DURU

4.Bölüm

Tekrardan merhaba.

Olayların peş peşe geldiği ve bol kaoslu bir bölüm oldu.

Beğeneceğinizi umuyorum.

Bölüm şarkısı:Imagine Dragons-Believer

☟︎︎︎

Alperen ile olan konuşmamızın ardından aşağıya inmiştik.Şimdi ise salonda Ayşe Teyze'nin bize bir şeyler hazırlamasını bekliyorduk.Ne kadar yardım etmek istesem de izin vermemişti.

Alperen ile sohbet ederken bir anda odaya bütün abi takımı girdi.Alperen'e baktığımda Kerem ve Arda'ya kınayıcı bakışlar atıyordu.

Onlarda oturduklarında Kerem ve Arda tekli koltuğa Uğurcan abi de yanıma oturmuştu.

"Ee çocuklar nasılsınız bakalım?"

Uğurcan abinin sorusuyla ona döndüm.

"İyi olmaya çalışıyorum Uğurcan abi.Sen nasılsın?"

"Ben iyiyim ama sanki sende bir şeyler var gibi.Ne oldu?"

"Sonra anlatırım."

Uğurcan abiye anlatacaktım olanları.Bilmesi iyi olurdu.Kerem ve Arda'ya baktığımda Alperen'e anlam veremeyerek bakıyorlardı.Sanırım onlarla konuşmamıştı.

Düşünceli bir şekilde etrafa bakarlerken ikisinin de gözleri beni buldu.Ben onlara 'Ne var?' dercesine baktığımda 'Seninle görüşeceğiz.' bakışlarını atmışlardı.En azından ben öyle anlamıştım.

Uğurcan abi üstünü değiştirmeye çıktığını söyleyip,Alperen de odasına çıktığını söyleyip salondan ayrılmışlardı.Şimdi odada sadece ben ve bana takık olan iki tane abi vardı.Korkmuyordum onlardan.Hiç bir şey yapmazlardı.Yapmaya çalıştıkları gibi pişman olurlardı zaten.

Bende boş boş oturmak yerine odama çıkıp biraz arkadaşlarımla dertleşeyim diye düşünerek yukarıya çıkmaya karar vermiştim.Tam odadan çıkıyordum ki Arda kolumdan tuttu.

Ben ona anlamsızca bakarken o bana;

"Alperen'e bu akşam olan olayları mı anlattın?!"

Evdekiler duymasın diye bağıramıyordu ama yine de konuşurken tehditkâr bir ses kullanıyordu.

"Evet,ne oldu ki?Rezilliğini herkes bilmeli bence."

"Bak,benimle nasıl konuştuğuna çok dikkat et.Bu eve geldin diye havalanma.Yakında gideceksin zaten."

Son cümlesini sinsice sırıtarak söylemişti.Ne planlıyordu acaba kafasında?

"Anlaşılan sen yine kafanda saçma sapan şeyler kuruyorsun.Ama artık bunları yapmaktan vazgeç.Ben kendimi bu eve geldim diye bir şey sanmaya başlamadım sadece sizi yakından tanımaya başladım.Beni hafife almayın.Sonra pişman olursunuz benden söylemesi."

Bende sinsice sırıtarak son cümlelerimi söyleyip odama çıkmıştım.

Arkadaşlarımla olan gruba girip her şeyi anlattım.Tepkileri ise şöyleydi;

Gaydırı Gubbak Cemile

Yiğidim:Duru şakaysa hiç komik değil.

Berkcimcim:Evet Duru.Lütfen gerçek olmadığını söyle.

İlaydamm:Duru ciddi misin?

Hiç biri inanmamıştı ilk başta ve en sonunda derdimi yazarak anlatamayacağımı anladığım için görüntülü aramıştım üçünüde.