Meedogenloze natuur

7 4 0
                                    

Zo voelt het dus om nietig te zijn
Hoe graag je ook wilt
Je bent niet één met de natuur
Ze zet je zo, in een windvlaag aan de kant
De wind die je adem doet stokken
Bomen die zomaar op je kunnen vallen
Wat eens zo'n leuke weg leek
Lijkt zich nu zo angstaanjagend ver uit te strekken

Het zou leuk moeten zijn, een avontuur
Eens een keer wat anders
Maar je kunt alleen maar denken
Aan hoe stom je bent geweest
Om de natuur te vertrouwen
Jezelf te overschatten
Want open plekken zijn er genoeg
Boze, maar bezorgde blikken
Als je maar voor het donker thuisbent
En automobilisten zitten zich te verkneukelen
Om degene die het waagde
Maar zij zijn net zo erg de sjaak

Waarom kon je hier eerst zoveel van genieten
Waarom kan je dat nu niet?
Je bent verre van onverschrokken
Je bent van suiker
Je kunt het niet aan
De zoveelste fout van vandaag
Maar fouten mogen gemaakt worden
Waarom voel je je toch zo?!
Je bent net zo erg als de natuur
Misschien ben je nog erger
Je trekt wortels uit de grond
Die zo stevig waren
Dat de bomen zullen vallen
Natuurlijk had je dat verwacht
Zelfs de wolken hebben geen medelijden
Ze kijken je met donkere blik aan
Je verwacht bliksem en donder
Dus je racet toch snel weer door

Tot je eindelijk een bekende auto ziet rijden
En de hoop je mond overneemt
Bescherming tegen de wind
Minder nietig, samen

De duistere wolk blijft echter hangen
En de bliksem slaat plotseling in
Wanneer je het niet verwacht
Je vliegt door de lucht
En je denkt aan je fouten
Denkt aan alles waar je dankbaar voor bent
Totdat een klap alles doet stoppen
En je weet dat je niet meer terug kan

Diep vanbinnenWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu