Alaca

5.Bölüm

❄️Oy vermeyi unutmazsanız sevinirim.

Medyada Giray'ın resmi bulunuyor ...Keyifli okumalar.

Hayatta kimsenin olmaması kadar acı bir his var mıdır acaba? Kimsesizdim.

Elimden tutup yanındayım diyebilecek kimsem yoktu.

Karşımdaki büyüleyici boğaz manzarasına bile bakarken , yüreğimi hüzün kaplamıştı.Yalnızlık acıydı...

Başımı çevirdiğimde Giray'ın bana düşünceli bir şekilde baktığını gördüm.Ardından derin bir nefes vererek konuşmaya başladı.

"Durumunu toparlayana kadar benim evimde kalabilirsin...Yani seni bu gecelik bir otele yerleştirebilirim ama yarın ne yapacaksın? Ya da bir sonraki gün?"

Başımı çevirip tekrar denize baktım ve "Ben teşekkür ederim.Bu yaptıklarınız zaten çok fazla.Sizi daha fazla zor durumda bırakmak istemiyorum.Merak etmeyin başımın çaresine bakabilirim." Oturduğum yerde kabanımı düzeltirken "Hatta artık gitsem iyi olacak...Yemek için teşekkürler."

Ayağa kalkmak üzereydim ki oturduğu yerden hızla bileğimi tuttu.İlk başta şaşırdım ancak sonra bileğimi tutan eline baktım.Bunu fark etmesiyle elini hızla çekti ve "Otur bi' konuşalım."

Anlık duraksadım ancak sonra tabureye geri oturdum.

"İstanbul'a ilk kez ayak basıyorsun ve hiç bir yeri bilmiyorsun.Kimsen yok , paran çalındı...Kimliğin bile yok Alaca.Her şeyin gitti ve sen polis merkezinin karşısında çantam bulunana kadar oturacağım diyorsun.Üzgünüm ama çantanın bulunma ihtimali çok düşük..." etrafa kısaca bir göz atıp sakallarını sıvazlamaya başladı düşünceli bir şekilde. Bakışlarını tekrar bana çıkarıp "Dediğim gibi seni bir otele yerleştirebilirim.Bir kaç gün kalırsın...Peki sonra ne yapacaksın?Mardin gibi değil burası...Misafir odam var , orada kalırsın.Kimliğini çıkarırız ve bu süreçte sana düzgün bir iş bulmana yardım ederim.Sonra da ufak bir ev tutarız , hayatına bakarsın.Ama şimdi gidersen sandığın kadar temiz bir hayatın olmayabilir..."

Konuşmasının bitmesiyle aramızda sessizlik hakim oldu.Bakışlarımı ellerimden çekip ona çıkardım. "Herkese böyle yardım edermisiniz?"

"Senin durumunda biriyle daha önce hiç karşılaşmadım.Ama dürüst olduğuna inandığım herkese yardım etmeyi seçerim...Fakat takdir edersin ki mesleğim gereği dürüst insanlarla yok denecek kadar az karşılaşıyorum."

Kararsız bakışlarımı görmesiyle tebessüm edip "Üzgünüm ama benden başka iyi bir seçeneğin yok gibi duruyor."

"Haklısınız...Bugünü hiç böyle hayal etmemiştim.Ama maalesef kötülük yakamı bırakmadı."

"Tamam...Hadi kalkalım artık, kendini toparlayana kadar bende kalırsın." Demesiyle ayaklandı.

Ücretini öderken kasadaki adamla kısa bir sohbet edip yanıma geldi.Sessizlik içerisinde aracına doğru giderek bindik ve yola çıktık.Gece olması nedeniyle yollar boştu ve evi olduğunu tahmin ettiğim yere yaklaşık on dakikada geldik. 5 katlı beyaz modern görünümlü bir apartmandı.Kendisine ait açık ve kapalı otoparkı vardı.Giray elinde tuttuğu minik kumandaya basmasıyla apartmanın açık otopark kapısı açılmaya başladı.Otopark alanına girmesiyle binanın hemen altındaki büyük araç kapısından oranın kapalı otopark olduğunu anlamıştım.Kendi daire numarasının olduğu yere aracını park etmesiyle araçtan indik.Bagaja yönelerek valizimi eline aldı ve ardından kapıyı kilitledi.Bir adım attığımda valizime uzandım ancak eliyle beni durdurup "Aldım ben hadi gel." Diyerek yürümeye başladı.