"Taehyung shi ဒါလေးခွာပေး"
jimin ကြက်ဥတစ်လုံးလက်ထဲထည့်ပေးလိုက်၏။
"အင်း ကိုယ့် mochiလေးအတွက်အကုန်လုပ်ပေးမှာခေါင်းအစခြေအဆုံး ချေးအစသေးအဆုံး"
"အာ ရွံစရာကြီးတွေဘာတွေလာပြောနေတာလဲ ဒီမှာစားနေတာကို"
"အမှန်တော့ရွံစရာမဟုတ်ဘူး ကိုယ်တို့ဒါကိုခွဲခြမ်းလေ့လာမယ်ဆိုရင် သူကအညစ်အကြေးပေမယ့်ကိုယ်တို့ကိုပြန်အကျိုးပြုနေတာပဲ။ သူ့ရဲ့အနံ့ ကိုယ်တို့အတွက်အနံ့ကမကောင်းဘူးဆိုပေမယ့် ပတ်ဝန်းကျင်မှာစိမ်းစိုနေတဲ့သစ်ပင်တွေအတွက်သိပ်အသုံးဝင်တာ မြင်းချေးတို့နွားချေးတို့ဆိုစိုက်ပျိုးရေးမှာစံပဲ သူတို့စားထားသမျှအာဟာရတွေကအဲ့ထဲမှာလာပေါင်းပြီး...။"
"ဒုန်း"
Jiminပန်းကန်ကြီးကိုအသံမြည်အောင်ချလိုက်၍ မတ်တပ်ရပ်လိုက်သည်။
"မင်းကုမ္ပဏီမှာလုပ်မနေနဲ့တော့ တောမှာနွားချေးကျုံးပြီးစိုက်ပျိုးရေးလုပ်စားပါလား"
"အင်း မဆိုးဘူးနော်"
မျက်မှန်ကိုပင့်တင်ကာမေးစေ့ပွတ်စဥ်းစားနေသူကြောင့် jimin shi ၏ဒေါသများငယ်ထိပ်သို့ရောက်နေပြီ။ အစားစားနေရင်ဟိုအကြောင်းဒီအကြောင်းပြောရုံမက ရွဲ့လိုက်သည့်သူ့အကြံကိုအလေးအနက်စဥ်းစားနေသည်။
"ကောင်းတယ် သွားမယ်ဆိုမင်းတစ်ယောက်တည်းသွား"
လှည့်ထွက်သွားတော့မည့် jiminကို taehyungဆွဲချလိုက်သောအခါ ပေါင်ပေါ်သို့ခွေခနဲပြိုကျ၏။ လက်များကတစ်ကိုယ်လုံးကိုဖျစ်ညစ်ထားကာမျက်နှာကလည်းစပ်ဖြီးဖြီးဖြင့်
"ဖယ်! ဘာလုပ်တာလဲ"
"ကိုယ်ကသဘောပြောတာပါ ဒီမှာ အခွံနွှာပေးထားတယ်လေ။ ပြီးတော့ကိုယ်ကဘာလို့တစ်ယောက်တည်းသွားရမှာလဲ မင်းနဲ့အတူမဖြတ်သန်းရတဲ့နေ့တွေကို ကိုယ့်ကိုထပ်ပေးချင်လို့လား။ "
"မရီချင်ဘူးနော် ဘယ်သူလဲ ကောင်မလေးတွေထည်လဲတွဲတာ"
စောင်းတောင်းတောင်းလုပ်ကာ မော်ချီပြောနေသူကို Taehyungအသည်းယားလာသည်။
YOU ARE READING
Steady Principle { Completed }
Fanfictionပြယ်ရိုးထုံးစံမရှိလို့ နိယာမတွေဖြစ်တည်လာခဲ့တာမဟုတ်လား။ ဒါဆိုHyungအပေါ်ဖြစ်တည်ခဲ့တဲ့ ကျွန်တော့်ခံစားချက်တွေကို နိယာမအဖြစ်သတ်မှတ်မယ်... ျပယ္ရိုးထုံးစံမရွိလို႔ နိယာမေတြျဖစ္တည္လာခဲ့တာမဟုတ္လား။ ဒါဆိုHyungအေပၚျဖစ္တည္ခဲ့တဲ့ ကြၽန္ေတာ့ခံစားခ်က္ေတြကို နိယာမ...
