YENİDEN SEVEBİLİR MİSİN

34. Bölüm / Savaş

Hikâyenin instagram hesabı: kimbuyazarciniz

Keyifli Okumalar Diliyorum 3>

Soldan ikinci odanın önüne geldiğimde nefesimi kontrol etmeye çalıştım ilk başta. İçimi kaplayan heyecanı durduramıyordum

Kapıyı yavaş yavaş açtığım sırada odanın içinde koltukta oturmuş beni izleyen birini asla bekliyor değildim

Hele ki o koltukta oturup beni izleyen kişinin Ayaz olmasını hiç beklemiyordum.

Girince karşımda direk gözüken çift kişilik koltukta, yayılarak ayağını bir ayağının üstüne atmış şekilde, yüzünde hiç bir duygu ifadesi belli etmeyerek beni izleyişine karşı neler olduğunu anlayamamıştım

Gözleri beni baştan aşağı süzdüğünde yerimde rahatsızca kıpırdandım. Asla böyle bir şey beklemediğim için ne tepki vermem gerektiğini bilmiyordum

Gözlerimiz uzun zamandır ilk defa bu kadar süre birbirine kenetlenmişken, uzun bir uykudan uyanmış hissini veren şey kulağıma dolan Ömerin sesiydi

"Bella, her şey yolunda mı? Sofiayı aldın mı?" Ona cevap verecek aklım bulunamıyordu şuanda, fakat Ayaza çemkirmek için gücümü toplayabilmiştim

"Ne işin var senin burada"

Benim şaşkın halimin aksine gayet rahat bir şekilde beni izleyişi gerilmeme sebep oluyordu. Sonunda yavaş yavaş haraket ederek bacağının üstüne attığı diğer bacağını kaldırarak koltuktan kalktı

Bir kaç büyük adımla yanıma ulaştığında aramızda çokda fazla mesafe bırakmış değildi

Bu durum beni daha da gersede dışarı vurmamaya çalıştım

"Beklediğimden daha iyi çıktın, afferim"

Ne yani beni denemiş miydi? Hayır hayır bir dakika, ben buraya Sofiayı kurtarmaya gelmiştim ve evde Ayaz beni bekliyordu, neler dönüyordu amına koyim

"Konumuz şuan bumu gerçekten? Bu evde ne işin var" diye sert bir dille konuştum, koyu tonlara sahip gözleriyle rahatsız edecek şekilde gözlerimin içine bakıyordu

"Bilmem" dedi omuz sallayarak "Senin ne işin var?" Ağzımdan kelime almaya çalışıyordu, yada sabrımı sınıyordu

Sağ avcumu öfkeyle sıktım, şeytan diyordu bir güzel kafa at yere ser

Ama işte, konu Ayaz olunca şeytana uyup uymamak arasında çok kez düşünüyordum

"Ayaz Yeter. Aramızdaki bütün bağları kopartmak istiyorum diyorum sen hala benim işlerime burnunu sokuyorsun, artık hayatımdan siktir olup gider misin" sert cümlelerimi gene kalbimle değil beynimle söylemiştim

Uzun zaman oluyordu kalbimin sesini dinlemeyeli

"Senin işine karışan yok ki Bade, sen hayatımdan çıkmak istedin ve bende onayladım. Rıza senin olayın olması yanında benim en baş düşmanlarımdan birisi, her şeyi kendi üzerine alınmamalısın" diyerek yüzünü sonlara doğru buruşturarak konuştu

Karşımda bana çok yabancı Ayazı görmemle oturup saatlerce ağlamak istiyordum

Benim tanıdığım Ayaz benimle böyle asla konuşmazdı

Çok bencildim, ve hala bencillik ediyordum. Fakat onun benimle bu şekilde konuşmasına dayanamıyordum
Nefesim kesiliyor, kalbim sıkışıyor gibiydi

"Kalacak yerin yoktuda buraya kalmaya mı geldin" yanakları alayla gülümsedi, başını hafifçe salladıktan sonra "Belkide evet, bundan sanane" diye konuştu