Bölüm başlarındaki kitap alıntılarını okuyan var mı hdknfmd
"Her şeyin birden unutulmasına çok ihtiyacımız var" diyordu. "Ya hepsini unutmamışsam albayım? Yarım yamalak bildiklerim ya engel olursa bana?" diyerek, bir endişemi daha açıkça belirttim. "Her şeyden önce, soğukkanlı olmalısın" dedi. "Soğukkanlı olmalıyım albayım!" diye bağırdım. Heyecandan yerimde duramıyordum, hem de soğukkanlı olmak istiyordum. "Kendini yakıp bitirme" dedi albayım. Ben de kendimi yakıp bitirmedim. Hayır, hiç bitirmedim. Soğukkanlı, soğukkanlı, soğukkanlı dedim kendime.- Oğuz Atay
.
Uyandım. Yatak boştu. Mutfaktan da sesler gelmiyordu. Uzun zaman önce öldürdüğüm korkuyu hissettim. Yavaştan hatırlatıyordu kendini. Gözümü kapattım. 'Hayır, sakin ol, açıklaması vardır. ' nefes alışıma bile sığan endişe gözlerimden göz yaşı olarak taşıyordu.
Üstümdeki ince örtüyü ,ki bunu ben bile örtünmedim, üzerimden atıp. Tek tek iki odalı evimin her yerini gezmeye başladım.
Salon boştu. Ellerim boşluğa düştü. Terk edilmişlik hissine erken mi kapılmıştım?
Mutfak boştu. Göz yaşlarım yere düşmüş avuçlarıma damlıyordu. Acaba o da diğerleri gibi miydi ?
Misafir odası boştu. Dudaklarım delirmenin eşiğinde olduğumu anlatıyordu. Çok şeyim hatta her şeyim olmayı nasıl kısa bir sürede başarmıştı?
Banyo boştu. Tırnaklarım derime batıyordu. Akıcak kanı hissedene kadar devam etti işkencem. Telefonundan attığı görev tamam mesajındaki görev ben miydim?
Son bir güçle, krizin eşiğindeyken balkona çıktım. Ellerimden akan bir kaç damla kanı ve göz altındaki ıslakları hissedebiliyordum. Yüzümde oluşan gülümsemeyle sigarasını söndüren Kerem' e baktım. Dizlerimdeki güç çekilmiş gibiydi.
"İlke?"
Bedenime sarılan kollar ile kendimi bıraktım. Teyzesini dinleyip beni terk etmemişti.
