Benim ruhum delik delikti. Biri benim anahtarımı bulup açsa ve o ruhu çıkarsa , ruhumun üzerindeki yanık izlerinden , hayal kırıklığı izlerinden , acı izlerinden doğan büyük delikleri görürdü. Bense o ruhu içimde taşıyandım.
Simay İpek
•19/12/21•
•...
"Biraz dışarı çıkalım mı hem yürüyüş yapmış oluruz ayrıca veteriner mesaj atmış, Harley'in alışı varmış bugün onu götürürüz olur mu ?" saçlarımı okşayarak söylediklerinden sonra başımı salladım.
Daha önce hiç veterinere gitmemiştim merak ediyordum ve yürümek iyi gelebilirdi çünkü gerçekten yatmaktan patlayacaktım.
Odama çıkıp üzerimi giyindikten sonra aynada kendimi süzdüm. Sarı saçlarım annemle birlikte yaptığımız maskeden dolayı parlak , sadece birkaç hafta önce feri sönmüş mavi gözlerim artık ışıltılıydı.
Harley'in taşıma çantasını alarak aşağı indim.
Annem beni görüne "O deri ceketle götün donacak" demiş ,Harley'i çantasına koyup evden çıkmıştık.
Yolda yürürken annem tedirginlikle sordu "Artık babandan ve abilerinden korkmuyorsun değil mi ? Onlar sana hiçbir şey yapmaz" dedi.
Gözleri hayır demem için çırpınıyordu. Derin bir nefes aldıktan sonra sırtımdaki kedi çantasını düzeltip ellerimi kaldırdım.
"Onlardan korkmuyorum artık, sadece kırgınım. Uğraştıklarını görebiliyorum bu yüzden nankörlük edemem," dedim hızlıca.
"Nasıl yani?" anlamamış gözlerle bakıyordu.
"Eve ilk geldiğimde maruz kaldığım muamele hâlâ aklımda. Unutamıyorum. Fakat onlar da pişman, uzatmaya gerek yok."
Derin bir nefes alarak devam ettim.
"Şu an Ediz ve Ali ile anlaşıyorum, Safir abim ile Hazer'i saymazsak tabi. Diğerlerine de alışmak istiyorum ama verecekleri tepkiyi kestiremiyorum..." dedim ve annemin gözlerine baktım.
"Seni anlıyorum demek isterdim," dedi hüzünle. "Senin senin yerinde olmadan anlayamayacağımı biliyorum." Derin bir nefes aldı. "Alışamazsan ne olacak? Gidecek misin?"
Tüm çaresizliğimle baktım ona. Nereye gidebilirdim ki?
"Ama onların sana yanlışı olursa sen gitme tamam mı gerekirse onlar gider ama sen gitme tamam mı ?" dedi çocuk gibi.
