ဝင်လာတဲ့ ဖုန်းcallကြောင့် စိတ်တွေညစ်သွားရပြန်သည်။ ဒါကတော့ အခြားသူမဟုတ် Donghyuckပင်။ မကိုင်မချင်းခေါ်နေမှာ သိလို့ ကိုင်လိုက်တော့ ကြားလိုက်ရတဲ့အသံက ပျော်နေတဲ့အသံနဲ့တူသည်။
"ဟဲလို Hyung "
"အင်း ပြော"
"ဘာလုပ်နေလဲ"
"အလုပ်များနေတယ် ဘာပြောမလို့လဲ"
"မလိမ်ပါနဲ့ အခုသူနဲ့အဝေးမှာ ရောက်နေတာ ကျွန်တော် အားလုံးသိတယ်"
"ဘယ်လို"
"Hyung အခု အင်္ဂလန်မှာလေ မဟုတ်လို့လား"
"မင်း ဘယ်လိုသိလဲ"
"သိဆို သတင်းပေးတဲ့သူရှိလို့ပေါ့"
တကယ်ဆို ဒီကိုလာတာ Jungwoo နဲ့ Sungchan 2ယောက်သာသိသည်။ မဟုတ်မှလွဲရော....?
"မလိမ်နဲ့ ဘယ်လိုသိလဲ"
"Hyungရယ် ငါက အကြားအမြင်ရနေတာမှ မဟုတ်ပဲ ဘယ်လိုလုပ်သူများမပြောပဲ သိမလဲ"
"ဒါဆို ဘယ်သူပြောလဲ"
"ပြောပြစရာလား"
"Donghyuck ငါ့ကို ဒီတိုင်းလွှတ်ထားပေးပါ့လား"
"အဲ့ဆို ပြန်လာမလား ကျွန်တော့်ဆီကို"
"ငါ့မှာ ချစ်သူရှိတယ်"
"အဲ့ချစ်သူနဲ့အရမ်းတွေအဆင်ပြေနေလို့ အခုထိကပ်နေတာလား"
အဆင်မပြေတာတွေပါ Donghyuck ဘယ်လိုသိနေတာလဲ။တကယ်ပဲ ဘယ်သုကပြောပြနေတာလဲ။
"အဲ့တာ ငါတို့ကိစ္စပါ Donghyuck ပြောစရာအထွေအထူးမရှိရင် ချလိုက်တော့မယ်"
"နေပါဦး ပြောစရာတခုကျန်သေးတယ်"
"ပြော"
"ကျွန်တော် Hyung ကိုချစ်တုန်းပဲ အချိန်မရွေး ပြန်လာနိုင်တယ်"
"...."
"ဒါပဲနော်"
သူ့ဘက်ကဖုန်းချသွားတာနဲ့ ကျွန်တော် စဉ်းစားခန်းစဝင်ရတော့သည်။ တကယ်ပဲ ဘယ်သူက သတင်းပေးနေတာများလဲ။
Jungwoo နားမှာ အနီးစပ်ဆုံးက Sungchan တစ်ယောက်သာရှိသည်။
ဒါပေမဲ့ သံသယဝင်လိုက်ဖို့ရာကလဲ ချီတုံချတုံဖြစ်နေမိသည်။ မဖြစ်ချေဘူးဆိုပြီး Jungwoo ဆီဖုန်းဆက်တော့ တော်ရုံနဲ့ မကိုင်လာပြန်ဘူး။
