"ရွင္းရွင္းရာ မၿပီးေသးဘူးလား။"
"ကိုေလးကလည္း တစ္ဖက္ပဲက်န္ေတာ့တာပါ။"
စိတ္မရွည္စြာ သုန္မႈန္ေနေသာ အစ္ကိုေလးျဖစ္သူကို ရွင္းမဟာႏိုင္က အေရးမစိုက္။ပါးျပင္ေပၚမွ ပါးကြက္ေလးကိုၿပီးေအာင္သာေသခ်ာကြက္ေပးေနလိုက္သည္။သူကလည္း အလင္းမဟာႏိုင္၊ ကိုယ္ကလည္း ရွင္းမဟာႏိုင္ဆိုေတာ့ ႏွစ္ေယာက္လုံးက တစ္ေယာက္မွ အေလ်ာ့ေပးရတာကို သေဘာမက်။
အလင္း မႏၲေလးကို ေရာက္ေနျခင္းျဖစ္သည္။အလင္းက
မႏၲေလးမွာ ေဒၚေလးျဖစ္သူကို မလြန္ဆန္ႏိုင္လို႔သာ ေန ေနရသည္။မႏၲေလးမွာ လုံးဝမေနခ်င္တဲ့ အလင္းကေတာ့ အေဒၚျဖစ္သူမ်ားစိတ္မပ်က္ပ်က္ေအာင္ အ႐ႊဲ႕တိုက္ေနမိသည္။ေရာက္တဲ့ေန႔ကတည္းက ထမင္းစားခ်ိန္သာ အခန္းအျပင္ထြက္တတ္သည္။တစ္ခ်ိန္လုံး ဖုန္းၾကည့္၊ဖုန္းအားကုန္သြားရင္အိပ္ေနတတ္သည္။
ဒါေပမယ့္ ညီမအငယ္ဆုံး ရွင္းမဟာႏိုင္ကေတာ့ ေက်ာင္းအားတဲ့ရက္မ်ားတြင္ အခုလိုမ်ိဳး ေႏွာက္ယွက္သည္။အလင္းကလည္း ေခါင္းမာသလို ရွင္းရွင္းကလည္း တဇြတ္ထိုး။ဒါေၾကာင့္ အလင္းက ရွင္းမဟာႏိုင္၏လက္ကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ မလြတ္ခဲ့။
"တန္...ကိုေလး ၾကည့္ေကာင္းသြားၿပီ။"
ဆံပင္ရွည္မ်ားကို ေရွ႕မွအနည္းငယ္စုစည္းေပးထားၿပီး ပါးႏွစ္ဖက္မွာ သနပ္ခါးပါးကြက္ၾကားေသးေသးေလးမ်ားကို ကြက္ထားေပးသည္။
"ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္အိပ္လို႔ရၿပီလားခင္ဗ်။"
"ကိုေလးကလည္း မီးေသခ်ာျပင္ေပးထားတာကို"
"အဲ့တာဆို ဘာလုပ္ေပးရဦးမွာလဲ။"
"ခဏေလး ဓာတ္ပုံ ႐ိုက္ယူလိုက္ဦးမယ္။"
ရွင္းမဟာႏိုင္က သူ႔စိတ္ႀကိဳက္ ဓာတ္ပုံမ်ားကို ႐ိုက္ကာယူသည္။သူႀကိဳက္တဲ့ post မ်ိဳးစုံျဖင့္ သူ႔စိတ္ႀကိဳက္ အစ္ကိုျဖစ္သူကို လုပ္ခိုင္း သည္။မ်က္ႏွာမွာေတာ့ အလိုမက်ဟန္အျပည့္ရွိေနေသာ အလင္းပုံစံက ရွင္းမဟာႏိုင္အတြက္ တမ်ိဳးဆန္းေနပုံ။သေဘာတက်ျဖင့္ ပုံမ်ားစြာကိုသာ ႐ိုက္ယူေနသည္။
