Şişkin karnımı okşadıktan sonra kanepeye yerleştim ve brownimi yemeye başladım.Evren de yanımdaydı ve film izliyorduk.Film bittiğinde Evren elini larnıma koydu ve okşamaya başladı.
"Paşam sen ordan çıktığında biz seninle nasıl baş edeceğiz?Nedir bu oburluk?"de gülerek dudaklarını karnıma bastırarak.
Birden gözlerim doldu ve ağlamaklı bir sesle konuştum;
"Sen bana ve oğluma çok mu yiyorsunuz diyosun Ali?"dedim burnumu çekerek.
"Hayır.Hayır...Sadece...Şaka yapmıştım.Ama seni unuttum özür dilerim bebeğim."dedi şakağıma bir öpücük kondurarak.
"Hala obur dediğini inkar etmedin."dedi titrek bir sesle.
Ne ağlak bişey oldun sen ya.
Hormonlar...
"İstersen bütün evi ye.Feda olsun karımla oğluma."dedi gülerek.
Çocuğumuzun cinsiyetini öğrenmiştik ve erkek olacaktı.Şuan 36. haftadaydık ve ağrılarım vardı.
Burnumu çektim ve ıslak gözlerimle ona baktım.Yanağıma kocaman ve sert bir öpücük bırakarak beni yavaşça kucağına aldı.Kollarımı boynuna doladım ve kafamı omzuna yasladım.Odaya gelerek beni yatağımıza bıraktı ve üzerindeki tişortu ve eşofmanı çıkararak yatağa girdi.Benim üzerimde siyah dantelli bir gecelik vardı.
Yatağa yatarak beni yavaşça göğsüne çekti ve onun kokusuyla uykuya daldım.Ama dalmam biraz zor olmuştu çünkü ağrılarım vardı.Biraz şiddetliydi.
Kasıklarımdaki katlanılmaz ağrıyla uyandığımda terden sırılsıklam olmuştum.Ağustos ayında olmamızında etkisi vardı bunun.
Yatakta kıvranarak ağrılarımın geçmesini bekledim ama bir türlü geçmiyordu ve daha fazla artıyordu.Birden kasığıma giren derin ağrıyla küçük bir çığlık attım.
"Ayda!"diyerek sıçradı Evren.Yatakta kıvranan beni gördüğünde iyice telaş yaptı.
"İyi misin!?Doğum mu başladı!?Haftaya olmayacak mıydı!?Ayda birşey söyle!"dedi telaşlı sesiyle.
"Hastane Ali...Hastaneye gitmemiz gerek.Bilmiyorum ne olduğunu çok ağrım var..."dedim acı çeken sesimle.
Birden aklına gelmiş gibi hemen giyinme odasına girdi ve üzerine eşofman ve tişırt geçirmiş halde çıktı.Arabanın anahtaralrını flana alayım derken neredeyse beş dakika geçmişti.Tekrar yanıma geld ve beni yavaiça kucağına aldı.
"Bebeğim şimdi sakin oluyoruz.Hiç bişey olamyacak.Oğlumuz da sende iyisin."dedi beni sakinleştirmeye çalışarak.Evden çıkarak asansöre bindi ve birazdan arabadaydık.
Beni arka koltuğa hafifçe uzandırdı ve hemen şöfor yerine geçerek arabayı hızla sürmeye başladı.Ağrılarım daha da artmaya başlamıştı artık dayanamıyordum.Evren daha fazla endişelenmesin diye ses çıkarmamaya çalışıyordum ama olmuyordu.Küçük bir çığlık attım.
"Ali!"
Evren dikiz aynasından endişeyle bana baktı.
"Sakin.Sakin...Yetişeceğiz.Yetişeceğiz sakin ol."dedi daha da hızlanarak.
15 dakika sonra hastahaneye varmıştık ama ben terden sırılsıklamdım.Evren arabayı hasyahenenin önünde durdurdu.Ve birden kasıklarıma diğerlerine asla benzemeyen bir ağrı girdi.Kocaman bir çığlık attım.
"AH!ALİ GELİYOR GALİBA!"
Altımda bir ıslaklık hissettiğimde Evren beni kucağına almış hastaheneye sokuyordu.Hemşireler hemen bir sedye getirdi ve Evren beni ona uzandırdı.Endişesi hafif titreyen ellerinden anlaşılıyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YAKAMOZ-TEXTING+18-(TAMAMLANDI)
ספרות לנערותİynem bir gün arkadaşının numarasını yanlış tuşlarsa ne olur? Görelim... *Fotoğraf* Evren:Sen bana bunları atıyorsun ama bunun yüz yüze gelmesi de var. Iynem:Bende yüz yüze gelince yaşanacak şeylere zemin hazırlıyorum işte.
