Class-F Girl

Sharing is Caring?

Third Person's POV

Malapit na matapos ang paglilibot ng dalawa sa campus. "Eric, I was thinking after the event, maybe we could go – " huminto sa paglalakad si Eric at napatingin sa dulo ng corridor. Napakunot ng noo si Amber lalo na't napansin niyang biglang ngumiti ang lalaki. Lumingon siya sa direksyon kung saan nakatuon ang pansin ni Eric at nakaramdam ng inis. 

Hindi napansin ni Xyra ang dalawang tao sa kaniyang dadaanan dahil sa kaba na baka mahulog niya ang dala niyang pagkain. Nahalata ni Amber na balak lapitan ni Eric ang dalaga kung kaya't inunahan niya na ito at ginamit ang sitwasyon para sa sariling interes. "You know what Eric, I am not feeling well. Can you bring me to the my car so the driver could take me home?" saad niya at nagpanggap na parang nahihina.

Napaisip si Eric at naisipan na hindi rin maganda na kausapin si Xyra habang kasama si Amber kung kaya't pumayag siya na dalhin ang bisita sa kaniyang sasakyan, ngunit hindi maiwasan na makaramdam ng lungkot sapagkat hindi niya makausap ang dalaga na lumiko na muli. Lumabas ang dalawa sa campus at nakarating sa harap ng isang magandang kotse na nakapaandar na. "Since you are outside already Eric, how about joining me for a meal? We could go –" hindi na natuloy ulit ni Amber ang sasabihin sapagkat nagsalita si Eric.

Alam ng lalaki na kinakailangan niyang linawin ang relasyon ng dalawa. "I think it is time for us to settle some boundaries. Ms. Amber, I would prefer it if we would only interact for the purpose of academic matters. I am very thankful for your help but let's be clear, I don't want to give you false hope nor waste your time," saad niya at tiningnan ng diretso ang dalaga. "Wow, no sugarcoating huh. Why? Is it because of the girl at the party or the one who made you smile just now?" sagot ni Amber na may halong pait sa boses. 

Hindi nag salita lalaki, "Partly yes but she doesn't know it nor encouraged me to draw a line. I should have done this a long time ago. I apologize for being vague, I just realized how I should establish boundaries to other people because I think if I were given an opportunity to pursue a person, I would want her to know how sincere I am," sabi niya.

"That's so unfair how she made you like this instead of me..." pabulong na sabi ni Amber na ayaw ng makinig sa sinasabi ni Eric. "No, it is better to not tell me all of these, at least give me some hope. I won't accept what you just said, I mean it Eric. I liked you for a very long time and I don't intend to stop. I will make you realize I am better than her," tugon niya at pumasok na sa sasakyan at hindi na binigyan ng tingin muli ang lalaki. Pinanood lamang ng lalaki na umalis ang kotse at tumungo na pabalik sa DCM ng makita niya ang isang babae sa labas nito. Hindi napigilan na ngumiti ng lalaki at lumapit sa kapwa estudyante na nakatalikod sa kaniya.

"Are you here for me?" asar niya. Nabigla ang babae dahil sa lalaki na nasa likod niya. "W-bakit ka nasa labas?" tanong niya. Napatawa ng marahan si Eric, "No, why are you here instead?" tanong niya at napatingin sa hawak. Napansin ni Xyra na nakatingin ang lalaki sa kamay niya kung kaya't pinaliwanag niya ang dahilan bakit siya narito. "Here, as a thank you for last time, but I suggest you don't eat too much dahil hindi ko ata natimpla ng maayos. You should share it with other people," saad niya at mahahalata na nahihiya sa ginawa. 

Hindi na napigilan ni Eric na ngumiti kaya kinuha niya na ito mula sa kaniyang mga kamay. Ngunit naisip niya bigla na hindi parehas ang kaniyang intensyon at ang nasa isip ng taong nasa harap niya. "Thank you" tugon ng binata at tuluyan na naging tahimik ang kapaligiran ng dalawa. Binali ni Xyra ang katahimikan at nagpaalam sabay lumakad na palayo.

Tiningnan lang ni Eric na makalayo ang dalaga sabay pumasok sa meeting room ng council. Nakita niya si Joshua na nasa loob at inaasikaso ang iniwan na trabaho sa kaniya kanina, "Finally! Akala ko matatagalan ka pa. I finished some of your work but of course, feel free to change anything. Wait, what are you holding? Wow! That looks so good, is that for me for trying to help you earlier, can I have some?" tanong ni Joshua at kukunin na sana ang lalagyan nang nilayo ni Eric ang kaniyang kamay, "No, I mean...fine you can have some but just a little," saad ng lalaki na halatang napilitan lamang sapagkat naalala niya ang sinabi ng dalaga na ipakain rin sa iba ang dalang pagkain.

Pumasok bigla ang dalawa pa na estudyante, Greg and Helen. "Hey! What are you guys doing?" tanong ni Greg at lumapit sa kanilang dalawa. "Bumili ata si Eric ng pagkain and he said we can have some. Can you get some small plates from the snack carts?" sabi ni Joshua at kukunin na sana muli ang lalagyan sa kamay ni Eric ngunit makikita ang pag-iba ng mukha ni Eric na hindi na halos maipinta. 

Napansin ito ni Helen, "You know what guys, Zoella told me she just brought treats from her home we can share but I think she's in the cafeteria. Why don't we go there right now?" mungkahi ni Helen at hinila si Joshua and Greg. "Why? We can just eat it later, we have some here right now, besides, I'm starving! I didn't eat breakfast this morning," saad ni Greg. Hindi makapaniwala si Helen sa pagkamanhid ng dalawa, "I was trying to be subtle about it. Eric doesn't want to share his food. Can't you see?" paliwanag niya.

 "Eric always shared his food, even the ones given to him by other students. Right man?" pagtanggi ni Greg at nilagay ang braso niya sa balikat ni Eric. Hindi sumagot ang kanilang president ng ilang segundo, "Actually, I prefer if I can keep this one myself." sagot niya at medyo ngumiti na nagbigay gulat sa tatlo. "A-are you okay? That smile just gave me the chills," gulat na tanong ni Joshua at sumuko na sa pagkain. Tumango naman ang dalawa at nagkatinginan, "Yeah, I think I'll just get something from the cafeteria. We will go now and leave you with your dessert. See you later in class Eric!" dagdag ni Greg at hinila na ang dalawa sa labas.

"What the heck was that! Did you see his expression? I can't believe it, saan niya ba binili iyon" saad ni Greg habang palakad sila papuntang cafeteria. Umiling si Joshua, "No, dapat pala tinanong ko muna buti na lang Helen said something or else" sabi niya. Helen chuckled, "You guys are so silly, it was obvious that someone gave it to him. Maybe, someone special?" dagdag niya at iniwan na naguguluhan ang dalawang lalaki sa tabi niya.

----

Love lots