Roberts #1: My American Apparel Underwear #netties2016#netties2016

30. Blake: Waarom geven vrouwen alleen hints?

30. Blake: Waarom geven vrouwen alleen hints?

Zuchtend sjokte hij achter Bailee aan. Ze liepen nu al een uur doelloos door Verona.
‘Misschien,’ opperde hij, ‘moeten we gewoon even de weg vragen?’ Bailee keek hem verontwaardigd aan. ‘Ik weet heus wel waar we heen moeten, Blake.’
Hij snoof. ‘Ja, daarom lopen we al een uur doelloos rond,’ bromde hij.

Ze had hem gehoord, want ze draaide zich om en gaf hem een duw. Blake verloor een seconde zijn evenwicht, maar greep nog net haar arm vast.
‘Wat doe jij nou?’ Hij keek haar verontwaardigd aan.
‘Ik duw je! Dat zie je toch.’ Haar stem ging van roepend naar een fluistering. Hij zag hoe ze op haar lip beet. Blake ging onbewust met zijn hand langs zijn kin.
‘Wat is er, Bai?’ Hij keek haar onderzoekend aan, want hij had niet het idee dat het over het verdwalen ging.

Toen ze hem weer aankeek, zag hij een traan uit haar linkeroog lopen. Hij was in twee stappen bij haar en trok haar tegen zich aan. Hij sloeg zijn armen om haar heen en hij begon haar te sussen.

Er passeerde een man en Blake besloot hem aan zijn mouw te trekken. De man keek verbaasd om.
‘Weet u hoe we bij Hotel Accademia komen?’ vroeg hij in het Engels aan de man.

Bailee stond nog steeds met haar hoofd verborgen in zijn shirt en hij hoorde haar zachtjes snikken. De man wees hen de weg en het bleek dat ze aan de andere kant van het plein moesten zijn. Daar was het hotel één straat achter. Het enige wat ze verkeerd hadden gedaan was de verkeerde kant van het plein afstruinen.

Hij had Bailee het plein over gesleept en nu maakte hij de hotel kamerdeur open. Bailee stond zacht snikkend achter hem, al wist hij nog steeds niet wat er aan de hand was.

Blake deed de deur achter haar dicht.
‘Wat is er, Bai?’ Hij liet zijn vingers over haar wang glijden. Bailee ontweek zijn blik, dus dwong hij haar om hem aan te kijken. Haar gezicht was naar hem gericht maar haar ogen waren nog van hem afgedraaid.
‘Dan niet,’ zei hij een beetje bruusk en liep van haar weg. Hij trok zijn shirt over zijn hoofd en gooide het in zijn tas. Blake begon net zijn broek los te maken, toen Bailee begon te praten.

‘Dit is het,’ zei ze zachtjes. Hij draaide met een ruk naar haar om.
‘Wat bedoel je?’ Zijn ogen gingen zenuwachtig van links naar rechts. Wat bedoelde ze? Waar had ze het in godsnaam over?
‘Wij, jij,’ zei ze zacht, ‘ikzelf.’
‘Bai, ik heb geen idee waar je het over hebt.’ Blake haalde gefrustreerd een hand door zijn haar.
‘Dit alles,’ zei ze en wees om zich heen. ‘Jij!’

Ze keek hem beschuldigend aan, maar hij begreep er nog steeds niks van. Waarom moesten vrouwen toch altijd van die stomme hints geven? Zeg gewoon wat je bedoelt. Wat had hij gedaan dan? Hij haalde nog een hand door zijn haar.
‘Het was allemaal al gecompliceerd en nu? Nu denk ik dat ik verdrink.’ De tranen begonnen weer te gutsen en Blake was nog steeds radeloos.

‘Bailee, zeg gewoon wat er is! Ik snap er niks meer van.’ Blake zuchtte.
‘Het is alles Blake. Het was al lastig toen ik begon. Zonder toestemming en alleen.’
Hij keek haar nog steeds vragend aan.
‘Maar nu,’ zei ze zacht, ‘nu weet ik niet of ik nog terug kan.’
‘Uhm, nee ik denk niet dat je nog terug kan. Je hebt het al gedaan,’ mompelde Blake.

‘Dat bedoel ik niet, oen,’ zei ze een beetje geïrriteerd.
Blake wreef door zijn gezicht en was inmiddels heel erg verward. Wat bedoelde ze dan wel?
Ze keek van hem weg en zei toen heel zachtjes: ‘Je hebt geen idee hoe erg ik je ga missen.’ Hij staarde haar aan. Had ze nu echt gezegd, wat hij dacht dat ze gezegd had.
Langzaam zakte Bailee naar de grond en duwde haar gezicht tegen haar benen, die ze opgetrokken had. Hij liep weer terug naar haar en zakte door zijn knieën. 'Bai?' murmelde hij zacht. Ze keek langzaam op. Hij legde zijn hand om haar gezicht.