**LANA’s POV**
Aaaarrgggghhhhh!!
Ang sakit na ang ulo ko!
Ano ba? Travis, Aiden? Travis, Aiden? Travis, Aiden?
Guys, this time it’s for real na ha.
Mababaliw na po ako.
***FLASHBACK**
“Anong nangyari?” tanong ko kay Aiden.
Ang tagal niyang sumagot..
Ang lalim ng ini-isip niya.
Tapos, lumapit siya sa akin, nagbuntong hininga.
“Lana, please listen.”
“Ok.”
“Please, believe me.”
“O.. I’ll try.”
Sumimangot siya, na-dissapoint siguro sa sagot ko.
“Pero, Aiden. Alam mo namang lagi akong naniniwala sa iyo.”
Huminga ulit siya ng malalim.
“Lana, di ko alam kung anong nangyari, pero sa tuwing nakakasama kita, masaya ako. Payapa yung nararamdaman ko. Nakakalimutan ko lahat ng mga problem ko. Ewan ko pero one day gumising na lang ako na mahal na pala kita.”
“Mahal?”
“Yes.” Ngumiti siya. Crap! Para akong nasa langit tuwing ngumingiti siya.
“Lana, I love you.. hindi kumpleto yung araw ko kapag di kita nakikita o kaya nakakasama… Sh*t ang corny ko” tumawa siya “Sorry.”
“Aiden”
“Sorry kung una di maganda yung intensyon ko. Inaamin ko noong una, ginagamit lang kita, but now, wala na yun. Please believe me. I’m sorry”
Bigla siyang lumuhod sa harap ko.
