Security In His Arms (Cogona Series #1)

24

Nang gabing iyon ay hindi kami umuwi sa bahay, imbis ay kina Mama kami dumiretso.

Worried face was seen on her face but she didn't asked any question. Nilakihan lang nito ang siwang ng pinto nang sa gayon ay makapasok kami kaagad. I hugged her immediately. She just rubbed my back to ease my pain.

Kane has his own room here kaya ako na lang ang dumiretso sa silid ko. I locked it. Naupo ako sa baba niyon at ipinatong ang ulo ko sa gilid ng kama, nakaupo sa malamig na tiles ng silid.

"Ma," Kane called me as he knocked. Hindi ko iyon pinansin. Dinig kong kinausap ito ni Mama at agad silang lumayo sa tapat ng silid ko.

I was in deep pain when something popped inside my head. Matagal ko na iyong hindi ginawa at tuluyang kinalimutan subalit muling nanumbalik sa aking isipan. Ayaw ko itong muling gawin muli, lalo na at narito na si Kane pero mayroong isang bagay pa rin mula sa kinaugalian ang maaari kong gawin.

Mabilis akong naghalungkat sa drawer ko. Wala pa namang isang taon mula nang tumira kami roon sa bahay kaya nang tignan ko ang expiration date ng sleeping pills na mayroon ako ay laking pasasalamat hindi pa iyon expired. Gayunpaman, dalawa naman iyon, isang bago at sealed at isang kalahati. Nakakatawa lang na pagpapakamatay na ang nasa isip ko pero titignan ko pa rin ang expiration date ng iinomin kong gamot.

Hindi ko alam kung anong pumasok sa isip ko at in-unseal ang bago at saka ibinalik iyon sa drawer. Mabilis naman akong lumaklak ng ilang pills nang sunud-sunod at ginawang parang candy hanggang mangalahati ang laman niyon. Hindi rin nagtagal ay unti-unti akong nakararamdam ng antok. Bago ko maipikit ang mga mata ko at mawalan ng malay-tao ay narinig ko ang pagkalabog nila sa pinto. Samo't-saring boses iyon na hindi ko mahimigan hanggang sa tuluyan na ngang binalot ng itim ang paningin ko.

***

I slept almost a day. I felt like a dead person sleeping for twenty-three hours, nearly twenty-four. Halos ayaw ko pang imulat ang mga mata ko at nais na lang manatili sa panaginip. Hindi ko kayang harapin ang katotohanang dala ng aking pagmulat.

"Ma," A kid cried beside me. Unti-unti kong iminulat ang aking mga mata. Nakita ko ang isang batang mugto ang mga mata sa kaiiyak. Patuloy pa rin ito sa paghagulgol habang nakapatong ang kamay nitong nakapatong naman sa gilid ng kama ko. I slowly brushed his hair using my hand.

Nag-angat ito ng tingin nang maramdaman ang kamay ko sa ulo niya.

"Kane," nanghihinang tawag ko sa kaniya. Nagmistula iyong bulong na parang ako lang ang nakarinig. I wiped Kane's tears that kept on streaming down his face.

"Gising na ang Mama mo?" galit na tanong ni Mama kasabay ng biglaang pagbukas niya ng pinto. Bahagya pang nabalibag ang pinto sa pader.

"Lola," anas ni Kane. Bakas ang takot sa boses nito. He immediately stand up and run to her Lola. Niyakap niya ito. But the old lady was too angry that she shoved her grandson away.

Bahagya pang napa-igik si Kane nang tumama ang likod nito sa parador. Ininda niya iyon at hindi agad nakatayo. Nais ko siyang puntahan at aluhin pero nang igalaw ko ang sarili ko ay hindi ko magawa. Para akong lumpo sa panghihina ng katawan ko. The pills took most of my strength. Mabuti nga at nagising pa ako kahit pa nakalahati ko ang laman ng bote.

"Tangina mo, wala ka na talaga ginawang tama!" singhal sa akin ni Mama. Mabilis itong nakalapit sa akin at kwinelyohan akong nakahiga. I want to hold her hand but I'm too weak. "Tignan mo kung ano ang ginawa mo!" Ibinagsak niya akong muli sa kama. Bahagya pang nag-ingay ang kama sa lakas ng impact ng pagkakabagsak ko.