Uitroep

4 2 0
                                    

Een uitroep klinkt in zijn oren
Hard in de rustige straat
Het zorgt ervoor dat de haartjes op zijn armen
Recht overeind gaan staan
Hij kijkt om zich heen of er een teken is
Dat de uitroep niet naar hem is gedaan
Dat hij niet degene is die het had moeten horen
Maar wanneer hij om zich heen kijkt
Is er niemand anders dan hij
Er is niemand zoals hij

Hij voelt zichzelf ineenkrimpen
Hij kijkt naar de grond
Hij loopt verder
Maar zijn pas is zwaar
Twijfels vullen zijn hoofd
De onzekerheid slaat toe
Onzekerheid over zijn bestaan
Onzekerheid over zijn recht om hier te zijn
Om zichzelf te mogen zijn zoals hij is
Terwijl naar anderen niet wordt gekeken

Hij wacht nog steeds op het moment
Dat hij een hand in de zijne voelt
Die zegt dat hij er mag zijn
Dat een stem klinkt die hem verteld
Dat hij geliefd is, gewoon zoals hij is
Omwille van... Wat dat dan ook is.
Hij wacht totdat de uitroep
Is weggevaagd...

Totdat
Hij zal groeien
Hij zichzelf gelooft

Zodat
Hij de onwetenden achter zich zal laten
En zijn eigen weg kan gaan

_-_~_-_

Diep vanbinnenWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu