YAKAMOZ-TEXTING+18-(TAMAMLANDI)

1.8

"Alçaklara kar yağıyor üşümedin mi?Sen bu işin sonunu düşünmedin mi?"

Tüm tim oturmuş şuan Evren'le dalga geçiyorlardı.Ayla,Yaman ve Uraz katılmıyordu onlara.Ayla'nın katılmama sebebi belliydi.Onun da böyle bir durumu vardı ve Alpay'ın yaptığı bu hareketler onu kızdırsada içten içe kırıldığını biliyordum.Yaman ve Uraz'da böyle muhabbetlere girmeyi çok sevmiyordu galiba.Onları çok tanımıyordum ama gözlemlemerim sonucu Yaman çok sert bir tipti ve Uraz da soğuk.

"Susun lan artık!"dedi Evren.

Bunca zaman katlanması şaşırtıcıydı.

"Ben illa ki bu yataktan kalkacağım.Ve illa ki içtimada sizin belanızı s-"devamını getiremedi çünkü onun kolunu çimdiklemiştim.Göz ucuyla bana baktı ve sert bakışlarını şarkı söyleyen gruba çevirdi.

"Bazıları da zaten çok erken konuşuyor."dedim gözlerimi Alpay'a dikerek.

Neyi kast ettiğimi kimse anlamadı çünkü kimse bilmiyordu Ayla'yla olan ilişkilerini.Herkes bana anlamsız bakışlar atmaya başladı.Ayla hariç.O gururla ve minnetle bana bakıyordu.Sanki Alpay'a laf sokmam onu rahatlatmıştı.

Alpay dediklerime sadece sırıttı.

"Gülme komşuna gelir başına diye birşey var bilir misin Alpay?"dedim bende ona sırıtarak bakarken.

Sırıtması yavaşça soldu.

Baldız bir,damat sıfır.

"Birşey anladıysam arap olayım."dedi Gediz.

"Anlaması gereken anladı Gediz."dedi Ayla iğneleyici bir sesle.

Alpay gözlerini Ayla'ya dikti ve ruhsuzca baktı.Ayla sanki buna daha fazla katlanamıyormuş gibi ayağa kalktı.

"Ben şey yapayım.Eve geçeyim.Üzerimi falan değiştireceğim.Geçmiş olsun komutanım."dedi ve selam vererek odadan çıktı.

Alpay da ayağa kalktı.Keskin bakışlarımı ona diktim.Bana baktı ve ne demek istediğimi anladı.

Eğer onu üzersen ecelin olurum Alpay.

●●●●

Herkes gitmişti ve Evren'le başbaşa kalmıştık.Ameliyat olmasının 3. günüydü bugün.Evet üç gündür hiç yalnız kalamamıştık.Hem Evren ilaçlardan dolayı sürekli uyuyordu ve birde amcam faktörü vardı.Dün yengem sayesinde yakamızı bırakmıştı.Sanki Evren beni yiyecekmiş gibi sürekli öldürücü bakışlarını ona dikiyordu.

"Baş başa kaldığımıza göre..."dedi ve oturduğum koltuğun kolunu tutup beni yatağın yanına çekti.

"Biraz özlem gidereyim."dedi.

"Evren yaralısın."dedim kaşlarımı çatarak ona bakarken.

"San konuşmazsam iyileşemeyeceğim."dedi.

Ona gözlerimi devirdim ve konuştum;

"Tamam.Kay hadi."dedim.

Yatakta biraz kaydı ve bana yer açtı.Koltuktan kaltım ve üzerimdeki hırkayı koltuğa bıraktım.Bana açtığı yere geçerek kolunun altına girdim.Kafam sağ göğsünün üzerindeydi ve ayaklarımı dizlerimden kırarak yatağa uzanmıştım.

"Altay komutan çok kızar mı?"dedi.

Bu korkuyor mu?

Bilmem.

"Evet.Çok çekeceğin var."dedim.

Biraz korkutmaktan bir zarar gelmezdi.

Yutkundu.