"Uzan..."
"Yatağıma uzan..."
🌙
Gülbahçe Mahallesinde ismi geçen Zehra'nın hikayesidir.
Kitap içeriğinde argo kelimeler ve yetişkin içerikli sahneler bulunmaktadır, dikkat ederek okuyunuz.
BAŞLANGIÇ: 07.05.2021
Kapak: @hestianinkalemi
İkinciye yazdığım bir bölüm... Hatam varsa görmezden gelin :)
İnstagram hesabımı takip ederseniz, bölüm günlerinden daha rahat haberdar olabilirsiniz. Ayrıca kitaplarla ilgili fotoğraflar, şarkılar da paylaşıyorum❤
Ig: kutahyaninpinari
Yakınında isimli bir texting kitabım var. Texting severleri de oraya bekliyorum
OY VERİP SATIR İÇİ YORUMLARINIZI EKSİK ETMEYİNNNN💕
KEYİFLE OKUYUN❄
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🌙
Kıvırcık saçlarımdan tarağı zor geçirirken gözlerim uykusuzluktan sızlıyordu. Geceki telefon konuşmasını unutamıyordum. Hatırlamamak için sürekli bir şeylerle ilgileniyor da olsam bir şekilde zihnime sızıyordu.
Kendimi kötü hissediyordum.
Benim yaşadığım ilişki ve duygular ortadaydı. Gizlim saklım yoktu ama onun hakkında adamakıllı bilgi sahibi olduğum pek söylenemezdi.
İsmi İlker'di ve araba tamir ediyordu. Bir de anne ve babası vefat etmişti. Tüm bildiklerim bu iki cümleden ibaretti işte. Adam beni öperken aklında birinin olup olmadığını merak etmemiştim. Sorsaydım muhtemelen cevabını alırdım ama sormamıştım. Neden sormamıştım?
Birileri için kullanılmayı mı seviyordum? Hikayelerdeki daima yan karakter olan o kız mıydım?
"Akşama misafir gelecek."
Gelen sesle yönümü kapıya çevirdim. Serap abla pervaza yaslanmış, öylece bana bakıyordu.
"Efendim?"
"Gözlerin epey ileri dalmış, misafir gelecek diyorum." deyip yavaşça içeri girdi. "İyi misin sen Zehracığım. Sabah kahvaltıda da durgundun?"
Saçımın arasında asılı kalan tarağı tellerin arasından geçirip tekrar hızlı hızlı taramaya başladım. İyi değildim, çok sinirliydim.
"İyiyim... Sadece biraz dışarı çıkacağım. Sıkıldım."
"Gürkan rahatsız etmiyor değil mi? Öyle bir şey varsa bana söyleyebilirsin kuzucuğum." dedi bir anne şefkatiyle. Aynada son kez kendime bakıp tarağı yerine geri koydum.
"Yok abla, etmiyor. Sadece regl ağrım var birazcık."
"Sıcak su hazırlayayım mı?"
"Yok yok, sen otur. Ben giyinip biraz dışarıda dolaşacağım. Kendi kendime bir gün geçirmek istiyorum." Dolaptan siyah bir pantolon ve kısa bir bluz çıkardım.
Serap abla "İyi bakalım." deyip yavaşça odadan çıktı. Kıyafetleri üzerime geçirirken pantolon kalçamdan geçmek bilmemişti. Sanırım kilo almaya devam ediyordum ve bu hiç hoş değildi. Dilara'nın ayarlayacağım dediği çocuk spor yapıyordu, bana da yardım etse iyi olurdu. En azından bir işe yaramış olurdu.
