Αντιγόνη, οι Οθωμανοί ξέρουν για τις προσπάθειες επανάστασης των κατακτημένων χριστιανών. Έμαθα από τους οπλαρχηγούς ότι, πιάσανε έγραφα του Υψηλάντη, γι αυτό εκείνος έκανε νωρίτερα την επανάσταση και έδωσε εντολή να γίνουν νωρίτερα σε πολλές περιοχές συγχρόνως. Λένε επίσης, ότι οι Οθωμανοί έχουν διαφορές και με τους Πέρσες. Συνοριακές. Η Ρωσία υποσχέθηκε ουδετερότητα στην επανάσταση και πιέζει για πόλεμο μεταξύ Τούρκων και Περσών. Σκέψου κόρη μου, σε πόσα μέρη θα χωριστεί ο Οθωμανικός στρατός!! Έχουμε πολλές ελπίδες να δούμε το κράτος μας ελεύθερο...''
''Αχ μακάρι πατέρα, προσεύχομαι γι αυτό καθημερινά. Για το Νότη τι ιδιαίτερο θες να πω;''
''Αυτά που σου είπα Αντιγόνη, θα ξεκινήσουμε νωρίτερα. Να είναι έτοιμος. Με τον καπνό μας θα ξεκινήσετε. Και εσύ πρόσεχε, αφού διαλύσουν τη φρουρά και το αρχοντικό, τότε θα βγεις για τους άμαχους. Προσπάθησε να μην είσαι και στο σπίτι Αντιγόνη. Δεν ξέρω αν θα είστε ασφαλείς εδώ. Δίπλα στο αρχοντικό είστε. Και η φωτιά θα καίει τα πάντα. Να είσαι έτοιμη να φύγεις από τους κήπους πίσω ''
''Εντάξει πατέρα μην ανησυχείς...''
''Όπλο έχεις;''
''Ναι έχω κρατήσει και όπλο και βόλια. Ξέρω, μην ανησυχείς''
''Κόρη μου, να ξέρεις επίσης, αν τελειώσει αίσια η εξέγερσή μας και ελευθερώσουμε το νησί μας θα φύγουμε. Εγώ, ο Μανώλης και ο καπετάν Αργύρης θα πάμε τα πλοία απέναντι, να ενωθούν με το στόλο μας. ''
''Πώς θα γυρίσετε πατέρα;''
''Δεν θα γυρίσουμε όταν θα μαίνεται ο πόλεμος Αντιγόνη. Θα πολεμήσουμε με τους υπόλοιπους. Ο Αλέξανδρος με το στρατό θα κρατήσουν το νησί. Είναι όλα κανονισμένα σε μας. Φροντίστε και εσείς τα δικά σας''
''Τα άλλα νησιά πατέρα; Η Αγιά και το μικρό το Περιστέρι;''
''Η Αγιά θα ακολουθήσει και εκείνη το σχέδιο με τον καπνό. Είναι έτοιμοι και εκείνοι. Το περιστέρι θα δεχθεί επίθεση με το πλοίο του Νότη και κάμποσους στρατιώτες. Θα το ελευθερώσουν κι εκείνοι θα επιστρέψουν εδώ. Πες στο Νότη να είναι έτοιμος κάθε μέρα''
Τόσοι άμαχοι εκεί, οθωμανικές οικογένειες...σκεφτόταν η Αντιγόνη. Μα δεν ήθελε να σκέφτεται, δεν έπρεπε. Μόνο ρώτησε
''Τι θα κάνεις με το Μπέη πατέρα;''
''Τίποτε κόρη μου. Θα ακολουθήσει τη μοίρα του. Στο χέρι μου δεν είναι, εξάλλου δεν μπορώ να σώσω τα παιδιά μου, τον Μπέη θα σκεφθώ; Έχω δώσει εντολή όμως τους αμάχους δεν τους αγγίζουμε''.
Εκείνη την ώρα μπήκε ο Απόστολος με το κρασί.
Φάγανε μέσα στη σιωπή. Οι σκέψεις του καθένα ταξίδευαν μπροστά, την ώρα της έναρξης του αγώνα
Η ελευθερία απαιτούσε δάκρυα και αίμα, νεκρούς χιλιάδες για να λυθούν τα δεσμά της.
Ήλθε η ώρα!