Sen Döndüğünde

4.Bölüm

*Medyada Asya var.

Kendini beğenmiş! Öküz!

Daha dün beni kucağında taşırken ''güzelim'' demeyi biliyordun ama? Odun! Sinirlerimi bozmamaya çalışarak Bade ve Buğra'yı masada bırakarak bahçeye çıktım.Bir bank bulup oturdum.

'Ne oldu güzelim? Seninle görüşmeyeceğimi söylediğim için çok mu üzüldün?'

Gelen sesle arkamı döndüğümde Ayaz havalı yürüyüşüyle yanıma gelip karşımda durdu.'Ha-ha.Çok komik! Seninle görüşmeyeceğime üzüleceğime,göbek atarım daha iyi!' dediğimde kaşlarının çatılmasını bekledim ama onun yerine pis pis sırıttı.Hadi ama! Komik bir şey söylemedim ben.'Gözlerin öyle demiyor ama?' dediğinde düşündüm.Tamam,belki birazcık,çok azcık üzülmüş olabilirdim.Ama tabiki bunu karşımdaki bu ego yığınına söylemeyecektim.

'Gözlerimin ne dediğini bilmiyorum ama ağzımdan çıkanlar senin kendini beğenmiş ego yığınının teki olduğunu söylüyor!'

Ve işte istediğim manzara.Kaşları çatıldı.Sinirlendi.Onu sinirlendirmenin vermiş olduğu keyifle oturduğum banka biraz daha yaslandım.

Ama o kolumu tutarak beni ayağa kaldırdı.Yüzümü kaldırıp sinirlenmiş gözlerine ve kolumu sıkan eline baktım.'Sen bana az önce kendini beğenmiş ego yığını mı dedin,ben mi yanlış duydum?' dediğinde kolumu oynatarak ondan kurtulmaya çalıştım.'Evet dedim.Dediysem ne olmuş? Ayrıca şu kolumu bırak,canımı acıtıyorsun!' Canımı yaktığını söylediğim halde biraz daha kolumu sıkarak daha çok kendine yaklaştırdı.Çok yakındık.Hem de fazla yakın.Dudaklarımızın arasında bir kaç santim var.Kokusunu hissedebiliyordum.

'Neler yapabileceğime dair en ufak bir fikrin yok.Bu yüzden kendine dikkat etsen iyi olur Asya.Çünkü benim karanlığımın ne kadar derin olduğunu tahmin bile edemezsin!' Ve kolumu hızla bırakarak arkasını dönüp uzaklaştı.

Duyamayacağını bildiğim halde arkasından 'Elinden geleni ardına koyma!' diye bağırdım.O kendini ne sanıyor bilmiyordum ama ben Asya Yılmaz'dım.O bana ne yaparsa yapsın yılmayacaktım!