Bazen kurduğun hayallerden de zarar gelir. Unutma.
Öz ailesine yıllar sonra kavuşan genç bir kızın hikayesi.
Yıllarca bir çok acıdan muzdarip olan Sancak ailesinin öz kızlarını bulmasıyla bir araya gelen bir aile... Kızlarının bir anda yaşadığı hab...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm 15: "Dip"
"Sevilmek istendiğin yerden hep kovulursun. Bu kanun hiçbir zaman değişmez."
🍁
Güne hayatımda ilk defa böyle başlıyordum.
Anlattığı masalın sonunu hatırlamadığımı fark ettiğimde kaşlarım çatılmıştı. En son kral ve kızı birbirlerine sımsıkı sarılıyorlardı. Göğsünde yattığım adamın kalp ritmini dinlerken gözlerimi kapattım. Bana mutsuz sonla bitecek bir hikaye anlatmasına yüreğim burkulurken biraz da ona kızdım. Büyük ihtimalle kral hastalığından dolayı ölecekti ve kızı da bir başına kalacaktı.
Masallarda bile mutlu son yoktu artık.
Kıpırdanmaya başladığında hiç sesimi çıkarmadan uyanmasını bekledim. Yüzü görüş alanımda olmadığı için onu göremesem de ayılmaya çalıştığını hissediyordum. Derin bir nefes alarak elini saçlarıma daldırdı. Uykusundan yeni uyanmışken bile saçlarımı okşamayı ihmal etmemesi saçlarıma zaafı olduğu düşüncesini beynime kazıyordu. "Allah Allah.. acaba öldüm de cennette miyim?"
Sesini duyduğumda gülümsedim. Gülüşümü hissederken uyandığımı anlamış oldu. "Günaydın." Odan uzaklaşıp başımı yastığa koydum. Gözleri yüzümü turlarken kocaman gülümsedi. "Günaydın."
Şişmiş gözleri bile gözlerinin güzelliğini ondan alamıyordu. Göz yapısı, göz rengi o kadar güzeldi ki... sanırım en çok gözlerine aşık olmuştum.
Hatırladığım gerçekle yüzümü astım. "Masalın sonu nasıl bitiyordu? Ben sonunu duyamadım..."
Yüzündeki gülümsemesi solarken huysuzca yerinde kıpırdandı. Yatakta dirseğinin üzerinde durduğunda bana ters ters bakmayı ihmal etmedi. "Uyumasaydınız da dinleseydiniz hanımefendi."
"Ama... bilerek uyumadım ki!" Yüzündeki huysuzluktan benim küçük serzenişimle sıyrılırken beni takmadan yataktan kalktı. "Masalın sonu ben ne zaman istersem o zaman öğrenilecek. Hadi kalk bakalım, kahvaltıya inelim."
Kendisi banyoya doğru adımlarken dudaklarım büküldü. "Neden söylemiyorsun ki? Büyük ihtimalle masalın sonunda kral ölecek zaten."
Kapıya doğru ilerleyen bedeni cümlemle birlikte askıda kaldığında yüzünü bana dönmedi. Kaşlarım çatılırken yataktan kalktım. Boğazını temizleyerek suratıma baktığında kendisini gülümsemeye zorladı.
Karşısında durduğumda bakışlarındaki anlamı fark edemedim. "Sonunda ölecek mi gerçekten?" Güldüm. "Canım arkadaşım, masalı sen uydurdun hani, ben nereden bileyim ölecek mi? Ama lütfen öldürme. Tamam mı? Baba kız mutlu olsunlar."
