LAL

5. Bölüm : Dili Olmak

Günün ikinci bölümü olacaktı fakat bu sefer kısa olacaktı bu yüzden gecenin bir vakti atıyorum.
Baştan savma olsun istemedim.
Herkese tekrardan merhaba ❤️

Bölüm şarkısı: Sema Mortiz- Hasret

İyi okumalar❤️
...

EDİZ DEMİR

İliklerime kadar korkuyordum.
Lâl'i ne kadar kabul edemesem de o bir candı onu bu kadar korkutmaya hakkım yoktu.

Korkudan kriz geçirtecek kadar.

Benden , bizden korktuğunu  biliyordum çok belli ediyordu dili ne kadar lâlse gözleri de bir o kadar hissettiklerini bağırıyordu.

Aklımca Hande'nin hıncını çıkarmıştım belki de çünkü annemin en ufacık bir şeyde ağladığını bilen bir insan olarak ; Lâl'in üstüne bu kadar gitmem akıl işi değildi.

Ellerimi saçlarımdan geçirdim.

Sikeyim!

"Neden kimse bir şey demiyor?!" sinir krizi geçirmeme ramak kalmıştı.

"Abi sakin Ali abim kontrol ediyor işte birazdan bilgi verirler"  Yusuf'un mavi gözlerine bakarak sakinleşmeye çalışmıştım ama mümkün değildi.

Suçluluk hissi bütün bedenimi ele geçirmişti.

Konuşamadığını , hakkını savunamadığını bile bile üstüne gitmiştim.

Salaktım !

Babam kenarda annemi sakinleştirmeye çalışırken , annem ağlayarak uyuya kalmış babam da anneme güçlü bir sakinleştirici vurdurarak eve götürmüş ve en küçük haberde aramamızı istemişti.

Gitmesinin nedeni tabii ki de annem değildi.

Lâl , babamı görünce korkacaktı. Bunu görmek istemiyordu artık.

Fakat anlamadığım tek şey ; Lâl , benden ve babamdan diğerlerine oranla daha çok korkuyor gülümsememizi gördüğü an kafasını çeviriyordu.

Hele bu sabah ona beş dakikan var diyerek takılmış belki de gıcıklık yapmak istemiştim ama Lâl yine beni benden almış ; dehşet bir korkuyla salona 5 dakikanın dolmasına 10 saniye kala koşarak gelmişti.

Onu uyandırmaya çalıştığımda yine benden kaçmıştı.

Neden böyle yapıyordu ?

Biliyordum sadece bilmek istemiyordum.
Anlamamak istiyordum.
Onun bu kadar acı çektiğini bilmek istemiyordum.

Bir de birincilikle mezun olduğum okulda okuduğunu duyunca nasıl da gurur duymuştum onunla.

Ama korkuyordum işte. Tabi ki her insan aynı değildi .
Lâl , Hande ile aynı kefeye konulamayacak kadar masumdu ancak yaşadıklarımız beni inanılmaz bir güvensizliğe sürüklüyordu ve bu kardeşlerimin davranışlarına yansıyordu.

"Ali! Cevap ver artık!"  Sarp beni kolumdan tutarak koltuğa tekrar oturtunca kolunu itekledim.

Kardeşlerimi de düşünmem gerekiyordu gözlerimi etrafta gezdirdim.

Sarp başımda benim extra bir tepki vermemem için sakinleştirici kelimeler söylüyor, Safir yerde elleri başında çaresizce bekliyordu.

Ah kardeşim ! Aramızdaki en akıllı gerçekten sensin.

Gözlerim Yusuf ve Hazar'a döndü.
Hazar , boş gözlerle etrafa bakıyor bir yandan kalbini  tutuyordu .
İçinde nasıl fırtınaların koptuğunu ben biliyordum.
Ama ağzına sıçamamıştım içimde kalmıştı.
Nasıl engeliyle dalga geçebilirdi ?
Çok büyük ceza verecektim ona.