Zonder hem

13

Dit is weer vanuit Aline

'Wie ben jij?' vraag ik brutaal. 'Muriël' zegt Jake verbaasd. 'Wat doe jij hier?' 'Dat mag ik niet zeggen. Je ziet er niet goed uit.' Het laatste zegt ze zonder emotie. 'Waarom heb je hun uniform aan?' vraagt Jake. Het is waar, ze heeft het uniform van hier aan. 'Ik heb ons uniform aan, omdat ik hier werk.' Jake kijkt alsof hij een klap in zijn gezicht heeft gekregen. 'Als ik jou was, zou ik gewoon antwoord geven op onze vragen. Dan zie je Tom snel weer.' 'Leeft hij nog?' Muriël knikt. 'Martin vond dat het slim was om hem te laten leven. Ze selecteren niet alleen maar op kracht. Vroeger wel, maar ze hebben het aangepast. Sommige van jullie Tien hebben te veel connecties om weg te gooien.' 'Wat is er met je gebeurd dat je over ons kunt praten alsof we proefdieren zijn?' vraagt Jake boos. 'Het gaat je niets aan' sneert Muriël. 'Als ze je controleren kan ik je helpen' begint Jake. 'Ze hebben niets met me gedaan' kapt Muriël hem af. 'Ik heb hier zelf voor gekozen. Ik controleer alles hier, wen eraan.' 'Waarom doe je me dit aan?' mompelt Jake. 'Het heeft niets met jou te maken' zegt Muriël bijna vrolijk. Er rolt een traan over Jake's wang. 'Ik moet nog duizenden dingen regelen, dus ik ga' zegt Muriël zakelijk. Jake lijkt haar alleen maar met grote ogen na te kunnen kijken.

Ik heb geprobeerd een gesprek met Jake aan te knopen, maar het lukt niet. Hij zit daar maar in de hoek en huilt. Ik moet denken aan hoe ik me voelde bij Jayden en ik snap hoe hij zich voelt. Alleen dacht hij dat Muriël veilig was, maar ik denk niet dat dat een verschil maakt.

We zijn al drie maaltijden verder en Jake heeft nog niets gegeten. Hij lijkt wel depressief, maar ik wil het niet geloven. Ik ben bang en ik mis Jayden. De echte Jayden. Jay. Dan stort ook ik in.