Benim ruhum delik delikti. Biri benim anahtarımı bulup açsa ve o ruhu çıkarsa , ruhumun üzerindeki yanık izlerinden , hayal kırıklığı izlerinden , acı izlerinden doğan büyük delikleri görürdü. Bense o ruhu içimde taşıyandım.
Simay İpek
•19/12/21•
•...
"Kartal ! Yeter artık! Öldü o! Gelmeyecek ! Unut artık!" İhsan'ın sözleriyle Lâl'imin deyişiyle buz olan gözlerim ateş atmaya başladı ve hızla üzerine yürüyüp onu yere ittirdim. "Ne demek unut lan?! Ne hissettiğimden haberin var mı senin?!"
"Eeh! Yeter be! Tutturmuşsun Lâl de Lâl! Kız öldü babacım öldü!" içimdeki kanlar tersine akmaya , kalp atışlarım artmaya başladı. Onu öldürmeyeyim de ne yapayım şimdi?
"Onun adını bir daha ağzına alırsan..." dedim keskin bir sesle. Yakasından tutup o yerden kalkamadan onu bir daha yere yapıştırdım ve hızla yüzüne yumruk atmaya başladım. "Seni sikerim" dedim öfkeyle. "Değil onun adını ağzına almak, adını aklından geçirirsen bile seni sikerim duydun mu beni ?!" Öfkem dinmiyordu.
"Kartal! Kartal dur!" beni çekmeye çalışan arkadaşlarımın hepsini ittirdim ve ondan kendim ayrıldım. "Ulan..." dedim acıyla. "Ulan ben onun adını kalbimden okurken bile iki kere düşünüyorum. Siz nasıl bu kadar acımasız olabiliyorsunuz?"
Karanlık gecede Boğaz'ın serinliği ve ışıkları yüzüme vuruyordu. Bu sahile her gelişimde yanımda onu getiriyor , kalbimden çıkarıp yanıma oturtuyordum. Yine bir şarkı açıyor , yanımda onu hissetmeye çalıyordum. Hatırla Kalbim. Lotus çiçeğim benden gideli iki yıl olmuştu. İki yılda kalbim hep onu hatırlamıştı. " Kartal...Sakin abi tamam"
Arkamı dönüp hepsinden uzaklaştım ve ayaklarımın beni götürdüğü yere gittim. Hiçbirini dinlemek istemiyordum. Dinlemek istediğim tek insan gitmişti.
Geldiğim dükkanın kapısını , dükkanın adına bile bakmadan açtım. Burada ölsem umurumda olmazdı. Öteki hayata , 'Şu an seni izliyor' saçmalıklarına inanan birisi değildim ama söz konusu çiçek sevgilim olunca her şeye inanıyor , onun beni izlediğinde inanıyordum.
