𝐎ℕ𝐂𝔼 𝐀𝔾𝐀𝕀𝐍 | 𝕋𝐀𝔼𝐊𝕆𝐎𝕂 √

✿ 02 ✿

වැඩි වෙලාවක් යන්න කලින්ම ඒ ගෙදරට යන්න මට පුළුවන් උනේ හොස්පිට්ල් එකේ ඉදල ලොකු දුරකින් නොතිබුණ නිසා.
එයාගෙ ඔම්මලගෙ ගෙදර නොඉද අපි මෙතනට පදිංචියට ආවෙත් ඒ හේතුව නිසාමයි. මම වැඩ කරපු හොස්පිට්ල් එකට වගේම එයාගේ කෑම්ප් එකටත් තිබුණේ පොඩි දුරක්.

⬆ The front view of their house ⬆

ගාර්ඩ්න් එකේ කාර් එක පාක් කරපු මම යතුරු කැරැල්ල අරගෙන දොර ලඟට ගියා. දොර ලග ඉදල ගෙදර ඇතුලට යනකොට මගේ ඇස් වලට අසු වුන දේවල් එන්න එන්න මට පෙනුනේ කදුළු නිසා බොද වෙලා.

සාලේ සෝෆා එක ලග බිත්තියේ අපි දෙන්නගෙ වෙඩින් ෆොටෝ එක ගහල තිබුණා. ඒත් මට ඒ ෆොටෝ එක වෙනුවට පෙනුනේ අපි දෙන්නගේ ඇත්තටම සිද්ධ වුන වෙඩින් එක. එදා ඒ ශක්තිමත් අතක මගේ අත පටලගෙන හැමෝගෙම ආශිර්වාදය මැද අපි අපේම වුන දවස මගේ ඇස් ඉදිරිපිට මැවිල පෙනුනා. ඒ ආදරණීය ඇස් වල මම අතරමං වුන විදිය. මුළු ලෝකයක්ම ඉස්සරහ එයා මාව ආදරෙන් සිප ගත්තු විදිය ඒව මගේ හිතට වේදනාකාරී වුනත් ගොඩක් ලස්සන මතක වුනා.

සෝෆා එක ලග ටේබල් එකේ ග්‍රැජුවේෂන් එකට පස්සේ ගිය ඩේට් එකේදි අපි ගත්තු ෆොටෝ එක රාමු කරල තියල තිබුණා. එදා අපි ඒ ෆොටෝ එක ගත්තෙ දෙන්නම වෛද්‍ය කබා වලින් ඉදගෙන. ඒ ෆොටෝ එක අතට ගත්තු මම යටින් අපි දෙන්නගේ අත් අකුරු වලින් ලියල තිබුණ දේ කියෙව්වා.

"ශල්‍ය වෛද්‍ය කිම් ටේහ්‍යුන්
සහ
හමුදා වෛද්‍ය ජියොන් ජන්කුක්."

ඔව් ඒ මගේ හස්බන්ඩ්. මගේ එකම ආදරේ. මගේ ජන්කුක්.එයත් වෛද්‍යවරයෙක්. හමුදා වෛද්‍යවරයෙක්.

ඇස් වලින් ගිලිහුණ කදුළු බිංදුවක් ෆොටෝ එක මතට වැටෙද්දී මම ඒක එතනින්ම තියල අපේ රූම් එක දිහාට ගියා. මම සතියකට දෙකකට සැරයක් තමයි මෙහේ ආවෙ. ඒකත් අස් කරල යන්න.මෙහේ ආවම මට වේදනාව වැඩි. කොහොම ද මම විශ්වාස කරන්නෙ ඒ ලස්සන ගැඹුරු දුඹුරු පාට ඇස් දෙක ආපහු මගේ ලගට එන්නෙ නෑ කියල. කොහොමද මම විශ්වාස කරන්නෙ වේදනාව මුසු වුන ඒ ආදරණීය ස්පර්ශයන් මට ආපහු විඳින්න වෙන්නෙ නෑ කියල.

ඒ නිසා මගේ දුක වේදනාව අමතක කරන්න මම කළේ කාර්යබහුල වුන එක. මගේ ජීවිතේ සැත්කම් කාමරයටම සීමා වෙන තරම් මම කාර්යබහුල වුනා. ඒ විදියට කැප වුනු නිසා වගේම මට තිබුණ දක්ෂතාවය නිසා මට පුළුවන් උනා දක්ෂතම ලාබාලම ශල්‍ය වෛද්‍යවරයා වෙන්න. ජන්කුක් හිටිය නම්...එයා ගොඩක් සතුටු වෙයි...

මෙහේ එන්න පුළුවන්කම තිබුණත් මම හොස්පිට්ල් එකේ මගේ රූම් එකේම නැවතුනා.
ඒත් මොන දේ කළත් මගේ ජීවිතේ ලස්සන කරපු මගේ ආදරේ අමතක කරන්න මට බැහැ.

කාලය කොච්චර වේගෙන් ගෙවිල ගිහින් ද...

අවුරුදු දෙකක්...දැනට අවුරුදු දෙකක්... මගෙ ජන්කුක් නොඑන්නම ගිහින්. ඒ ආදරේ ඒ හිනාව ඒ උණුහුම නැතිව අවුරුදු දෙකක් මම තනියම ජීවිත් වුනා. දැනට අවුරුදු විසි හයක් වුන තාම අපේ කසාදෙන් ඩිවෝස් වත් නොවුන මට මේ අවුරුදු දෙකට ආව විවාහ යෝජනා , අයුතු යෝජනා ගණන ගනන් කරන්නත් බැරි තරම්. ඒ හැම කෙනෙකුටම ඕන වුනේ මගේ දුක නිවල ඉතුරු කාලෙ මාව සතුටින් තියන්න නෙවෙයි.. ඕන වුනේ මාව..හරියටම කිව්වොත් මගේ ඇඟ..

ඒත් මම මගේ ආදරේ , මගේ ජන්කුක් ඇර කිසිම කෙනෙකුගෙන් පහසක් බලාපොරොත්තු වුනේ නෑ..වෙන්නෙත් නෑ.. මාව සුවපත් කරන්න පුළුවන් එකම පහස මගේ ජන්කුක් විතරමයි. ඉතින්
අපේ අවුරුදු ගානක ආදරේ මතකත් එක්ක මම අන්තිම හුස්ම වෙනකම්ම ජීවත් වෙනව. ඒක තමයි මගේ තීරණය.

පරණ මතක වල ගිලෙමින් රූම් එක ඇතුලටම ඇවිදන් ආව මම අපේ ඇද මතින් වාඩි වුනා. කාමරේ පුරාම ඒ සුවඳ. මෙච්චර කාලයක් ගිහිල්ලත් මගෙ ජන්කුක්ගෙ සුවඳ මට තවමත් දැනෙනවා. මට කාමරේ ඇතුලේ අපේ ආදරණීය මතක ඇස් ඉදිරිපිට මැවෙමින් පෙනුනා. මගේ මනසෙ අපේ හිනාව දෝංකාර දෙනව වගේ තවමත්.

ඇදේ ඇතිරිල්ල මගේ කදුළු බිදු කීපයක් සිප ගනිද්දී මම එහෙමම ඇදේ ඇලවෙලා වකුටු වුනා. මම පලවෙනි වතාවට ජන්කුක්ගෙම උනේ මෙතනදී. එතනින් පස්සේ ජන්කුක් හුඟක් ආදරෙන් මාව එයාගෙම කරගත්තු හැම මොහොතක් ම ගත වුනේ මේ කාමරේ. තවමත් මේ ඇදේදි මට ඒ උණුහුම දැනෙනව වගේ.

හොස්පිට්ල් එකේදි පාලනය කරගත්තු කදුළු වලට මම මේ වෙලාවෙ නිදහසේ ගලන් යන්න දුන්නෙ පරණ මතක, ඒ කටහඬ, ඒ උණුහුම නිසා අලුත් වුන මගේ හැඟීම් වලට නිදහස් වෙන්න ඉඩ දෙමින්.

ඒ විදියට ම ඉකි ගහමින් හිටිය මට පොඩි වෙලාවකට එහෙමම නින්ද යන්න ඇති. මම අවදි වුනේ මගේ නිරුවත් පිටට දැනුන උණුසුම් දෙතොලක ස්පර්ශයකින්. ඇස් අරින්න මැලි කමින් හිටිය මට දැනුනේ ඒ දෙතොල් වගේම ශක්තිමත් අතක් මගේ නිරුවත් සිරුර ස්පර්ශ කරනවා. ඒ උණුසුම හදුන ගන්න මට වැඩි වෙලා ගියේ නෑ.

ඔව් ඒ මගේ ජන්කුක්...

.... To be continued ❥︎❥︎❥︎

┉┉┉┉┉┉┉┉┉┉┉┉┉┉✿┉┉┉┉┉┉┉┉┉┉┉┉┉

Sorry if there're any mistakes & Comment what you thought..

2021.12.25
Jeon_Kim_Navo