''Η Άνοιξη είναι ακριβή''

Κεφάλαιο 11

Πώς περνάει ο καιρός τόσο γρήγορα ειδικά όταν δεν θέλεις να περάσει , σκεφτόταν η Αντιγόνη όταν η άνοιξη χτύπησε την πόρτα του νησιού και ξάπλωσε στις πλαγιές των βουνών κεντώντας λογιών λογιών λουλούδια στην ποδιά τους.

Το Πάσχα ήλθε, ο ουρανός ήταν τις περισσότερες ημέρες καταγάλανος, το πλοίο τους από τη χώρα επέστρεψε και ο Μανώλης σώος και αβλαβής διέπρεπε ως μαθητευόμενος καπετάνιος, όπως είπε ο καπετάν Αργύρης στον Νικολό. ''Σύντομα θα γίνει πρώτος και καλύτερος κι από μένα Νικολό αλλά κι από σένα''!

Τα κατσίκια της πλαγιάς έτρωγαν και έπιναν νερό, ενώ οι πέτρες του φρουρίου, έχαναν τη συνοχή τους με τη βοήθεια των βοσκών. Όπως τα είπε ο Νικολός, οι Τούρκοι στρατιώτες τους χάζεψαν, αλλά είχαν καλύτερα πράγματα να κάνουν για να περάσει η ώρα και τους άφησαν στην ησυχία τους να κρέμονται στο γκρεμό και να ροκανίζουν τη συνοχή του φρουρίου.

Ο Νικολός έδωσε εντολή να σφάξουν αρκετά κατσίκια και να μοιραστούν στους ανθρώπους του νησιού του, που δεν είχαν να αγοράσουν κρέας. Θα σούβλιζαν το κατσίκι τους το κάθε σπίτι χωριστά, και η οικογένεια του Νικολού στον κήπο, ετοίμαζε τα απαραίτητα για το λάκκο της σούβλας. Φέτος θα ήταν και ο γαμπρός μαζί που δεν είχε γονείς και μαζί με την οικογένεια του αδελφού του Νικολού θα περνούσαν την ημέρα της Λαμπρής

Η Αντιγόνη αδυνατισμένη εμφανώς, είχε αποδεχθεί την κατάσταση στωικά και περισσότερο, γιατί ο πατέρας της σκέφτηκε να την μυήσει στις ετοιμασίες του αγώνα με πλήρη μυστικότητα.

Έτσι, αναμείχθηκε στις συγκεντρώσεις των αντρών, μυήθηκε στις αρχές του Αγώνα και στην ανάγκη ανεξαρτησίας του τόπου. Το μυαλό της πήρε άλλες ρούγες να σεργιανίσει και ξεχάστηκε από τον γάμο της.

Ένιωθε ζωντανή με τόσες μυστικές συναντήσεις, με όπλα που μοίραζε, με σχέδια που άκουγε και έλεγε τη γνώμη της όπου μπορούσε.

Τα αδέλφια της κι εκείνα ήταν ενεργά. Μάλιστα χώριζαν ομάδες ομάδες τους άντρες, έδιναν ονόματα στην κάθε ομάδα με επικεφαλής, παλικάρια με ανδρεία για να χτυπήσουν συγχρόνως όταν θα ξεκινούσε ο αγώνας και ο Μανώλης με τον Αλέξανδρο ήταν σε δυο ομάδες ξεχωριστά, πανέτοιμοι για τον ιερό σκοπό τους.

Όταν έφυγαν όλοι, η Αντιγόνη πλησίασε για πρώτη φορά τον πατέρα της και τον ρώτησε

''Στο Μαράθι υπάρχει επαναστατικός πυρήνας;''