Bostan Sokak

11

Merhaba! Nasılsınız?

Hades'in Perisi final yaptığına göre buradan devam ediyorumm.

Baht Oyunu dizisini denk gelince izliyordum. Oyuncular aklımdaki karakterlere cuk diye oturduğu için onları kullandım.

Multimedya : Yavuz&Bade çiftimiz...

İyi okumalar!

"Bostan Sokak'ta..." dedim ona bakarak. Şaşırmadım. Orada oturuyor olabilirdi. Ama beni orada görüp birkaç gün sonra aşığım demesi... İşte burası tuhaf geliyordu.

"Beni daha önceden tanıyor muydun?" diye sorarak aklımdaki soruya cevap bekledim.

"Evet..." dedi çekingen bir şekilde.

"Sonunda düzgünce konuşabileceğimiz bir andayız. Ya konuşalım ya da seni yolcu edeyim?" diyerek tavrımı koydum. Bu işin içinden Annemin çıkmamasını umuyordum.

"Bana önyargı ile yaklaşma!" dedi ters bir şekilde. Ani duygu değişimi yaşaması ve onu ilk defa sinirli görmek beni afallattı.

"Önyargı ile yaklaşmam gerekiyormuş gibi hissediyorum."

"Aklındaki düşünceleri susturup önce beni dinlesen?"

"Dakikalardır seni bekliyorum?"

"Lafımı kesme. Uzunca anlatacağım." dediğinde kafamı aşağı yukarı sallayarak onayladım.
"Ben doğduğum günden beri Bostan Sokak'ta yaşıyorum. Yani yaşıyoruz, ailecek. Kaya abiyi oradan tanıyorum. Babamla Üniversiteden beri arkadaşlar... Ben İlkokula giderken bir gün annen ile bize geldiler. O zamanlar kafa basmıyor anlamadım ama anneni çok seviyordum. Biz onlarda onlar bizde derken ikizler doğdu. Efe'den sonra onlar da benim kardeşim oldu."

Soluklanıp çayından birkaç yudum aldı. Gerilmişti. Aynı şekilde bende.

"Tıp fakültesinin dördüncü senesinde öğrendim seni. O zamanlar Lise son sınıftaydın. Annene destek olup seninle konuşması gerektiğini söyledim. Ama sen hep reddettin."

"15 yıl geç kalmıştı." dedim keskin bir ses tonuyla. Onun mutlu ailesini ve acılarını dinlemek istemiyordum.

"Zaman öyle böyle geçti. Sen tıp fakültesinin ikinci senesindeyken seni gördüm. Kampüste tek başına çimenlerde oturuyordun. Ve ne kadar inkar etsende annene benziyorsun. O yüzden gözüm hep sana kayıyordu."

"Benim ikinci senemde senin bitirmen gerekmiyor mu?"

"Hazırlık okudum. Her neyse. Sürekli gözüm sana kayıyor. Güzel kadınsın da ama bununla alakası yok. Çekiliyordum kızım sana." dedi gülerek.

"Konuya döneyim. Öğrenim bitince göremedim seni. Sonra Efe'nin kaldığı derse seninde girdiğini görünce Efe'ye söyledim durumu."

"Efe biliyor muydu?"

"Hayır. İkimizde bilmiyorduk kim olduğunu." dediğinde kafamı sallayarak devam etmesini söyledim.

"Ben uzmanlık için eğitim alırken senden çok uzaklaştım. Ama hiç bırakmadım seni. Hayatına kimseyi almadığını öğrenince bıraktım. Seni rahatsız etmek istemedim.
Sonrsında seni bizim hastanede gördüm. Sana yemin ederim aklım durdu." dedi büyülenmiş bir şekilde.

Yavuz gözlerimin en içine bakarken utandım. Yanaklarım kızarırken bakışlarımı kaçırdım. İlk defa birinin bana karşı olan dıygularını dinliyordum.

"Sonrasında Efe'nin kulağından çektim. Nasıl bana söylemezsin diye sonra seni unuttuğunu söyledi kerata!" dediğinde gülmeye başladım.

"Çok güzel gülüyorsun. Ama şimdi sevmeyeceğin kısıma geldim..." dedikten sonra çayındaki son yudumu içip bıraktı.