Nagising ako at sumilip sa window as i see wala pang liwanag kaya binuksan ko ang phone ko it's 4 am in the morning palang pala
I check sandro, peacefully na natutulog, kami naman ni jelai ay nag share dito sa sofa well malaki naman kasi! And it's a sofa bed.-
"I'm the happiest when i'm right next to you." Mahina kong saad habang pinag mamasadan siyang natutulog
"You rushed to love me, then you rushed to leave" dagdag ko pa tila ba'y nag ra-rant na ako sakaniya kahit tulog pa siya. "Alam mo sandro ang daming sana sa isip ko, sana ako nalang muli ang imelda mo, sana ako nalang muli ang tahanan mo, sana ako nalang ulit ang paraluman mo" saad ko at napa yuko dahil sa lungkotNagulat ako nung gumalaw siya naalimpungatan siguro..
"W-what time is it?" Mas lalo kong ikinagulat nang marinig siyang mag salita
"It's 4:30 in the morning" sagot ko habang nakatingin sa cellphone
"Can i go out??" Aniya kaya tinignan ko siya p-pwede naman siyang lumabas at mag lakad lakad may pa garden naman tong hospital ..
"Oo, you want to walk ba?" Pag tatanong ko dito at tumango siya saakin kaya inalalayan ko siyang tumayo. Mayroon paring dextrose na nakakabit di gulong naman yung pinaka sabitan nung meds na nakaturok sakaniya at andito naman ako para alalayan siya.
"Halika na dahan dahan, huwag mong bibiglain" pag papaalala ko sakaniya patungo na kami sa pintuan..
"Maybe i can walk alone naman" pag iinsist niya saakin
"No, you can't i'm here to help you" saad ko dito hanggang sa makalabas na kami ng room buti nalang nandito lang kami sa First floor, may mga nurse na gising na so binati namin
Nakarating na kami sa garden may bench naman doon kaya pinaupo ko siya.
"Bakit naisipan mong lumabas?" Pag tatanong ko
"I just want some fresh air" sagot niya habang pinag mamasdan ang bawat lugar
"H-hindi mo parin ba ako naalala?" Bigla ko namang naitanong iyon
"No" maikli niyang sinagot at lumingon saakin, ako naman ay umiwas bigla "Bakit mo ko iniiwasan?. Tinitignan lang naman kita" aniya pa
"Ah, eh hindi ah! I'm just looking around" pag papalusot ko dito
"Ang ganda ng mga mata mo" aniya saakin, kung natatandaan mo lang! Palagi mong tinititigan ang mga mata ko noon...
"Thank you.." saad ko dito
"Bakit mo ako inaalagaan?" Pag tatanong niya muli "and where is kayla?" dagdag pa niya kaya napa tigil ako saglit
"Andito ako para asikasuhin ka, mag kasundo ang pamilya natin.. nag boluntaryo ako dito na alagaan ka sapagkat parating abala ang iyong pamilya" sagot ko dito "S-si kayla? H-hindi mo siya girlfriend" dagdag ko din
"I only know that i already missed her" aniya kaya napatulala nalang ako
"Hindi ka niya miss, hindi kayo bagay!at hindi mo na dapat siya hinahanap" saad ko sa aking Isipan
"Hmm.. hindi ko siya masyadong kilala" saad ko at totoo naman!, basta't ang alam ko lang si kayla ay mahilig sa mga pinag lumaan ko.
"A-ah, let's just don't talk about her
I'll just ask my mom para naman makita ko na siya ulit" aniya kaya natakot ako.. natakot ako na baka pag nag kita sila ay mas lalo akong mawalan ng chansa, natakot ako na baka mas lalong lasunin ni kayla ang isip niya na kalimutan ako.. "Hey are you okay?" Tanong niya, dahil nga natulala na ako sa kinauupuan ko"A-ah oo, tara na? Mag breakfast kana" pag aya ko sakaniya at tumango naman siya kaya inalalayan ko nalang
Pag bukas ko ng pinto nakita ko si jelai na naalimpungatan sa pag pasok namin
"O-oh, saan kayo nang galing?" Pag tataka niya at halatang bagong gising lang
"Nag pahangin lang" saad ko dito at inalalayan ko na muli si sandro patungo sa kama niya.. oatmeal and fruits ang breakfast niya today as i see nga nung nag lakad kami, may pag ka malakas na siya.
"O anong ganap? At umagang umaga ay naka tulala ka diyan" sulpot ni jelai sa likuran ko, habang gumagawa ako nang almusal ni sandro ..
"W-wala! Nag pahangin nga lang" saad ko sakaniya ayokong muna mag kwento it's better to keep it nadin kahit paminsan minsan
Natapos na ako sa ginagawa ay binigay ko na kay sandro , need niya na din mag take ng medicines."Hui! Sila kuya asier and aries" nagulat ako nung banggitin ni jelai ang panggalan nang dalawa kong kuya
"A-anong meron?!" Pag tatanong ko sakaniya
"They are home! Hindi mo ba alam? Wala kang update?? Sarili mong kapatid!" Aniya saakin, nag tanong lang naman ako ang daming sinabi
"Sana hindi nalang ako nag tanong kung alam ko diba?" Saad ko sakaniya kaya napa kamot siya sa kaniyang ulo
"Sabagay may sense din naman!" Aniya "So ayon na nga nakauwi na ang mga kuya mo, but sila tita and tito hindi pa" saad niya
"H-ha!?" Nagulat kong tanong dito
"Gulat na gulat?!" Saad niya at tumawa ng mahina
"Ah e.. paano na.. w-wala silang alam natatakot ako" pangangamba ko
"Huwag kang mangamba! Sabihin mo may amnesia ang kuya mong sandro
Well totoo naman! Explain mo na, car accident siya kaya wala na kayo" natatawa niyang saad kaya naman tinapik ko ito ng mahina"Hindi ako nakikipag biruan! Ano nalang ang sasabihin ko sa magulang ko?, n-natatakot ako" saad ko dito
"Bakit ba? Edi sabihin mo nga nag ka car accident then suddenly nag karon ng amnesia plus pili lang ang nakalimutan isa kana don hehe" aniya pa
"Bakit?, edi i-papa lipat nila ako sa Paris kaya ayoko. Ayoko ng malayo muli kay sandro lalo na't si kayla ang hinahanap niya" paliwanag ko sakaniya
"Ay wala sa lahi natin ang sumusuko! Ipag laban mo! Lalo na't wag mong hahayaan na manalo muli si kayla" aniya pa saakin "Manok kita tandaan mo yan HAHAHAH" saad niya akala sobrang seryoso na niya ngunit humalagpak ng tawa kaya hinampas ko baka maingayan si sandro "A-aray!" Reklamo niya sabay hawak sa braso
"Ang ingay mo naman kasi!" Saad ko dito
"Basta huwag mo ng hayaang maagaw ang pag mamay-ari mo! Jusko kung gusto niya ng World war 3 game ako!!" Aniya well palaban naman kasi tong babae na to!
"Bakit sino bang nag sabi? Na hahayaan ko this time, what is mine is mine" saad ko at pumalakpak ba naman ang gaga
"Ayan good! Pero mamaya iiyak iyak HAHAHAHAHAHA-aray!" pang iinis niya saakin kaya mas lalong napalakas ang hampas ko "Pero goods yan ipaglaban mo.. wag ka nang aalis ng bansa muli!" Aniya pa..
--
FOLLOW! VOTE! THANK YOU!!
YOU ARE READING
I'm his private girlfriend
Fanfiction!!! EDITING !!! Always going to fight over fear for the selfish pain because It was worth it everytime. If our love's insanity then, why are you my clarity? *Big credits to Georjie Lee for my story cover*