Nothing Compares To You

IKA-LABING LIMANG KABANATA

IKA-LABING LIMANG KABANATA

The 4-day national convention was composed of seminars regarding leadership-of course, what do you expect? But not only that, different universities and colleges also showcased their talents during the day programs-like competitions in essay writing, declamation & photography and night programs- like the so-called cultural night and a mini concert performed by different representatives of universities & colleges and of course, the most awaited part of this event--Mr. and Ms. PACSA. Actually, lahat naman ng competitions sinalihan namin. Lakasan lang ng loob lang 'yan.

**
"Duchess, you'll be the one joining the Mr. and Ms. PACSA together with Angelo." Sabi ni Sir LJ sakin pagkatapos sabihin ng emcee na magkakaroon nga ng ganung event bukas ng gabi at may screening mamaya. Naloka naman daw ako bigla.

"But, sir?"

"No buts, Duchess. Remember, you'll be representing our university. Make us proud. Okay?" seryosong sabi sakin si Sir LJ saka sya ngumiti.

Wala naman akong nagawa kundi tumango na lang sa sinabi nya. Is this for real? Ni hindi pa nga ako sumasali sa mga Beauty Contest e.

Chineer naman ako ng mga co-council ko. Sabi nila kaya ko naman daw talunin 'yung mga yun kahit sa screening pa lang. Tas si Shalala-yung baklang student council-volunteered himself/herself na maging handler namin ni Angelo. Naiiling na lang ako, at the same time, kinakabahan. Ano ba tong napasukan ko?

**
Later on, in-announce ng emcee na magsisimula na daw ang screening.

Well, pinag-ramp lang naman nila kami sa center aisle ng stage with the girls wearing high heels. Hindi sa hindi ako marunong maglakad ng naka-high heels, but, can I do it? I didn't even imagine myself doing this.

"Keri mo yan, te!" sigaw ni Shalala.

"Go, Duchess and Gelo!!!" cheer din ng mga co-councils ko.

Kahit kinakabahan ay na-keri ko naman maglakad sa center aisle. Nagtataka ba kayo kung kaninong high heels ang suot ko? Well, sakin to. Buti na lang at girls scout ako at nagsuot ako ng high heels ngayon, pati nga ng gown e. De joke lang, sabi ng organizer sila daw magpro-provide nun bukas ng gabi. Pagkababa ko sa backstage ay sinalubong naman ako agad ng mga co-councils ko.

"Taray mo, te! Galing mo rumampa!" sabi ni ate Anne--ang Secretary ng USC.

"Yung totoo! Model ka no?" sabi ni Shalala.

"Bagay kayo ni Angelo! Ayiiiih" sabi naman ni Elaine.

"Ang ganda-ganda mo talaga, Dukesaaaaa!" sigaw ni kuya Byron. Naiiling naman ako sa kanya.

"Thank you guys! Kinabahan ako dun... hindi po ako model. At kuya By, wag mo nga akong binobola." Sabi ko sa kanila.

"You're a natural, Duchess. Wag kang kabahan." sabi naman sakin ni Sir LJ. Nangiti na lang ako sa sinabi nya. Aynakooo Sir, kung hindi mo lang kaibigan si Sir Paris.. kanina pa kita tinarayan.

**
At dumating na nga ang araw na hindi ko talaga inaasahan. Mixed emotions ang na-feel ko habang naglalakad at nakangiti sa harap ng lahat ng participants ng PACSA. Pero kahit ganun pa man, sinabi ko sa sarili ko na. Kailangan kong ibigay ang best ko. I'm representing my school.

Tatlo lang naman ang segment--casual wear, long gown at Q&A.

Pag turn ko na mag-ramp, hindi lang mga ka-council ko ang nag-chi-cheer para sa school namin, pati na rin ibang participants. Grabe... They like me.

At dumating na nga ang Q&A portion...

"Hello, Candidate #7, what are you feeling right now?"

"A bit nervous. But just seeing the crowd cheering for me, makes me feel better." Ngumiti naman ako sa emcee.

"Well, goodluck to you then. Pick your question in the bowl." saka na ko kumuha ng paper sa loob ng bowl saka binigay sa kanya.

"So, the question for you is... If God will grant you one wish, what would that be?"

Ngumiti muna ako sa harap ng mga audience saka nagsalita...

"I would like to make a wish for the betterment of all humanity... All I wish for is just one simple word...understanding. Even with all the conflicts that the human race have experienced... If we only had complete understanding of each other's feelings and needs, then I'm sure that we'll be able to attain the one thing that has eluded us ever since: Eternal and World Peace."

Pang-beau con na pang-beau con talaga ang sagot ko. Grabe. San ko ba nahugot lahat ng mga sinabi ko???

**
And the most awaited part came--the announcement of winners.

"And the winner for the title of Mr. PACSA 2010 is none other than... St. Francis University!"

Nice Angelo!!!

"And the winner for the title of Ms. PACSA 2010 is none other than... St. Francis University!"

OMG! Super unexpected!!!

"Go SFU!!!" cheer ng mga tao sa crowd.

**
Pagkauwi namin sa lodging house ng gabing yun. We had a victory party, of course, care of our beloved adviser--Sir LJ. Nag-order sya ng pizza, coke at ice cream. Lots of flattery from them.. Ahhh, na-touched naman ako sa mga co-councils. I love them all! Nagkwentuhan lang saka nanuod lang ng Hunger Games sa HBO then after, decided to take a rest.

Nakahiga na ko sa taas ng double-deck. Grabe. Super pagod. Gusto ko na matulog. Ang daming nangyari sa araw na to, na never kong inasahan. Why are you so good to me, lord? Thank you ah? Thank you very much. Ipipikit ko na dapat yung mga mata ko ng marinig ko yung notification sound ng phone ko.

Paris Montemayor: Congrats, you look great today, Ms. PACSA.