Roberts #1: My American Apparel Underwear #netties2016#netties2016

7. Bailee: Je moet geen impulsieve beslissingen nemen

7. Bailee: Je moet geen impulsieve beslissingen nemen

Bailee stond net haar handen te wassen toen de bel ging. Uit automatisme ging ze op weg naar de voordeur waarbij ze bijna tegen Blake op botste. Dit keer werd ze gelukkig niet rood, maar dat kwam ook omdat ze het uit alle macht probeerde te vermijden.

‘Wat ga jij doen?’ Hij keek haar vragend aan.

‘Ik dacht dat ik de deur wel even open kon doen voor jullie.’

‘Bedankt, maar het lukt wel,’ zei hij en trok vervolgens de deur open.

‘Verrassing!!’

Er stond een groepje jongeren voor de deur. Ze fronste haar wenkbrauwen en realiseerde zich dat dit zijn vrienden moesten zijn. Ze telde twee meisjes en twee jongens. Er was duidelijk een stelletje bij, want één van de jongens had een arm om een meisje met de krullen heen geslagen. Ze kwam Bailee bekend voor, maar ze had geen idee waarvan precies. Misschien had ze ook nog met dit meisje geknikkerd. Letterlijk.

Ze was blij dat ze haar reiskleding verwisseld had voor het nieuwe hemelsblauwe jurkje, want anders had ze zich behoorlijk underdressed gevoeld.

‘Blake, we hebben je gemist!’ jubelde het andere meisje met een zwarte bob die Bailee omdoopte tot Zwarthaartje. Ze had een felrode jurk tot op haar enkels aan die om haar heen zwierde. Het zag eruit of de jurk voor haar gemaakt was. Als Bailee voor zo'n lange rode jurk zou kiezen, zou ze er als een onzedige non uitzien.

Ze vloog Blake om zijn hals en Bailee voelde een vreemd kriebeltje in haar buik, dat ze negeerde. Blake knuffelde het meisje lachend. Ook het andere meisje gaf hem een knuffel, de jongens gaven hem een boks.

Bailee overwoog om zich om te draaien en om naar haar kamer te gaan. Ze kende deze mensen toch niet en ze hadden haar nog niet opgemerkt. Bovendien zou ze morgenvertrekken en Blake zou hier blijven.

Na morgenavond zouden ze elkaar bovendien toch nooit meer zien. Dan zou hij niet meer zijn dan de ‘aardige jongen zijn met wie ik in het vliegtuig gekletst heb’ in haar verhalen aan Bella en Zac.

Bailee zou hen in elk geval niet vertellen wat er daadwerkelijk allemaal gebeurd was. Bella zou hysterisch worden en als ze het alleen Zac zou vertellen, zou Bella het alsnog te weten komen.

‘En wie is dat?’ De donkerharige jongen wees naar haar. ‘Is dat je nieuwe vriendin? Uit welk modeblaadje heb je die opgeduikeld?’ Hij grijnsde naar Bailee. ‘Heb je haar opgedoken in Londen?’ Hij liet zijn ogen keurend over Bailee glijden. ‘Die ziet er beslist niet verkeerd uit. Misschien zou ik haar zelfs heet kunnen noemen. Goed gedaan, ouwe.’

De krullenbol gaf hem een por. Waarschijnlijk vond ze het niet leuk dat haar vriend zo over een ander meisje praatte en dat was niet meer dan terecht.

Blake haalde zijn schouders op en lachte een beetje alsof hij niet zo goed wist wat hij met de situatie aan moest.

De jongen deed een stapje naar voren en stak zijn hand uit, terwijl hij ‘Hi, I’m Greg,’ zei. Hij had een vreselijk Engels accent en Bailee beet even op haar lip om niet in lachen uit te barsten. De jongen keek haar vragend aan. ‘Kan ze soms geen Engels? Komt ze uit Oost-Europa? Ze ziet er niet uit of ze Russisch is.’

‘Rusland ligt ook niet in Europa,’ zei Bailee in het Nederlands. Ze was blij dat haar ouders altijd Nederlands spraken thuis en hun beide dochters op Nederlandse les gedaan hadden, zodat hun taal niet achteruit zou gaan toen ze emigreerden.

Greg staarde haar verbaasd aan.

‘Wat?’ vroeg ze verdedigend.

‘Je kunt Nederlands,’ zei de jongen verbaasd. 'Ik dacht dat je geen Nederlands kon, omdat Blake terugkomt uit Engeland en als souvenir een meisje meeneemt.'