Angst

12 3 2
                                    

Dit gedicht kan als triggerend worden beschouwd

Buiten bliksemt het
Maar binnen verschuift de aarde
Buiten branden bossen af
Maar binnen worden meubels uit elkaar gerukt

Buiten brandt het felle licht
Binnen is het aardedonker
Niets kan ik meer waarnemen
Al mijn zintuigen zijn verdoofd

Een rilling loopt over mij rug
Wanneer de donder klinkt
Zweet staat op mijn voorhoofd
Mijn hoofd staat op ontploffen

Waar moet ik heen?
Als mijn huis er niet meer is
Kan ik weer een thuis vinden?
Ik had het kunnen voorkomen

Als ik beter had geluisterd...
Als ik niet zo stom, naïef was geweest...
Als ik beter mijn best had gedaan!
Als ik gewoon logisch kon nadenken!

Dan was het goed gekomen
Dan was ik nu mijn huis al uit
Dan had ik mijn familie weer kunnen zien
Dan had ik mijn vrienden niet hoeven missen

Nu is er geen uitweg meer
Alles is kapot gegaan
Niet alleen buiten
Vooral aan de binnenkant

Ondanks al de voorbereidingen
Was het niet te voorzien
Nu is het leven met de consequenties
En hopen dat het goed komt

Er zal vast nog wel ergens plek zijn
Ergens anders waar het veilig is
Waar ik mezelf kan zijn
Waar de angst zal verdwijnen

Ik vraag me af hoe het buiten zal vergaan
Ik vraag me af of mijn huis ooit nog eens zo zou zijn
Zoals het eerst was
Want chaos is hier zeker geweest
Maar rust zal toch ooit moeten terugkeren

Diep vanbinnenWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu