Het is niet meer dan een foto. Ik ben nerveus, maar ik laat Google zoeken op de foto. 1 resultaat. Een adres, dat is alles wat ik nodig heb. Ik kijk op Google Maps waar het is en ik pak mijn spullen.
Mijn ouders hoeven niet te weten waar ik heen ga. Ze zullen het waarschijnlijk niet eens merken. Ooit duurde het drie maanden voor ze door hadden dat ik bij Jay was. Ik sliep een tijdje bij hem, omdat ik me alleen voelde.
Na een uurtje ben ik klaar om te gaan. Ik heb geld, kleding, een tandenborstel en mijn laptop - zodat ik eventueel nog iets kan hacken. Ondanks het feit dat ik rijk ben, heb ik niet zo veel nodig. Ik ken mezelf goed en weet dat ik niet meer dan dit zal gebruiken.
Ik ben in de buurt van het gebouw op de foto, maar ik durf er nog niet heen te gaan. Het is laat in de avond en misschien hebben ze wel vreemde bewakers met gevaarlijke honden. Zo dapper ben ik niet aangelegd. Ik ga slapen en bedenk morgen een plan.
Dus ik ben nu een uur of wat wakker en ik weet nog steeds niet wat ik moet doen. Ik kan geen goed plan verzinnen en ik weet ook niet hoe ik zonder het gebouw binnen te komen Jay kan helpen. Hij reageert niet op zijn mail. Dat heb ik vorige maand al geprobeerd en sindsdien elke dag. Vanochtend weer. Ik verwacht nooit dat ik iets terug krijg. Ik ga de stad in om te kijken of er iemand of iets is dat met het experiment te maken heeft.
Deze stad kent veel vreemde dingen, maar niet het soort waar ik naar op zoek ben. De mensen zijn wantrouwig naar het gebouw, maar weten er eigenlijk niets over. Dat is altijd hetzelfde. Mensen zijn bang voor dat waar ze niets van weten. Ik had niets anders verwacht.
Ik kijk nog eens verder op het internet of de plaatsnaam resultaat oplevert. Niets. Alsof ik dat verwacht had. Dan krijg ik een bericht op het mailadres dat ik alleen voor Jay gebruik. Maar het is niet zijn adres dat me iets gestuurd heeft.
Oké, iemand heeft dus Jay's laptop gejat. Of misschien gebruikt hij hem gewoon. Ik open de mail.
Wie dit ook is, je moet ons helpen.
Ik heb gehoord van Jayden dat er een meisje is genaamd Aline. Ik hoop dat jij Aline bent. De tests die ze op ons uitvoeren zijn gestoord. Ik ben bang dat we hier nooit meer wegkomen. Hoe dan ook, ik ben Jake. Je moet dit gebouw vinden en dan in de stad die erbij ligt naar Starbucks gaan. Laat een briefje achter met de tekst: "Het is terug." Degene die je zal helpen, weet dan dat het experiment niet gestopt is. De volgende dag moet je daar weer terug komen om 11:00 uur. Hij vertelt je de rest.
Het gaat niet goed met Jay en met heel veel jongens hier. Als ik hier nog lang zit, wordt ik ook zo. Ik smeek je, help ons.
Jake
JE LEEST
Zonder hem
TienerfictieIk was verliefd op hem en hij op mij. Alles was perfect, tot de regering een nieuw experiment bedacht. Hij werd uitgekozen om mee te doen. Ik niet. Toen werd het experiment zomaar gestopt, maar hij kwam nooit terug. Ik ben Aline en ik wil antwoord...