my secret admirer

"Hallo, u spreekt met Madelaine Rowling."

[Madelaine] 

Opgewekt liep ik weer naar huis. Ik wou de deur opendoen maar was mijn sleutels vergeten. Typisch. Dan moest ik maar aanbellen. Mijn moeder deed de deur open. 'Madelaine? Je hebt toch sleutels?' 'Ja mam, ik ben ze vergeten.' Ze rolde met haar ogen. 'Typisch.' mompelde ze. 'Dat toontje bevalt me niet oudedame.' zei ik. 'Oud?' vroeg ze. We schoten allebei in de lach. Mijn moeder en ik zijn net beste vriendinnen. Op school wordt ik meestal buitengesloten. Ik heb wel 1 beste vriend, Tomas. Meestal zeg ik Tom of Tommy. Mijn moeder was ook de enige familie die ik had. Haar ouders zijn verhuisd naar Afrika, niemand weet waarom. Mijn moeder was ook enigs kind, dus ik heb ook geen nonkels of tantes. Mijn ouders zijn gescheden toen ik twee jaar was. Mijn vader is weggegaan met mijn broer, die was vier jaar ouder dan mij. Ik weet hun namen niet want mijn moeder praat niet graag over hen. Ze liet ook mijn achternaam veranderen om het verleden uit te wissen. Ik droeg de naam van mijn vader. Het werd veranderd naar Madelaine Rowling. Neen, ik ben geen familie van JK Rowling maar mijn moeder is een grote fan en koos die naam. 'Wat is die job nu eigenlijk?' vroeg ze nieuwsgierig. Ik stond bijna te springen. 'Videoclips bedenken voor One Direction! Als ik de job krijg kan ik ze ontmoeten!' Mijn moeder keek me geschrokken aan. 'Hopelijk krijg je de job.' zei ze met schorre stem. 'Is er iets?' vroeg ik bezorgd. 'Nee, alles is ok.' 

Ik verveelde me dood en het zou waarschijnlijk nog uren duren voor ze me zouden bellen. Ik besloot om de tv aan te zetten. Er was niets te zien dus keek ik bij de opnames. X-factor van een paar jaar geleden stond er nog op en besloot het nog eens, ja nog eens, te kijken. Ik spoelde door tot ik One Direction zag. Als je het nog niet door had, ik was een enorme One Direction fan. Mijn kamer hing vol met posters van hen. Mijn favoriet was Louis. We leken op elkaar. Niet alleen in uiterlijk maar we hadden hetzelfde karakter. Louis is eigenlijk ook gewoon de knapste. Eigenlijk zijn ze allemaal knap. Mijn moeder was iets minder fan van 1D. Ik weet niet waarom, het is toch de beste band EVER?

De telefoon ging. 'Ik neem op!' schreeuwde ik tegen mijn moeder die richting de telefoon ging. 'Hallo, u spreekt met Madelaine Rowling.' zei ik professioneel. 'Mads? Waarom spreek je zo?' vroeg de maar al bekende stem aan de andere kant van de lijn. 'Tommy!' riep ik enthusiast. 'Ik was vanmorgen gaan solliciteren en ik wacht nu op een telefoontje.' verklaarde ik. 'Hoelang was dat geleden?' vroeg hij. Ik keek op mijn uurwerk. 'Een halfuur.' 'Mads, ze gaan nu nog niet bellen. Dat zal pas vanavond zijn.' zei op een "duh" toon. 'Waarom wil je het zo graag hebben?' vroeg hij. 'HET IS MET ONE DIRECTION!' tierde ik in de telefoon. Het bleef even stil. 'Ik denk dat ik doof ben.' zei Tom lachend. 'Hoop je dat je Louis Tomlinson zal ontmoeten?' zei hij. Ik zweeg en hij moest lachen. 'Lach maar! Je zal minder lachen als ik met hem naar huis kom.' zei ik geïriteerd. 'Waarom belde je eigenlijk?' vroeg ik op een andere toon. 'Ik moet je iets vertellen. Mag ik naar je huis komen?' 'Ja tuurlijk. Wanneer?' vroeg ik. 'Euhm, nu?' zei hij  en toen ging de deurbel. Mijn moeder deed open. 'Ok, tot straks.' antwoordde ik en legde mijn telefoon af. Mam kwam terug uit de hal met Tom achter haar 'Serieus?' zei ik tegen hem. 'Het is dringen.' zei hij. 'Wat is er?' vroeg ik bezorgd. 'Kunnen we onder vier ogen praten?' vroeg hij. 'Sure, we gaan wel naar mijn kamer.'