Roberts #1: My American Apparel Underwear #netties2016#netties2016

10. Blake: schema's, schema's en nog eens schema's

10. Blake: schema's, schema's en nog eens schema's

Levi liep langs Blake af zonder hem echt te zien.
‘Hé, wat ga jij doen?’ riep Blake.
‘Lekker chickie op twaalf uur,’ antwoordde Levi in het voorbijgaan. Blake haalde nonchalant zijn schouders op en liet hem zijn gang gaan. Bailee was toch nog naar het toilet.
Hij ging op de bestuurdersstoel van de auto zitten en wilde die op het contact zetten, aangezien het erg stil was zonder radio. Zijn hand ging automatisch naar het contactslot, want dat was waar hij ze achter had gelaten, maar hij voelde niets. Waarschijnlijk greep hij er gewoon naast. Hij boog iets, zodat hij langs het stuur kon kijken. Zat er nou geen sleutel in? Waar had hij dat ding dan gelaten? Blake wist bijna zeker dat hij ze erin had laten zitten.
Hij ging naast de auto staan en voelde aan de buitenkant van zijn spijkerbroek, maar voelde niets zitten. Zie je wel, hij had ze niet meegenomen. Zou Levi ze hebben, aangezien hij als laatste de auto had verlaten? Onbewaakt de sleutels erin laten zitten, was niet heel slim. Hij draaide zijn hoofd naar zijn broertje om, maar hij wist niet of Levi aan de sleutels had gedacht.
Op dat moment zag hij een gozer, die behoorlijk kwaad keek, op zijn broertje aflopen. O jee, Levi had zich zo te zien weer eens in de nesten gewerkt. Blake besloot om maar te gaan kijken, voordat het uit de hand zou lopen.
‘Je mag wel slapen avec moi!’  hoorde hij zijn broertje met een zwoele stem zeggen. ‘Dat is non problème!’  Levi lachte er flirterig bij. ‘Ik promets dat je er geen regretterez pas van krijgt. Geen spijt.’
Blake liep tegen Bailee op, die net van het toilet kwam en er ging een schok door hem heen.
‘Sorry,’ zei hij zacht. Ze keek hem van onder haar wimpers aan.
‘Waar ben je naar op weg?’ vroeg ze en hij knikte richting Levi. Bailee draaide haar hoofd in dezelfde richting.
‘Oh mijn god,’ flapte ze eruit, ‘die gozer is echt link. We moeten er naartoe.’ Ze liep met grote passen richting Levi en Blake volgde haar.
‘Wat is er aan de hand?’ vroeg Bailee, terwijl Blake zijn broertje wegtrok bij het meisje.
‘Ik denk dat het einde wel in zicht is of niet?’ siste hij tegen Levi.
De gozer begon tegen Bailee te bulderen, die verdedigend haar handen ophield en langzaam achteruit begon te lopen. Ze porde Blake in zijn ribben om aan te geven dat hij haar moest volgen. Hij liep met haar mee, terwijl hij Levi achter zich aan sleurde.

Alle drie sprongen ze met een zucht in de auto. Blake zat weer in de bestuurdersstoel.
‘Waar zijn die verdomde autosleutels toch?’ Blake voelde voor de tweede keer in zijn broek maar tevergeefs.
‘Je zit eigenlijk op de verkeerde stoel,’ begon Bailee. Hij keek haar onbegrijpelijk aan.
‘Wat bedoel je?’ vroeg hij terwijl zijn ogen haar scande. Hij had geen idee waar ze op doelde. Hij was degene die aan het rijden was, dus zat hij wel degelijk op de goede stoel. Bailee duwde zichzelf omhoog van de bijrijdersstoel en pakte de autosleutels uit haar kontzak, wiebelde ze heen en weer voor zijn neus.
‘Waarom heb jij de autosleutels?’ Hij snapte er niets van.
‘Omdat ik verder rijd.’ Bailee begon over de middenconsole te klimmen en ging naast hem op de bestuurdersstoel zitten. Nu zaten ze samen op dezelfde stoel en hij voelde vreemde rillingen door zijn lijf gaan.
‘Je moet naar de andere stoel,’ zei ze speels. Blake keek haar met grote ogen aan.
‘Nee, ik reed, dus ik rijd nu ook.’
‘Oh ik dacht het niet,’ kaatste Bailee terug en ze trok speels haar neus op.
Levi grinnikte vanaf de achterbank. ‘Ik zei toch dat hij het niet leuk ging vinden.’
Blake draaide zich in een ruk om naar Levi. ‘Jij wist dat ze de sleutels had?’ vroeg hij ongelovig.
Levi knikte triomfantelijk. ‘Ik ben niet de enige die vind dat je niet bijster goed rijdt, dude.’
Blake richtte zijn aandacht op Bailee, die nog steeds praktisch op zijn schoot zat.
‘Vind je dat ik niet kan rijden?’ Hij keek haar verontwaardigd aan, waarop zij begon te blozen.
‘Ga nou maar aan de andere kant zitten, dan kunnen we gaan,’ zei Bailee, zijn vraag negerend.
‘Je vindt dat ik niet kan rijden,’ mokte Blake toen hij uitstapte en om de auto heen liep. De boze blikken van de blonde gozer waar Levi net bijna ruzie mee had, negerend.
Ondertussen startte Bailee de auto.