Diep vanbinnen

De dag van de kleur paars

Een bekentenis
Er is iets op te biechten
Je probeert er omheen te draaien
"Ik ben al laat"
"Ik heb het te druk"
"Ik ben er nog niet klaar voor"

Dan kom je tot een conclusie
Je was het vergeten
Was het dan écht zo belangrijk voor je?

Je daden werken averechts
Je wil jezelf bewijzen
Je wil laten zien
Je wil
Jezelf laten zien

Maar paars doet je ineenkrimpen
Paars zorgt niet voor rust en stilte
Maar voor vragen en onzekerheden
De tientallen boeken die je al hebt gelezen
De liedjes die dag na dag in je afspeellijst verschijnen
Betekenen ze iets?
Zouden ze iets moeten betekenen?
En wat als ze dat doen?

Wat als "ja" het antwoord is
Dat je al jaren zoekt
Zoekt, maar misschien juist ontwijkt
Waarom verstop je jezelf?

Je zegt dat je het niet weet
Je zegt dat je ervaring nodig hebt
Maar is dat echt zo?

Ik heb tijd nodig, zeg je
Hoelang zal diegene op je blijven wachten?
Hoelang zal het duren
Totdat je op de bestemming bent gekomen?

En als je er eenmaal bent...
Neem je dan alsnog de goede afslag?
Want het pad zit vol kuilen, vol met hobbels
Hindernissen zo groot als keien
Waar je hard over kan struikelen
Een pad waarvan de bloemen al treurig
Naar je gestaard hebben
Zoals een treurwilg op de weg naar school
Hij bestudeert het water heel nauwkeurig
Op zoek is hij naar de zon, met als enige troost
De weerspiegeling van het licht

Jij houdt je hoofd opgeheven
Je schouders recht
Je borst vooruit
Of
Denk je dat maar
En sta je werkelijk
In een hoekje gedreven
Waar de lachenden nog te horen zijn
Waar je je klein voelt
Waar je je net als de treurwilg voelt
Moed ligt in je bereik
Maar je moet het met een weerspiegeling doen
Je bedenkt dat je je handen in vuisten zou veranderen
Je zou woorden terug zeggen
Helder en duidelijk
Je zou trots op jezelf zijn
Maar je bevriest
Je kan niets anders doen
Dan denken aan wat zou zijn...

Maar zo hoeft het niet te gaan
Te gaan hoeft het niet zo slecht
Het pad vol hindernissen is...
Het is misschien maar schijn
Misschien stap je er wel overheen
Zo snel zo kundig
Dat je ze niet eens opmerkt
Misschien bal je niet alleen je vuisten
Maar verkoop je voor het eerst
En het laatst, een welverdiende klap
Die een dreun tot gevolg heeft
(Die eindigt met alleen maar schade)

Paars laat je aan al deze dingen denken
Aan een regenboog vol kleuren
Ben je niet paars, dan misschien rood
Je zult ergens moeten beginnen
Wat je wel weet, is dan je geen treurwilg
Wil zijn
Die alleen een stukje van de werkelijkheid ziet
Je wil niet alleen voelen hoe de zon je raakt
Je wilt de zon aanraken
Je wil stralen
Maar denk je niet... Dat je verblind zal worden?
Dat je je kunt branden, zelfs al aan een spiegelbeeld?
Kun je tevreden zijn met alleen dit ene stukje?
Je zucht en je hand gaat door je haar
Je wil niet naar de bloemen luisteren
Je wil steviger staan dan een treurwilg
Je wil stralen als de zon
De bekentenis is vele male groter
Dan je ooit had kunnen beseffen