Kendi halimde aksiyonsuz bir hayat yaşadığımı zannederken aslında hayata direkt aksiyonlu olarak giriş yapmışım.
Aslında işin güzel yanına bakacak olursak 17 sene boyunca iyi hayatta kalmışım...
" Resmen 20 den yukarı çıkamadık Nesli. Bu saate gelmemize bile şükretmek lazım." Bininci söylenmesine büyük bir of çektim.
"Abi, bak bu gariban seni de beni de şu yokuştan çıkarmak için varını yoğunu ortaya koydu. Daha ne yapsın be adam!" Şoka girmiş, iki elini birden motora doğrultmuştu.
"Daha ne mi yapsın? Ne yaptı ki zaten? Eşekle yolculuk etsek daha hızlı gelirdik. Tam bir Düldül. "
"Hiii!" Scooter ımın dikiz aynalarını kapattım ellerimle. "Sen duyma annecim bunları. Abi sadece şaka yaptı öyle demek istemedi."
Yağız abi komik bir şaka yapmışım gibi gülünce alttan su akıtan gariban scotter ımı gösterdim. "Bak ağlattın işte. Kalpsiz çocuk." Ellerini teslim olur gibi havaya kaldırıp geri geri yürüdü. " Ben, Düldül'le senin arana girmeme kararı aldım artık."
"Gülümseyin!" Diye bir sesle flaşın patlaması bir olmuştu. Ne ara geldiğini fark etmediğim Gökmen dış kapıdan yanımıza kahkaha atarak geldi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Abla bu haliniz ne ?" Telefonu bana doğrultmuştu göstermek için ama o kadar çok gülüyordu ki telefonun sağa sola gidişini izlemekten başım dönmüştü. Eline vurup telefonu elinden aldım.
Yağız abinin tavşan kulaklarını çok iyi bir açıda yakalamıştı. Ben de kahkaha atınca Yağız abi geri geri gittiği yoldan hızlıca gelip telefonu elimden aldı.
"Gelir gelmez beni şu çocuğun ağzına meze yaptın ya .Ne diyeyim sana..." Gökmen gülmesini durdurup telefonuna atıldı. 1.90 lık Yağız delikanlı telefonu kafasının üstüne kadar kaldırdığı için Gökmen'in zıplaması gerekiyordu.
"Bana bak velet, bi yerde görürsem bunu, anlaşmamızı yırtar atarım. " Ben anlamasam da Gökmen gayet iyi anlamış gibi hemen geri adım atmıştı.
"Ne anlaşması?" Yağız abi sahte olduğu apaçık belli olan tehditkar gözlerini Gökmen'den çekmeden konuştu.
"Kardeşlerarası gizlilik anlaşması. Belli bir oranda yenilen haltlar anne babadan gizli olarak yapılabilir ve hiçbir surette ispiyonlanamaz. Küçükken kuzenlerimizle imzalamıştık. 25 yaşına girdikten sonra konseyden emekli olursun. Her birimizin fesih hakkı bir küçüğümüze karşı kullanılabilir sadece." Kafamı yana yatırıp durumu anlamaya çalıştım. Ciddi miydi bunlar ? Anlaşma yapmışlar üstüne bir de madde madde içeriklerini belirtmişler.
"Bu kadar geçerli bir anlaşmamı bu ?" Yağız abiyle Gökmen güldü soruma.
"Tahmin bile edemezsin. O anlaşma kapsamında neler neler yapıldı da sıyrılabildik." Merakla kıpırdandım yerimde. Heyecanlanmıştım. İlk defa onların yaptıkları şeyleri duyacaktım.
"Yaa neler yaptınız?" Yağız kafasını salladı olumsuz anlamda. Yüzü baştaki soğuk haline dönmüştü.
"Yanlış anlama Nesli ama sana hala güvenmiyoruz." Dediklerinin kaba olduğunu düşünmüş olmalı ki bana doğru atıldı telaşlı bir şekilde. " Öyle demek isteme-"
"Sorun değil abi. Gerçekten." Buruk bir gülümseme yollayıp içeri adımlamaya başladım. Arkamdan Gökmen'in adımı seslendiğini duyuyordum ama ben çoktan kendimle kavgaya başlamıştım bile.
Gerizekalı Nesli. Ne bu samimiyet gerçekten. Hayırdır noluyoruz yani. İki güldük eğlendik diye seni aileden sayacaklarını mı düşündün cidden? Odama gidip dünyadan soyutlanmak istiyordum sadece.
"Nesli? Siz mi geldiniz? Gel birtanem yanıma ,sohbet edemedik seninle anne kız." Anne kadın sırası mıydı şimdi? O kadar tatlı sormuştu ki reddetmek, aklıma yanına oturduktan sonra gelmişti. Beni göğsüne yatırmış, saçlarımı okşamaya başlamıştı. Ama sen böyle yaparsan ben ağlarım?
"Neyin var annecim? Söyle bakalım kim üzdü seni?" Omuz silktim. "Kim demiş? Kimse üzemez beni." Göğsüne yattığım için sesim boğuk çıkmıştı. Küçük bir kıkırtı çıkardı.
" Anneyim ben kızım. Seninle geç bir araya gelmiş olsak bile hissederim ben." Salona giren Yağız abi yanıma gelmeye yeltenmişti ki anne kadın beni daha çok kendine çekti.
"Uzak durun baba sıpaları, kızımla vakit geçirmek istiyoruz biz." Odama çıktığımızda yatağıma bağdaş kurup oturmuş, kafamı da kucağına koymuştu.
Nereden çıkardığını bilmediğim yüz serumunu suratıma yedirip yavaş yavaş masaj yapmaya başladı.
" Ne güzel bir yüzün var senin ya aynı annen." Egom da aynı anne.
O kadar yumuşak masaj yapıyordu ki az daha devam etse her an uyuyakalabilirdim.
"Bazen insanlar daha önce yaşadığı sıkıntılı durumlardan sonra aynı duruma yine düştüğü zaman, tekrar incinmemek için temkinli yaklaşabiliyorlar. Tekrar incinip incinmeyecekleri kesin olmasa bile kendilerini bu şekilde koruyabilecek lerini düşünürler. Kadir abin bahsetmiş sana Eylemden ve Nilden. 17 sene boyunca aynı kabusu görsen tekrar uyuduğunda o kabusun tekrarlayacağını düşünürsün ve uykuya güzel bir eylemmiş gibi yaklaşamazsın." Hızla oturur duruma geçtim.
"İyi ama ben aynı rüya değilim ki!" Gülüp yanağımı okşadıktan sonra tekrar yatırdı beni kucağına.
" Ben, sana olan davranışlarına doğru ya da yanlış demiyorum güzel kızım benim. Sadece kafalarının nasıl çalıştığını anlatmak istiyorum. Çok düşündük babanla. Aranızdaki ilişkiye karışıp karışmama durumunu ama en doğrusu iki tarafın da bir süre sonra alışıp birbirini anlayacak duruma gelmesi." Lanet girsin ki çok haklıydı. Bizi zorla bir araya getirseler ya da kavgamıza karışsalar, işler bu sefer inada binerdi.
"Haklısın ama... Ne bileyim... Aile fikri çok hoşuma gitmişti. Eski aileme dair hiçbir şey hatırlamama rağmen iyi şeyler hissetmiyorum o döneme dair. Bir de size bakıyorum. O kadar birbirinize bağlısınız ki... Ama ben geldikten sonra düzeni bozmuş gibi oldum. Batuhan abi beni istemiyor. Yağız abi güvenmiyor..." Eğilip alnıma bir öpücük kondurdu.
" Annene güveniyor musun?" Kafamı salladım yavaşça. " O zaman, zamana bırak. Birbirinize alışacaksınız ve o zaman Batuhan abin pişman olacak. Ve emin ol o iki haylazı süründürmek istediğinde burda olacağım."
Kafa kadınsın vesselam. Seninle güzel şeyler yapabiliriz.
Ondan sonraki 20 dakika boyunca yüzüme masaj yapmış, olur olmadık bir sürü konudan sohbet açmıştı. Anladım ki bu kadının sadece fiziksel olarak kopyası değildim sadece. Karakterimiz de benziyordu. Uyumakla uyumamak arasındaki araftayken yanağıma tüy kadar bir öpücük koyup, kafamı yastığa yerleştirdi.
"İyi uykular birtanem." Yana doğru dönüp mırıldandım. Şimdi yapamazsam daha sonra cesaret edemezdim.
Bu bölüm ufak bir geçiş bölümü olarak sayılabilir. İki tarafın da duruma nasıl baktığınıaz çok anlamış olduk.
Hikayenin yavaş ilerlediğinin farkındayım ama aralarındaki ilişkiyi tam oturtmadan ağır olaylara giriş yapmak istemiyorum. Hepsini yakından tanıyalım istiyorum.
Yorumlarını eksik etmeyin ki kendimi geliştirebileyim. Seviliyorsunuz.
