Kendi halimde aksiyonsuz bir hayat yaşadığımı zannederken aslında hayata direkt aksiyonlu olarak giriş yapmışım.
Aslında işin güzel yanına bakacak olursak 17 sene boyunca iyi hayatta kalmışım...
" Ananda mı pastacıydı be Nesli ! Kızım sen bu işi biliyorsun he." Sonunda kendimi övmeyi bitirdiğimde keki de fırından çıkarıp fırlatırcasına tezgaha koymuştum.
"Oy oy benim bağlım benim cağnım kek yapmış en sevdiği abisine." Efe abinin keko girişiyle güldüm. Keki avuçlama çabasını çimdikleyerek durdurabilmiştim ama pes edecek gibi gözükmüyordu. Kollarını gelişigüzel sallayıp yemek dansı yapıyordu. Tezgaha iyice yapışıp onunla kek arasına girdim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Geri bas primat. Çatal icat edileli yıllar oldu. Ayrıca beraber yenecek bu kek. " Vazgeçip keke hüzünlü bir bakış attı.
"Beni bekle tamam mı? Çok yakında kavuşacağız..." Yemin ediyorum Bihter intihar sahnesi, Kösem Sultan, Mehmet'in ölümü falan cart curt. Asıl dram bu çocukta. Abim diye demiyorum ama al bunu koy filme başrolü kekimle paylaşsın, dram kategorisinde ödüller boy boy....
Sonunda kopup gidebildiğinde ben de soğumasını beklerken tabakları hazırlıyordum. Fısır fısır konuşma sesleriyle arkamı dönsem de kimseyi göremedim. Omuz silkip işe devam ettim. Büyük ihtimalle kafayı falan sıyırmıştım ama n'apalım, olur öyle arada. Aynı fısıltıları tekrar duyunca, duyduğumu belli etmeden ses çıkarmaya devam edip seslere biraz daha yaklaştım.
"Bak çok sıkı tut çocuk, yoksa yemin ederim kek yerine bizi keser." Sesler o kadar kısıktı ki , sesin kime ait olduğunu duyamıyordum bile.
"Off, abi tamam dedim ya."
"Geri sayıma başlıyorum. Gökmen keki alıp kaçmayı unutmuyorsun aslanım. Geride kalsak bile arkana bakma sakın."
"3... 2... 1... ŞİMDİ!" üstüme üstüme " Allah Allah !" nidalarıyla koşan Yağız abi , Efe abi ve Gökmen üçlüsüyle çığlık atıp keke doğru koştum ben de . Üstüne kapanıp korumaya çalışsam da belimden tutulup havaya kaldırılmam çok uzun sürmemişti.
Beni kucağına alan Yağız abiye alıcı bir gözle baktım. Başka zaman olsa sana düşerdim yakışıklı. Bu kaslar ilgimi hep çekiyordu ama hem kırgındım hem de şuan gasp ediliyordum. Tezgahtan keki alan Gökmen tam mutfak kapısından çıkıyordu ki ensesinden yakalandı.
Kadir abinin elinin altında kedi gibi duran Gökmen, suçlu olduğunu bilen gülüşle bana bakıyordu.
Ellerimi çırptım sevinçle. Hala beni kucağında tutan Yağız abiyi omzumla dürtüp Kadir abiyi gösterdim başımla.
"Gözün abi görsün Yağız delikanlı." Dememle yere bırakılmam bir olmuştu. Bana aldatılmış gibi bakarken Kadir abi bir elinde kekle yanıma gelip beni kaldırdı. Bir yandan da "gerizekalılar..." Diye mırıldanmayı da ihmal etmiyordu tabi.
"İyi misin güzelim?" Yanağından öpüp kekimi geri aldım.
"Şimdi daha iyiyim kahramanım." Abimin hoşuna gitmiş olacak ki, karizmatik bir gülüşle saçıma bir öpücük kondurdu.
