paramore

1.5

Uykumu güzel aldığım bir günün sabahı, sınav tarihlerinin neredeyse iki hafta ileriye itildiği haberi sayesinde beklediğimden daha iyi geçmişti. Gün kesinlikle harika başlamıştı ve ilerleyişi içinde aynı temennilere sahiptim. En sevdiğim bölüm dersimi almış, sıcak kahvemi yudumlamış ve yaptığım sunuma dair güzel geri dönütler almıştım. Haliyle içim o kadar kıpır kıpırdı ki, karşıma Yeeun aptalı bile çıksa şaşırmadan öylece bakıp geçebilirdim. Yani kendisi karşıma çıkmak için özel bir gün ayarlama peşindeyse, bugün kesinlikle uygundu. Ama karşıma çıkmamasını yeğlerdim tabii.

Amfiden çantamı toparlama çalışırken çıktığımda karşımda Jungkook'u görmüştüm ve onun yanına gidecektim ki, bölümden arkadaşım olan Jaehyun beni kolumdan tutup durdurmuştu. "Selam Chae Young, ben sana bir şey soracaktım da, müsait misin bilemedim?" Gülümsedim. "Ayak üstü konuşabiliriz tabii ama sonra arkadaşımla tamamlamamız gereken bir ödev var." dediğimde dudakları sağa doğru kıvrıldı. "Bu dersi ikinci kez alıyorum biliyorsun, telafide verilen maket ödevi için müsait olduğun bir zamanda bana yardım etmen mümkün müdür? Gerçekten yardıma ihtiyacım var ama kabul etmezsen anlarım-" Gerginliğine gülüp omzuna vurduğumda, "Tabi ki ederim aptal! Bu kadar gerilmene gerek yoktu? Bugün salıysa... Perşembe ne dersin?" demiştim. Beni onayladı ve bir saat belirledik. Sonra da gitmişti zaten.

Jungkook'un yanına doğru ilerlediğimde biraz soğuk bir sesle, "Bugün mutlu görünüyorsun, diğer günlere göre." dediğinde kaşlarımı çattım. "Sen de tam tersi. Bir şey mi oldu?" diye mırıldandığımda gözlerini diktiği yere baktığımda Jaehyun'u görmüştüm. "O kim?" Sorduğu soruya şaşırdığımda, bunu sesime yansıtarak "Bölümden arkadaşım. Benden bir konuda yardım istedi. Neden sordun ki?" demiştim. Omzunu silkti bir anda. "Merak ettim sadece. Ona da evleri birleştirmeyi teklif etmedin değil mi?"

Güldüm. "Merak etme, bu yalnızca sana özel." Gözlerimi devirdiğimde onu hala memnun edememiştim. "Hey," dedim ciddi bir şekilde. "Gerçekten bir şey mi oldu? Negatifliğinle beni de bozacaksın diye korkuyorum." diyerek eklediğimde Jungkook sıkıntıyla ellerini saçlarından geçirdi. "Günlerdir uyumuyorum, nedense bugüne vurdu uykusuzluğum. Anlamadım ben de." Duyduğum şeye şaşırdığımı belli eden bir ifadeye büründüğümde, bir yandan da, "Kaç gündür?" demiştim. Düşündü. "Bugün salı mı? Sanırım cumartesi gününden beri." Şaşkınca ona baktım, "Sen deli misin? Nasıl ayakta durabiliyorsun? Ben on iki saatlik uykudan uyanınca uykusuz hissediyorum kendimi!" diye yakındığımda yüzünü buruşturdu. "Bir insan nasıl on iki saat uyuyabilir?"

"Ben insan değilim, bilmiyor musun?"

"Ah evet, kesinlikle..." Yürümeye başlamadan önce aklıma evde unuttuğum fizik notları geldi. Hemen atıldım, "Fizik notların yanında, değil mi?" diye sorduğumda duraksamış ve kafasını iki yana sallamıştı. "Açıkçası son derste not bile almamıştım." Dudaklarımı birbirine bastırıp, "O zaman nerede çalışabiliriz ki? Kütüphaneye gitsek elimizde kaynak olmayacak." dediğimde susmuştu. Birkaç saniye sonrasında dudağını dişleyip konuştuğunda, bakışlarımın nereye kaydığını tahmin etmek zor değildi. "Bana gidebiliriz? Evimi gereğinden çok seviyorsun." Gözlerimi devirdim. "Notun yok ki, gitsek ne yazar. Ama bana gidebiliriz, eğer sende istersen?" Fikrimi sunduğumda omzunu silkti. "Bana uyar." dediğinde kuzey çıkışına doğru yürümeye başlamıştık.

"Sen uyumadan ayakta kalabileceğine emin misin? Çok yorgun duruyorsun." Hafif bir endişeyle kendimi tutamayıp konuştuğumda başını iki yana salladı. Onu yorduğumu anladığımda ben sağa dönerken o da sola gitmişti. "Hey!" dedim ona doğru. Bana döndü, kaşları çatıktı. "Ne oldu?" dediğinde ona önümü gösterdim. "Durak orada, buradan gideceğiz?" Zaten çatık olan kaşları daha da çatıldı. "Ama otopark solda, Chae Young. Ayrıca benim akbilim yok, istesem de otobüse binemem." Omuzlarım düştü zenginliğine karşı. Bu çocuk şaka mıydı? Bir şey demeden peşinden gittiğimde konuşmuştum. "Bu halde araba kullanabilecek misin?" Umursamazca mırıldandı. "İstersen sen kullanabilirsin."