AtsuHina | Ampersand ✔çeviri

9

Atsumu'nun telefonu cebinde hepsinin suratına aynı ifadeyi verecek kadar rahatsız edici zil sesiyle çaldığı sırada sezonun acemilerinden ve artık Schweiden Adlers'ın Ushijima ve Kageyama olmadan ne kadar daha az bir tehdit olduğundan, ancak Sırbistan'dan getirtilen 2.03'lük smaçörün karşısında oynamanın ne kadar az eğlenceli olacağına dair bir tartışmanın ortasındalardı.

"Eğer takımdan biriyse eve girmelerinin yasak olduğunu söyle," dedi Sakusa hemen. "Geçen haftadan beri lanet tavuk parçaları bulup duruyorum yerlerde. Üç kez temizledim tüm evi, artık nereden geldiklerini bile bilmiyorum."

"Aah, herkesi ağırlamayı seviyorsun!" dedi Hinata.

"Hangi evrende yüzüm davetkar görünüyor acaba?"

Atsumu ekranı kontrol ederken kaşlarını çattı. "Bilinmeyen numara." Tereddütle Hİnata'ya baktı. "Gitme-"

Hinata gözlerini büyüttü. "Hayır, tabi ki! Odamda cevaplayabilirsin, ya da burada. Umursamayız!"

Cevaplamak için odadan çıkmak daha kibar görünüyordu ama hiç telefon şakasına kurban gitmediği gibi, kalkmayı düşünmek için fazla rahattı oturduğu yerde. Bu yüzden yeşil ikonu kaydırıp telefonu kulağına götürdü. "Alo?"

"Merhaba," dedi tanıdık olmayan, net bir kadın sesi. "Miya Atsumu ile mi görüşüyorum?"

"Kimin sorduğuna bağlı." Hinata yanında dirseğiyle dürttü, Atsumu çabucak surat astı, çabucak değiştirdi. "Yani, evet, öyle, kiminle konuştuğumu sorabilir miyim?"

Hinata yedi parmağını sırıtarak kaldırdı, Atsumu ona alaycı bir şekilde kaşlarını çattı. Bundan daha çok eğlenmişti ancak biraz da gücenmişti. Mükemmelce kibardı az önce, lanet olsun. On üzerinden yediden çok daha iyisini hak ediyordu. "Ben Sayou Kyouritsu Hastanesinden Hemşire Makihara. Büyükanneniz Miya Yumi-san için acil irtibat kişisi olarak listelenmişsiniz sanırım?"

Yüzündeki tüm kan çekildi.

Hinata ve Sakusa değişikliği anında fark ettiler, Hinata boştaki eliyle Atsumu'nunkini tutarken Sakusa belki de Atsumu onu tanıdığından beri ilk kez dikleşerek oturdu, koyu renk gözleri dikkatli ve yoğundu.

"Atsumu-san?" Hinata dudak kıpırdattı ancak Atsumu cevaplayamadı, nefes bile alamadı, sadece telefondaki yabancı sesin hâlâ orada olup olmadığını, onun kaldıramayacağı bir şeyse başkasının orada olup olmadığını sormasını zar zor dinliyordu- çünkü hayır, bu kaldırabileceği bir şey değildi. Şimdi değil, tekrar değil.

Hinata'nın elinin kendisininkini sıktığını hissederken hâlâ kendinde değildi; ılık, küçük ve güven verici eli. Atsumu'nun görüşü Hinata'nın diğer elini de tuttuğunu fark edecek kadar netleşmişti, ifadesi o kadar uysaldı ki Atsumu ağlamak istemişti. "İzin ver," dedi yumuşak bir sesle, Hinata.

Kelimeleri kullanmadan, Atsumu telefonu ona uzatıp Hinata'nın bıraktığı yerden devam ettirmesini izledi.

"Alo? Özür dilerim, Atsumu-san'ın bir an için uzaklaşması gerekti. Takım arkadaşıyım, Hinata Shouyou. Onun yerine benimle konuşmanızda bir sakınca var mı?" Hinata bir dakika için dinledi, duyduklarıyla berraklaşan ve Atsumu'nunkilere kilitlenen gözleri, sıkılaşan eli Atsumu'nun çoktan ne olduğunu anlamasını sağlamıştı.

Ama Atsumu aksine kıvrılmamıştı. Atsumu aksine, sırtı dikleşmişti, yüzündeki bütün belirgin hatlarla Atsumu'ya bunu halledebileceğine inanmak dışında seçenek bırakmadığını ortaya koyuyordu.

"Tabiki," dedi Hinata, diğer taraftaki hemşire ne dediyse cevap olarak. "Aradığınız için teşekkür ederim. Şey sorabilir miyim acaba-?" Hinata durdu, diğer taraftaki kişi ne diyeceğini anlamış gibiydi ve omuzları kadın ona her ne dediyse onunla birlikte gevşemişti. "Büyükannen iyi," diye dudak oynattı Hinata ona, Atsumu tuttuğunu bile fark etmediği nefesini verdi, Hinata'nın elini o kadar çok sıkıyordu ki acıyor olmalıydı.