Roberts #1: My American Apparel Underwear #netties2016#netties2016

37. Bailee: Boxershorts met cupcakes (zijn misschien toch te kitscherig)

37. Bailee: Boxershorts met cupcakes (zijn misschien toch te kitscherig)

Ze ging weer staan en sloeg haar armen om zijn middel. Toen trok hem tegen zich aan. ‘Het is echt een belachelijk ding,’ fluisterde ze in zijn oor, ‘al kun jij het hebben. Maar goed, jij kunt alles hebben.’

‘O, ja? Is dat zo?’ vroeg hij zachtjes, terwijl hij zijn vingers over de zijkant van haar ribben naar beneden liet glijden. ‘Misschien moet ik jouw ondergoed dan ook eens aantrekken?’

Ze gaf hem een zacht tikje op zijn hand. ‘Behalve mijn hipsters. Ik denk niet dat babyblauw kant je staat. Misschien babyroze, maar helaas voor jou, die kleur heb ik niet.’

Zijn vingers gleden onder de rand van het stukje lingerie en dit keer had ze niet de wilskracht om hem opnieuw een klap te geven. Ze had er trouwens ook geen zin in, dus ze liet het toe toen hij het broekje naar beneden trok. Hij kuste haar, terwijl hij op de één of andere manier de belachelijke boxer uit wist te doen en duwde haar al kussend op het bed.

Ze rekte zich uit en raakte daarbij het houten hoofdeinde van het bed. Een pijnscheut door haar hand was het resultaat en ze jammerde zachtjes en ze greep haar hand beet. Dat deed echt zeer!

‘Wattisser?’ vroeg Blake slaperig naast haar en hij keek haar aan met halfopen ogen. ‘Is er brand?’

‘Nee, er is geen brand,’ bromde Bailee boos. Ik heb mijn knokkel gestoten.’

‘O,’ was de enige reactie en voor hij zich had omgedraaid, sliep hij alweer.

Bailee kon niet meer slapen en liet zich uit bed glijden. Het voelde een beetje als die eerste avond in Parijs, tijdens hun eerste keer. Het leek zo ontzettend lang geleden, terwijl dat reuze meeviel. Een maand geleden kende ze Blake niet eens. Nou ja, ze kende hem wel, maar ze had hem in geen jaren meer gezien. Dat telde een beetje als iemand niet kennen, toch?

Ze ging op een krakend papiertje staan en voelde haar wangen vuurrood worden. En de vlinders in haar buik werden duidelijk ook wakker bij de gedachten aan wat hij gedaan had met zijn vingers en zijn mond. Ze keek nog een keer naar Blake, hopend op een herhaling van de afgelopen nacht, maar het zat er nu in elk geval niet in. Blake sliep als een os en zou voorlopig vast niet meer wakker worden.

Ze griste een handdoek mee. Ze moest in elk geval eerst maar even douchen om af te koelen.

Niet dat de douche hielp, want na de douche sloeg ze de handdoek om zich heen en liep resoluut naar het bed waar Blake nog altijd lag te slapen.  

Ze kroop opnieuw naast hem in het bed en drukte zich tegen hem aan, terwijl ze haar lippen op die van hem duwde. Heel even, een moment, protesteerde hij, maar toen sloeg hij zijn armen om haar heen en zoende haar hongerig terug.
‘Ik weet vervelendere manieren om wakker te worden,’ bromde hij tegen haar lippen, terwijl ze haar ene hand naar beneden liet glijden. Met haar andere hand greep ze één van de vierkantjes van het nachtkastje. ‘Die hebben we wel nodig,’ zei ze grinnikend.

‘Wat is de volgende stop?’ vroeg Blake, terwijl hij plaatsnam achter het stuur. Bailee viste Blake’s iPod uit zijn zak.

‘Dat weet ik niet, want mijn schema ligt ergens op de snelweg, weet je nog?’ Ze keek opzij en zag dat zijn wangen een heel klein beetje kleurden.

‘O, ja,’ mompelde hij.

‘Was je dat alweer vergeten?’ vroeg ze met opgetrokken wenkbrauwen.

Het had op dat moment niet zo veel betekend voor haar, maar achteraf gezien was het een hele stap geweest voor Bailee. Ze was soms een beetje een controlfreak en wilde dingen in de hand houden. Dingen zoals deze hele reis. Toen Bella haar opgebeld had om te zeggen dat ze niet mee zou gaan, had Bailee eerst een halfuur door het huis lopen ijsberen, omdat ze niet geweten had wat ze nu moest doen.