my secret admirer

"Keep out! Unless you're One Direction."

[Madelaine]

Samen met de jongens liep ik naar huis. Deze keer had ik mijn sleutels wel mee. Toen we in de hal stonden zei ik tegen hen dat ze daar best nog even konden wachten. Anders zou mijn moeder een hartaanval krijgen. 'Mam, ik heb wat vrienden mee. Mogen ze hier even blijven?' vroeg ik aan haar. 'Tuurlijk.' zei ze. 'Mads!' riep Tom, hij was hier dus ook al.  'Het is vijf na vijf. Je zei vijf uur.' zei hij nep-boos. We moesten lachen. 'Ik heb een paar gasten uitgenodigd, of eigenlijk hebben ze zichzelf uitgenodigd, voor mijn verjaardag. Jongens! Het mag! Kom maar!' schreeuwde ik. Eerst kwam Niall verlegen binnen, gevolgd door de rest. Ik keek naar Tom en die kon zijn ogen niet geloven. Mijn moeder keek verbaasd, verdrietig en boos tegelijk. 'Mam ik weet het.' zei ik tegen haar. Ze barstte in tranen in tranen uit. 'Mag ik?' vroeg ze en stak haar armen uit. Louis had ook tranen in zijn ogen en gaf haar een knuffel. Zo te zien snapte Tom er niets meer van. 'Ik heb je gemist mam.' zei Louis. 'Ik jou ook jongen.' zei ze. Tom keek me niet begrijpend aan. 'Louis is mijn broer.' verklaarde ik. Ik had veel verwacht maar niet dat hij in lachen zou uitbarsten. 'Typisch jij dat Louis dan ook je celebrity cr-' 'SHHHT!' onderbrak ik hem. 'Hij weet het niet.' zei ik. Tom moest nu nog harder lachen. Harry kwam naar me toe. 'Was Louis je celebrity crush?' fluisterde hij. Ik werd vuurrood. 'Niets zeggen tegen hem.' smeekte ik. Harry begon ook te lachen. 'Wat is er?' vroeg Louis. 'Niets.' zeiden Harry, Tom en ik in koor. Louis keek ons achterdochtig aan. 'Mads, misschien moet je je kamer eens tonen.' stelde Tom voor. Ik keek hem vernietigend aan. Hij zei dit gewoon omdat mijn muren bedekt waren met posters van hen. Ik wou nog vlug zeggen dat dat niet nodig was maar ze waren heel enthousiast. 'We kunnen ook hier blijven.' zei ik. 'Waarom? Mogen ze jouw kamer niet zien?' vroeg Tom. Ik stak mijn tong naar hem uit. 'Ja! Mag ik de kamer van mijn zusje niet zien?' vroeg Louis. 'Ok, ok.' gaf ik toe. 'Maar kijk niet naar de muren!' dreigde ik. 'Je kan de muren niet eens meer zien.' zei Tom. Ik sloeg hem (zachtjes) op zijn hoofd. 'Sorry hoor, maar wie is dat eigenlijk?' vroeg Zayn. 'Dit is mijn beste vriend.' zei ik. 'Hallo, ik ben Tomas, Tom.' zei hij vrolijk. 'Op naar mijn kamer.' zei ik nep-leuk.

We gingen de trap op. Juist! Vergeten! Er hing zo een stom bordje aan mijn deur. Dit stond er op: "Keep out! Unless you're One Direction." Ik kon mezelf wel op mijn kop slaan. 'Is dit jouw kamer?' vroeg Harry. 'Nee dat is die van mijn moeder.' zei ik sarcastisch. 'O, vergeten! We kunnen niet in mijn kamer want ik heb mezelf buitengesloten!' verzon ik. 'Mads, ik ben daarnet in jouw kamer geweest. Hij is niet op slot.' zei Tom. 'Waarom was jij in mijn kamer?' vroeg ik achterdochtig. 'Ik zocht je dagboek.' zei Tom. 'Ha ha ha.' zei ik sarcastisch. 'Mads, het is toch niet zo erg.' zei hij. 'Is het jouw kamer?' vroeg ik boos. 'We gaan gewoon weer naar beneden.' zei ik. 'Maar ik wil het zien!' zeurde Niall. Die jongen was echt raar. Ok dan. Ik hield mijn adem in en deed mijn deur open. Natuurlijk keken ze eerst naar mijn muren. 'What.' zei Zayn. 'The.' zei Niall. 'Hell.' maakte Harry zijn zin af. Vervolgens kregen ze allemaal de slappe lach. 'Madelaine? Wat is dit?' vroeg Louis na de lachbui en gebaarde naar mijn posters. 'Zoals jullie misschien gemerkt hebben heb ik een paar posters van jullie.' zei ik. 'Een paar?' vroeg Niall. 'Ok ok ok ok. Ik ben een hele grote fan van jullie.' zei ik. 'Ben je al naar een optreden geweest?' vroeg Harry en hij wees naar een concertkaartje die ook aan de muur hing. 'Nee, ik heb het gekregen van Monica, de zus van Tom. Zij is geweest en wist dat ik grote fan ben. Zij heeft mij het kaartje gegeven.' zei ik. 'Waarom ben je zelf niet geweest?' vroeg Liam. 'Ik kan het niet betalen.' zei ik triest. 'Nee want je verspilt je geld aan posters.' zei Tom. Ik rolde met mijn ogen. Hij genoot er echt van om mij voor schut te zetten. Hij krijgt zijn karma nog wel. 'Je mag anders komen naar ons volgens optreden, we houden wel een plaatsje vrij.' zei Harry. 'Echt? Nee, dat mogen jullie niet doen.' zei ik. 'Jawel.' zei Harry. 'Dankjewel!' zei ik dankbaar en gaf ze een knuffel. 'Madelaine! Het eten is klaar!' riep mijn moeder. We gingen weer naar beneden. 'Mogen ze mee-eten?' vroeg ik. 'Ja, dat komt goed uit. Ik had kilogram in plaats dan gram gelezen dus hebben we genoeg eten voor de hele straat. Dus zeker genoeg eten voor ons allemaal.' Niall maakte een vreugdedansje. Wat is er mis met hem? Ze bleven nog tot acht uur en dan moesten ze vertrekken. Eigenlijk moest het van mijn moeder. 'Waarom had je het me niet verteld mam? Dat Louis mijn broer is?' vroeg ik aan haar. 'Ik wilde je niet teleurstellen. Je was zo'n fan van hem.' 'Ben een fan van hem, ik ben een fan van hem.' corrigeerde ik haar. Mijn gsm in mijn broekzak trilde. Ik kreeg een bericht van een onbekend nummer.

20:07

Unknown: Happy Birthday Madelaine! Het berichtje komt wat laat maar ik had vandaag                                nog geen tijd gehad.