Benim ruhum delik delikti. Biri benim anahtarımı bulup açsa ve o ruhu çıkarsa , ruhumun üzerindeki yanık izlerinden , hayal kırıklığı izlerinden , acı izlerinden doğan büyük delikleri görürdü. Bense o ruhu içimde taşıyandım.
Simay İpek
•19/12/21•
•...
"Bunu!" diyerek telefonunu göz hizama sokmasıyla gözlerim iri iri açıldı.
Lan!
Fotoğrafı ilk gördüğüm an önce bir fotoğrafımız olmasına mı sevinmeliydim yoksa ikimizin bir karede bu şekilde ölümsüzleştiğine mi bilemedim.
Ama fotoğrafı gördüğümde hissettiğim bir endişe vardı ve bu kendime değildi.
Çiçek Kız'aydı.
Bu fotoğraf ya da söylentiler yüzünden benden uzaklaşmasını istemiyordum ya da abilerinin hele de o büyük Demir'in, Lâl'e kızması istediğim son şey bile değildi.
Fotoğrafta onun yumuşacık yanağından öpüyordum.
Dudaklarıma dokunup gülümsedim.
"Abi ne sırıtıyorsun öyle eşek gibi?" deyince en sonunda sabahtan beri ettiğim sabır dayanamadı ve Doruk'u yere atıp bacaklarından tutarak odamın dışına attım.
Aklıma Lâl'i öptüğümde suratında oluşan kızarıklık gelince keyifli bir kahkaha attım.
Kalbim ılık ılık ona akıyordu.
Onun kalbi de bana ılık ılık akıyor muydu? ...
LÂL DEMİR
Birinin kalbinizin içinde , kalbinizin duvarlarına tüm şiddetiyle vurduğunu hissedebilir miydiniz?
Kalbinizin onun adıyla kasıldığını anlayabilir miydiniz?
