I'm his private girlfriend

Part 31

May hang over pa talaga ako but! Hindi pwedeng hindi ako umattend sa meeting kaya dali dali akong nag-ayos ng sarili to look presentable later.

"Jelai.. kita na lang tayo later?" Paalam ko dito i'm actually running dahil i'm getting late at yes dito na nga pala ako sa Manila naninirahan.

Nakarating naman na ako sa office at puro ka same age ko lang ang nandito hindi ko alam pero mga 'proxy' kami ng mga Daddy namin si Simon lang  naman ang hindi paano siya naman talaga ang humaharap sa lahat.

"Hi Si!" Masaya kong bati sakaniya as I observe wala pa ang ibang ka-meeting at kami pa lang ang andito. Oo nga pala! Kakauwi lang din ni Simon last year at sa totoo lang ang tagal din niya sa London huh.

"Hello good afternoon!" Bati niya pabalik and we did some beso-beso

Pumwesto na ako dahil maya-maya lang ay magsisimula na ang meeting nataon pa ngang sa gitna ako napwesto. Ang saya ko nga kahit papaano hindi naman na malamig ang pakikitungo ni Simon saakin hindi kagaya noon at talagang normal lang ang lahat. Sabagay halos tatlong taon makalipas na din naman yun maybe his feelings fade away na! Then, i'm happy for him.

Nag chikahan lang kami ni Simon dito and yeah alam din niya yung sa kuya niya mag-uusap pa sana kami kaso biglang nagsidatingan ang iba pang kameeting namin.

"Oh hey Arianna!" Masayang bati ni Matteo at andito din pala siya.

"Hi, long time no see!" Bati ko dito at bumeso na rin.

"Oo nga, wala ka na pala talaga sa Ilocos? I thought you were just in a vacation because of what happened" aniya at umupo sa tabi ko

"Yeah.. ang tagal na din" biglang bumalik sa isipan ko ang nangyari kaya natahimik ako.

"Are you alright??" Pagtatanong niya saakin.

"Yes i am!" Mabilis akong sumagot para naman hindi na siya mag tanong

Nag start na ang meeting so nakinig nalang ako nang biglang bumukas ang pinto.

"Sorry i'm late!" I heard a super familiar voice kaa natatakot akong lingunin ito without knowing sa kabilang side siya uupo near Simon

"It's fine Mr. Sandro better late than never" wika nung anak ni Mr. Lee

Wait??? Don't tell me? Nag balik bansa na 'itong si Sandro? N-no way! I mean paano ako makaka move-on ng maayos nito? Kung makikita ko na siya dito sa Pilipinas

Halos para akong nanigas dito ng makita siyang umupo ngunit iniwas ko agad ang tingin sakaniya dahil alam kong pag nag tanto ang aming mga mata ay hindi ko kakayanin.

Then the meeting starts. Simon is at the front of us speaking and I admit it.. i can't focus right now lalo na't andito na si Sandro. At hanggang sa natapos na ang meeting grabe wala talaga akong focus!!

"T-thank you Mr. Simon" paalam ko dito at nginitian lang ako. "Let's go Matteo" pag-aya ko dito at halatang nagulat dahil hinawakan ko ang braso niya para lumakad papalabas nakita ko si sandro na nagulat doon.

Lumabas na kami ni Matteo at agad ko din naman binitawan ang braso niya. "S-sorry for that" paghingi ko ng pasesnya.

"I-it's fine sabihan mo naman kasi ako pag may acting kang ganon hahaha para prepared" aniya habang naglalakad kami pa punta sa parking lot at alam niya na naging kami ni Sandro. Nag tawanan lang kami hanggang sa makarating kami sa parking lot.

"Hey! I owe you today. Thank you so much and hope to see you again" paalam ko dito bago sumakay sa sasakyan at ganon din naman siya

Paano na 'to? Andito na si Sandro nasa iisang bansa na lang kami tila ba'y pinaglalaruan ba talaga kami ng tadhana? Everytime na makikita ko siya yung sakit is andito pa rin talaga

"May pamilya na kaya siya?"
"May girlfriend na kaya?"
"May asawa na kaya??"
Samu't saring katanungan ang bumabagabag saaking isipan.

Nag drive na ako pauwi buti nga naka pag drive pa ako ng maayos sa sobrang kahibangan. "Oh Arianna? Anong nangyari? Daig mo pa ang mga kangkong sa sobrang lata mo diyan" salubong ni Jelai

"Ah eh.. nakakapagod lang" pag papalusot ko dito

"Huwag nga ako iba na lang! Halika nga dito sa sala ikwento mo na! Pakiramdam kong may nangyari talaga sayo!" Aniya at hinatak ba naman ako.

Nang maka-upo na kami ay agad niya akong tinanong hindi ko matiis kundi sagutin ang mga katanungan niya

"So spill the tea!" Atat niyang sabi kaya tinitigan ko muna siya ng ilang segundo at bumugtong hininga

"Si S..s-sandro" mautal utal kong saad

"Ano?! Anong meron sa lalaking 'iyon!!???" Halatang atat na atat to ha.

"He's here in the Philippines. He came back, Jelai"

"Pero hindi para sayo" aniya masyadong mapanakit ang babaeng 'ito!

"Ang nakakainis lang dahil hindi ako nasabihan na isa pala siya sa mga makaka-meeting ko. Kaya sobrang awkward"

"For real!?!?" Hindi niya makapaniwalang tanong. "So, what did you do??" She keep asking.

"Wala" maikli kong sagot "para akong nanigas sa kinauupuan ko" dagdag ko pang sagot.

"Hahayaan mo pa bang masaktan ka ng paulit-ulit? Habang siya nakikita mong hindi apektado sa sakit na nararamdaman mo?" Pagtatanong niya

"A-alam kong may rason kung bakit niya ako iniwan ng ganon ganon na lang" pagdadahilan ko dito

"Maybe it's only you who can fill the missing piece in your life. Try to heal first and learn to love yourself, so you can love wholeheartedly again" aniya kaya nagiging emotional na ang kwentuhan namin. "Sige na, cry on pero dapat bukas be strong enough pag nagkita kayo ulit okay?" Paalala niya at hinihimas ang likod ko.

"Maybe I deserve someone elses, but I always wanted him" i said while my tears are dropping slowly.

"M-maybe" she answered while comforting me with hugs.

"Hangga't kaya kong intindihin, mananatili ako. Kahit tumutol man ang lahat." Matigas na kung matigas ang ulo ko pero para sakaniya titiisin ko. Patuloy ang pag tulo ng aking luha

"I ain’t gonna force you to let him go, just wanna tell you that whatever decision you made  please make sure to prioritize yourself. You are worth it." Aniya at yinakap muli ako I do really missed my comfort zone..

"I'll stay Jelai, i'll stay no matter how my heart is shattered right now i still want to reach our goals in life and dreams together" i said, tila ba'y walang hinto ang pagtulo ng aking mga luha.

Hindi rin alam ng parents and brothers ko ang nangyari saakin dito paano kami na lang ni Jelai ang nandito nasa America na silang lahat at maga-apat na taon na din. I and Jelai chose to stay here dahil akala namin.. it'll road to forever with Sandro na pero no! I was wrong..
but i'm still fighting for us 'Fight fear for the selfish pain' ika nga.

"I know it's hard to let go, getting over someone is hard, but I promise you the outcome is worth it." Pagkalma niya saakin

"Isn't worth it Jelai, i'll wait for him if it's possible then it's still possible" pagmamatigas ko pa.

It's not always about "Pag mahal mo ang isang tao, karapatdapat mong palayin." But it can be about "Pag mahal mo ang isang tao, you will stay even in good and bad times."

-

FOLLOW! VOTE! THANK YOU!!