"ဈာန် အရေးကြီး အစည်းအဝေး"
"ဖျက်လိုက် အလင်းနေမကောင်းလို့ ငါမတက်နိုင်ဘူး"
"အေး....ဘာမှလုပ်မနေနဲ့တော့ ခွက်ကြီးကြီးသာရှာပြီးတောင်းစား"
ဖြိုးကျော်လည်း စိတ်တိုတာနဲ့ပြောချလိုက်တော့သည်။အလုပ်ရှုပ်ပါတယ်ဆို။ကိုယ့်ဘာသာ ကမြင်းကြောထတုန်းက ထပြီး အခုမှ အပိုတွေလုပ်နေသည်။
ဈာန်ကတော့ ဘာမှပြန်ပြောမနေတော့။ချစ်ရသူလေးနိုးလာရင် စားဖို့ မနက်စာကိုသာ ပြင်ဆင်နေ၏။အပြောဆိုးတဲ့ သူငယ်ချင်းအကြောင်း သိပြီး ဖြစ်တာကြောင့်စိတ်ထဲသိပ်မထား။
"ငါ မင်းလက်ထပ်ရင်အကြီးကြီးလက်ဖွဲ့ပေးမှာပါကွ"
"လက်ဖွဲ့လည်းမလိုချင်ပါဘူး လက်လည်းမထပ်ဘူး မင်းတို့ကိုကြည့်ပြီး ငါတော်တော်လေးကို တရားကျနေပြီ"
"အဲ့တာဆိုလည်း ရတယ် ငါ သင်္ကန်းဒါယကာ လုပ်ပေးမယ်လေ"
"မလုပ်ပါနဲ့ကွာ နောက်ဘဝမှာ မင်းတို့နဲ့ ထပ်ဆုံမှာကြောက်လွန်းလို့ပါ"
ဖြိုးကျော်က လက်တကာကာဖြင့် အသည်းအသန်ငြင်းဆိုလေသည်။ဈာန်ကတော့ တဟားဟား အော်ရယ်နေသည်။
////////
"ဈာန်"
"ကိုယ်ရှိတယ် ဘာမှမဖြစ်ဘူး ဆက်အိပ်နော်"
ဈာန်လည်း လက်ထဲမှ macbook ကိုချကာ သူ့နာမည်ကို ရေရွတ်ပြီး ယောင်ယမ်း လာသူအား နှစ်သိမ့်ပေးလိုက်သည်။ နဖူးပေါ် ဝဲကျနေသော ဆံပင်ရှည်များကို သပ်တင်ပေးရင်း ချစ်ရသူလေးမျက်နှာကို ငေးကြည့်နေမိသည်။မျက်တောင်ရှည်ကြီးများ စင်းကျနေသည်မှာ အသည်းယားဖွယ်အတိ။
ချစ်ရသူလေးက အရမ်းကြီးမဖျားတော့ပေမဲ့ ဆေးအရှိန်နဲ့ အိပ်ပျော်နေတာဖြစ်၏။ဈာန်လည်း ဖျားနေတဲ့ ချစ်ရသူလေးကို စောင့်နေပေးရင်း macbook ဖြင့် လုပ်စရာရှိတာများကို လုပ်နေမိ၏။
နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်ပျော်နေတဲ့ချစ်သူလေးက တစ်ခါတစ်ရံ သူ့နာမည်ကို ယောင်ယမ်း ခေါ်နေတာကြောင့် ဈာန် စိတ်မကောင်းဖြစ်မိသွားသည်။သူ ထားခဲ့တဲ့ အချိန်တွေမှာ ဘယ်လိုကျော်ဖြတ်နေနေခဲ့ရလည်းမသိ။ချစ်သူလေးကျော်ဖြတ်ခဲ့ရတဲ့အချိန်တွေကိုတွေးကြည့်မိရုံနှင့်သူ့မှာနှလုံးသားတစ်ခုလုံးဖျစ်ညှစ်ထားသလိုခံစားရသည်။
