Roberts #1: My American Apparel Underwear #netties2016#netties2016

39. Bailee: Bijtjes, ouders en shippende oma's

39. Bailee: Bijtjes, ouders en shippende oma’s

George en Amanda stapten de keuken in. In één keer was de ruimte vol. Bailee schoof één van de stoelen rondom de tafel naar achteren en ze hoopte dat haar ouders niet te lang zouden blijven.

‘Amanda, lieverd. George!’ Bailee’s oma probeerde haar zoon over zijn hoofd te aaien, maar hij was veel te lang voor haar.

Bailee wisselde een blik met Blake om te zien of hij ook moest grinniken en ze zag dat hij zijn gezicht uit alle macht in de plooi probeerde te houden. Hij was haar familie natuurlijk niet gewend.

‘Thee?’ Oma Zegers negeerde de ‘nee’ van haar zoon en schoondochter en zette twee felgekleurde koppen voor hun neus.

Haar oma was echt een theevrouwtje, ze zette altijd thee voor je neus, ook al vroeg je om koffie. ‘Koffie is niet goed voor je,’ zei ze dan, terwijl ze met haar hoofd schudde.

Bailee voelde zich zenuwachtig en stopte haar vingers onder haar bovenbeen zodat niemand zou zien dat ze trilden. Ze wilde niet dat iemand wist dat ze nerveus was. Ook Blake mocht dat niet weten, want ze vermoedde dat hij zelf zo gespannen was als een snaar. Ze wilde hem niet nog ongeruster en banger maken.

Eigenlijk had ze geen idee waarom ze zich zo voelde, want ze vermoedde niet dat haar ouders haar tegen zouden houden. Dat konden ze ook niet echt, want ze was volwassen. In elk geval voor de Nederlandse wet.

Haar vader duwde opzichtig de beker van zich af naar het midden van de tafel en Bailee zag hoe haar oma haar hoofd schudde toen ze aan het hoofd van de tafel ging zitten. Amanda was naast haar man gaan zitten, tegenover Blake.

Bailee dacht aan haar moeders woorden, over dat ze Blake een lekker ding vond, dus het voelde een beetje vreemd dat haar moeder tegenover hem zat.

‘Hoe was de rest van de reis?’ vroeg Bailee’s vader toen. ‘Nog problemen gehad?’

Bailee en Blake hadden afgesproken om niets te zeggen over de autopech, want ze had het vermoeden dat haar ouders het toch niet wilden horen.

‘Nee,’ zei Bailee met een uitgestreken gezicht. ‘Verder is alles prima gegaan.’

‘Jullie zijn eerder dan ik verwacht had.’ Haar vader keek haar streng aan en ze keek terug.

Ze was er vrij zeker van dat haar vader Blake een sukkel zou vinden, omdat hij niets van auto’s wist. Niet dat haar vader wel iets van auto’s wist, want hij bracht ze altijd meteen naar de garage als de auto kapot was. Toen keek haar vader naar Blake alsof die schuldig was aan het feit dat ze eerder waren, maar dat was onzin natuurlijk.

‘We hebben Berlijn overgeslagen, meneer Zegers,’ zei Blake beleefd en hij glimlachte naar haar vader. Vast in een poging om aardig over te komen.

‘Er leek me niet zoveel aan,’ zei Bailee schouderophalend. ‘Berlijn stond er ook vooral op voor Bella.’

Haar vriendin was al jaren gefascineerd door de Koude Oorlog en door Berlijn en daarom hadden ze die op het lijstje gezet. Ze had er niet bij nagedacht voor ze dit uitsprak. Pas nu realiseerde ze zich dat ze het niet zo’n boeiende stad gevonden had. Door Bailee’s toedoen waren Parijs en Barcelona op de lijst belandt, al had Bella die steden ook nog wel zien zitten.

Het was een moment stil in de keuken en iedereen leek in gedachten verzonken. Uiteindelijk was Bailee’s oma degene die de stilte verbrak.

‘Ons Bijtje heeft besloten om te blijven.’

De ogen van haar ouders schoten naar hun dochter. Bailee zag in die van haar vader ongerustheid, maar haar moeder lachte stralend naar haar. Ze had verwacht dat allebei haar ouders erop tegen zouden zijn, maar blijkbaar gold dat niet voor haar moeder.