Roberts #1: My American Apparel Underwear #netties2016#netties2016

28: Blake: Verona = Romeo en Julia

28: Blake: Verona = Romeo en Julia

 Blake kamde Bailee’s haar met zijn vingers terwijl ze op zijn borst lag. Ondertussen dacht hij aan gisteren. Ze waren terug gegaan naar het kampvuur en hadden daar nog cocktails gedronken. Hij wist nog maar half hoe ze thuis waren gekomen. De andere helft van de terugweg was hij kwijt.
‘We moeten zo uitchecken,’ zei Bailee zacht.
Blake gromde. ‘Ik lig hier eigenlijk prima.’ Bailee kneep zachtjes in zijn zij, waardoor hij automatisch een rare beweging maakte.
‘Gaan we vals spelen,’ zei hij grinnikend en begon haar te kietelen.

Zeven uur later liepen ze over de stoep in Verona. De reis hierheen was voorspoedig verlopen, net zoals het inchecken. Nu liepen ze door het stadje heen. Het eerste dat Blake opviel was de arena op het plein. Hij dacht terug aan Rome en kreeg een naar gevoel in zijn buik. Snel wendde hij zijn gezicht af. Zijn blik viel daarbij op een Vespa-verhuurbedrijf. Hij trok Bailee terug aan haar arm en wees naar de etalage.

‘Kijk!’ riep hij enthousiast. Een enorme glimlach zat op zijn gezicht geplakt.

‘Oh nee, je wilt zo’n gevaarlijk ding huren?’ Bailee zei het met een stem vol afschuw. Hij richtte een verbaasde blik op haar. ‘Je vind dat een gevaarlijk ding, maar die segway niet?’

Bailee trok een gezicht naar hem toen hij het zei en liep met tegenzin mee naar binnen.

Even later stonden ze weer buiten. Een zwarte Vespa, met bruin leren zadel naast hen. Blake klikte zijn helm vast en zag dat Bailee nog steeds met haar suikerspinroze helm worstelde. Hij liep naar haar toe en legde zijn vingers op de sluitingen. Bailee liet los en keek naar zijn gezicht. Ondertussen keek hij geconcentreerd naar de sluiting en klikte die vast.

Blake ging voorop de Vespa zitten.

‘Kun je hier beter op rijden dan in de auto?’ grinnikte Bailee. Blake rolde met zijn ogen en startte het ding.

‘Ga nu maar zitten, anders rijd ik weg zonder je.’ Hij stak zijn tong naar haar uit. Bailee klom achterop en legde haar handen rond zijn middel. Hij grijnsde bij het gevoel.

‘Weet je, nu lijkt het net of ik een cupcake achterop heb,’ lachte hij. ‘Een roze met rood gekleurde cupcake.’ Bailee mepte speels tegen zijn helm aan.

‘Nee, die hemelsblauwe van jou, die is prachtig.’

Ze reden rond door de stad en verkenden de straten. Ze reden over de brug, die ouder was dan het jaartal waarin ze rondreden en kwamen erachter dat de arena op het plein, een amfitheater was en geen excuus voor moordpartijen. Ze vonden ook het huis van Julia en parkeerden de vespa aan de overkant van de straat.

Blake legde een enorm slot om het ding en pakte Bailee’s hand. Hij sleepte haar mee het binnenplaatsje op en hij keek op. Aan het huis zat een klein balkonnetje.

‘Wil je naar binnen?’ vroeg hij met gefronste wenkbrauwen.

‘Denk het, als we toch hier zijn.’

Blake haalde zijn schouders op en liep door naar de ingang van het huis. Bailee sleurde hij met zich mee.

‘Can I have two tickets please,’ zei hij poeslief tegen de vrouw achter de kassa. Hij gaf haar geld en zij gaf hem twee kaartjes in ruil voor het geld. Samen beklommen ze de eerste trap. Daar troffen ze een slaapkamer aan, met een enorm oud bed. Blake keek er met opgetrokken wenkbrauwen naar.

‘En nu moet ik geloven dat zij erin heeft geslapen?’ Hij keek om naar Bailee, die over een boek gebogen stond. Hij zag dat Bailee erin schreef.

“Blake en Bailee, 2014. Relatie: niet gedefineerd want I can’t make up my mind.” Hij staarde nog eens naar de zin. Ze draaide om en schrok. Grote ogen waren op hem (haar) gericht en ze legde haar handen op het boek.