Zonder hem

8

Hij kijkt verwilderd om zich heen. 'Wie ben jij?' vraag ik. Hij kijkt om zich heen en lijkt in paniek. 'Ik... Ik ben Jake' stottert hij. 'Wacht! Jij bent Jake?!' Hij knikt nerveus. 'Wie... Wie ben... jij?' 'O sorry. Ik ben Aline.' 'O nee' kreunt Jake. Ik kijk hem vreemd aan. 'Heeft mijn oom je niet geholpen?' 'Jouw oom?' vraag ik. 'Niet bepaald. Jouw oom heeft ervoor gezorgd dat ik hier zit.' Jake fronst. 'W-wat?' 'Jouw oom zorgde ervoor dat ik hier nu zit' zeg ik pissig. 'Nee, nee. Dat kan niet' zegt Jake verward. Hij is duidelijk niet helder. 'Geloof me, het is zo. Hij kwam me een tijd geleden nog een trap na geven.' 'Maar... maar...' 'Niets maar, dat heeft geen zin.' Jake knikt. 'Weet je iets over Jay?' 'J-jay?' stottert hij. 'Ja, Jayden, mijn vriend.' 'O, ja... ja, nu je h-het zegt... Hij is...' Jake kijkt verward om zich heen. 'Hij is?' vraag ik. Jake kijkt weer naar me, alsof hij vergeten is dat hij in het midden van een zin zat. 'H-hier' brengt hij uit. 'Gaat het wel?' vraag ik. Hij kijkt me weer aan. Dan schudt hij zijn hoofd. 'Zal ik ja/nee-vragen stellen?' vraag ik. Hij lijkt niet zoveel problemen te hebben met knikken en ik heb gelijk, want hij knikt enthousiast. Nou ja, enthousiast? Hij vindt het in ieder geval een goed idee. 'Waren jullie met zijn tienen?' Ja 'Was Jay een van die tien?' Ja 'Zaten jullie allemaal in dit soort cellen?' Hij twijfelt. 'Weet je of de anderen ook in dit soort cellen zaten?' Nee 'Ik heb gehoord van wel. Twee van jullie zouden geflipt zijn en niet meer bruikbaar voor het experiment zijn. Denk je dat dit klopt?' Ja! 'Was Jay hier één van?' Nee 'Dank je.' Jake haalt zijn schouders op. Hij is nog steeds helemaal van slag en ik vraag me af wat er gebeurd is. Jake loopt langzaam naar de beschreven muur. Hij kijkt me met die nog altijd verwilderde blik aan. Ik knik hem toe. Hij tikt op de muur en knikt. 'Jij denkt dat de hoop voor altijd verloren is?' Hij knikt. 'Heb jij dit geschreven?' Jake schudt zijn hoofd.

Dan komt Martin binnen. 'O-oom?' vraagt Jake. Ik ben al gewend aan het feit dat hij zo bang en gechoqueerd is dat hij niet gewoon kan praten. Martin niet. 'Doe normaal, je maakt jezelf ten schande.' Jake kijkt zoals hij al de hele tijd doet: hij kijkt de hele tijd om zich heen en kijkt af en toe naar Martin. Alsof hij zich telkens opnieuw herinnert dat er iemand aan het praten is. 'Je beseft wat je gedaan hebt, toch?' zeg ik tegen Martin. 'Hij was niet sterk genoeg. Dat gebeurt.' 'En Jay?' vraag ik. 'Vraag het hem zelf' zegt Martin en er komt een man binnen die een jongen aan zijn arm vast heeft.