bad idea

İlaç

jeongin'den
Yemeklerimizi bitirdikten sonra beraber mutfağı toparladık ve ardından salona geçtik. Ben oturuyordum Hyunjin ise kafasını omzuma koymuştu. Ellerimi onun beline sarmıştım. Biz böyle otururken bir yandan da Hyunjin sayesinde üçüncü kez izlediğimiz film açıktı. Her izlediğinde ağlamasına rağmen bunu izlemekten vaz geçmiyordu. Dışarıdaki hava tam anlamıyla buz gibiydi. Eksi derecelere düşmüş bu hava yüzünden çoğu kişi evlerinden çıkamıyordu. Tabii bu soğuk hava benim işime gelmişti daha fazla Hyunjin'e sokulabiliyordum. O da halinden memnundu. Ne zaman bu kadar samimi olduk asla bilemiyorum. Her şey çok hızlı gelişti ben tabii ki bu durumdan memnunum ama bazen yaşananları aklımda toparlamam zor oluyor.
Hyunjin: Ginnie on dakikadır sana sesleniyorum. Hem filmi de izlemiyorsun sıkıldın mı?
Jeongin: Bebeğim filmi üçüncü izleyişimiz olduğu için artık sonrasını biliyorum.
Hyunjin: Kapatalım o zaman?
Jeongin: Uyusak mı acaba saat geç oldu yarın çocuklarla görüşeceğiz ya.
Hyunjin: Tamam o zaman
Hyunjin'in elini tutarak koltuktan kalktım.
Jeongin: Ben ilaçlarımı içeyim sen istersen yukarı çık.
Hyunjin: Korkuyorum seni bekleyeceğim.
Jeongin: Nasıl istersen
Buzdolabını açtım ve ilaç kutumu aldım. Bomboştu.. Diğer çekmeceye de baktım ama yok. Evde ilaç yok..
Hyunjin: Ne oldu bebeğim?
Jeongin: İlaçlarım yok Hyunjin
Gözlerini açmış ve bir iki adım geri gitmişti.
Hyunjin: Ne yapacağız?
Jeongin: Sorun yok. Yarın erken çıkar ilaçlarımı alırız.
Hyunjin: Peki o zaman..
Su içerek mutfaktan ayrılmıştım.Hyunjin çoktan yukarı çıkmıştı. Odaya girdiğim zaman üstünü değiştiriyordu. Geri çıkacağım sırada durdurdu.
Hyunjin: Çıkmana gerek yok.
Ben de onu izliyordum. Dışarıdan birisi asla Hyunjin'in böyle sevimli biri olduğunu düşünmezdi. Yakışıklı, güzel fizikli, kibar biriydi dışarıdan bakınca. Pantolonunu çıkaracağı sırada kafamı çevirdim.
Hyunjin: Demek Jeongin bana bakamıyor.
Hâlâ başka bir yere bakarak konuştum
Jeongin: Ne alakası var? Sadece sen istemezsin di-
Hyunjin: Kandırma beni
Tam karşımdaydı bunları söylerken.
Jeongin: Üşüyeceksin bir şeyler giy.
Hyunjin: Kaçıyorsun Ginnie.
Jeongin: Bebeğim, gecenin bir yarısı karşımda yarı çıplaksın. Eğer uyumak istiyorsan üstünü giyin ve uyu. Bir daha söylemeyeceğim.
Hyunjin: Demek ki uyumak istemiyorum?
Jeongin: Öyle mi?
Yerimden kalktım ve karşısına durdum. Ellerimi boynuna sardım ve fısıldarcasına kulağına doğru konuştum.
Jeongin: Ne istiyorsun peki?
O da belimden sarılarak ayn şekilde benimle konuştu.
Hyunjin: Seni Jeongin.
Bunu diyeceğini tahmin etsem de kalp atışlarım artmıştı. Yüzümüzü hizalayarak konuştu tekrardan.
Hyunjin: Ne oldu bebeğim? Beklemiyor muydun?
Tam konuşacakken beni öpmesiyle her ne kadar afallasam da biraz sonra ben de ona karşılık vermeye başladım. Öpüşürken bir yandan da yatağa doğru ilerliyorduk...
ertesi gün
jeongin'den
Sabah kalktığımda Hyunjin yanımda yoktu. Ayağa kalkacağım gibi geri yattım çünkü üzerimde bir şey yoktu. Yerden Hyunjin'in büyük tişörtünü giydim ve öyle ayağa kalktım. Tuvalete girip elimi yüzümü yıkadım. Aynadan kendime baktığımda vücudum her yerinde morluk ve kızarlıklık vardı. Yüzümdeki sırıtışla tuvaletten çıkıp üzerimi değiştirdim. Yatağa tekrar yattığım sırada Hyunjin elinde tepsiyle içeri girdi.
Hyunjin: Günaydııınn! Sevgilim için kahvaltı hazırladım.
Jeongin: Teşekkür ederim
Hyunjin: Afiyet olsun bebeğim.
Şu anlık ilaçlarımı almamama rağmen iyi gidiyordu. Hyunjin de üzerini değiştirdikten sonra evden çıktık. Yolculuk gayet iyi gidiyordu ama trafiğe takılmamız benim için iyi olmamıştı..
hyunjin'den
Jeongin ilaçlarını almamasına rağmen her hangi bir sorunla karşılaşmamıştık ama trafiğe takılmamız onu sinirlendirmişti. Üstüne bir de önümüzdeki araba yol açık olmasına rağmen gitmeyince, Jeongin aniden arabadan indi ve önümüdeki arabaya ilerledi. Hemen ben de onun arkasından gittim. Arabanın sahibi içinden çıkınca Jeongin yüzüne bir yumruk attı ve bir tane daha. Üçüncüyü atmasına izin vermeden onu oradan uzaklaştırdım ve arabaya aldım. Asla taviz vermemeye çalışacaktım.
Hyunjin: Arabayı ben kullanacağım sen biraz sakinleş.
Bir şey demeden arka koltuklara geçti. İlerleyen dakikalarda ağlama sesi duydum.
Hyunjin: Jeongin?
Hyunjin: Ağlıyor musun?
Arabayı kenara çekip arabadan indim ve Jeongin'in yanına geçtim. Gerçekten ağlıyordu.
Hyunjin: Jeongin n'oldu?
Bir şey demeden sadece sarılmıştı.
Hyunjin: Anlat bana ne olduğunu ama ilk önce sakinleş.
Verdiğim suyu eli titreyerek içti. Ardından derin bir nefes aldı.
Jeongin: Hyunjin ben bir an kendimi kaybettim.. özür dilerim
Hyunjin: Bunun için ağlama lütfen. Birazdan eczaneye varmış oluruz zaten. Gerekenleri alırız ve böyle bir şey yaşanmaz. Tamam mı? Ağlama lütfen..
Jeongin: Ben yine de özür dilerim öyle bir şey yapmak istemiyordum..
Hyunjin: Tamam geçti ağlama artık.
Tekrardan bana sarıldı.
Hyunjin: Şimdi ben eczaneye sürüyorum ilaçlarını alıyoruz ve sonra çocuklarla buluşuyoruz.
Başını onay verircesine salladıktan sonra tekrar sürücü koltuğuna geçtim.
..
İlaçları aldıktan sonra benim evime geldik. Saat daha 11:38 olduğu için çocuklara bir şeyler hazırlayabilirdim. Mutfağa geçip kurabiye ve kek yaptım. Jeongin bu sırada asla yanıma gelmedi hatta
sesi soluğu çıkmadığı için yanına gittim ama telefonuna bakıyordu. İşim bittikten sonra yanına oturdum ama o yanımdan kalkıp karşıya geçmişti. Biraz geçtikten sonra tekrar yanına oturdum ama o tekrar kalktı.
Hyunjin: Neden kaçıyorsun?
Jeongin: Ne?
Hyunjin: Bana neden uzaksın Jeongin?
Jeongin: Çünkü sana zarar vermekten korkuyorum. Kalbini kırmaktan korkuyorum Hyun..
Yerimden kalkıp yanına oturdum ve ellerini tuttum.
Hyunjin: Benden kaçma Jeongin emin on böyle daha çok üzülüyorum..
Birbirimize sarılırken fırının ötmesiyle ayrıldım.
Hyunjin: Bana yardım eder misin?
Jeongin: Peki, geliyorum.
Fırından çıkardığım kurabiyeleri tabağa dizerken Jeongin konuştu.
Jeongin: Seni hak edecek ne yaptım?
Hyunjin: Bilmem. Asıl ben ne yaptım?
Jeongin: Seni seviyorum Hyunjin
Hyunjin: Seni seviyorum Ginnie..
************************************************
31.12.21
Gecenin bir köründe kalkınca canım sıkıldı ben de bölüm yazayım dedim. (06:57)
Diğer bölüm gerici olacak benden söylemesi <3