053****: Yanındaki kız, Defne.
053****: Beni biliyor mu?
053****: Ona beni anlatıp, kendisinin senin için imkansız olduğunu söyledin mi?
053****: Bence söylemelisin.
053****: Hâlâ bana deli gibi aşık olduğunu bilmeli, canının yanmaması için.
053***...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
@muratkutoglu= Aklımda kör başlangıçlar, hepsinde senden bir şey var.
@zulalkutlu ve 312 kişi beğendi. Yorumlar kapalı.
@zulalkutlu= Dışarısı buz, benim içim ise yaz.🌸
@muratkutoglu ve 132 kişi beğendi. Yorumlar kapalı. ×××
Murat Kutoğlu
Hayatta ben sevdiklerim ile vardım. Beni ayakta tutan onlardı. Bu yüzdendi Ekin'i hemen affedişim. Bu bazen aptallık gibi görünebilirdi ama değildi. Ekin, affetmeye değer biriydi. Gidişi ile ilgili hala aklımda oturmayan çok şey vardı. Seçkin'de de muhtemelen öyleydi. Bizden sakladığı bir sürü şey olduğunu biliyordum ama Ekin'i de çok iyi tanıyordum. Şu an bizden gizlediği her neyse, öğrendiğimizde ona hak vereceğimize emindim. Yani... aslında Seçkin için emin değildim. O her halükarda kızacaktı, kırılacaktı.
Aile özlemi çekiyordum şu sıralar. İkisini de çok fazla özlüyordum. Doğma büyüme İstanbulluydum ben. Ancak babam memurdu ve birkaç kere İstanbul'dan gitmek zorunda kalmıştık. Liseye İstanbul'da başlamıştım ve o zaman Seçkin hayatıma girmişti. Ardından da Ekin. İkisi lise hayatımın en güzel yanlarıydılar.
Ben üniversiteyi de İstanbul'da kazanmıştım ama babamın tayini bu sefer Manisa'ya çıkmıştı. Annem ve babam Manisa'ya giderken buradaki evimiz de bana kalmıştı. Önceden bir aile evi olan bu ev şimdi tam olarak bir öğrenci eviydi. Onları özlüyor olmak dışında bir problemim yoktu yine de.
Aslında vardı: Zülal. Ondan çok ciddi derecede hoşlanıyordum. Onu kafede ilk gördüğüm andan beri güzel buluyordum, yalan yok. Herkesle eşit derecede konuşup gülerdi, fazla samimiyete girmezdi çoğu kişiyle ama üzerime pasta tabağını yanlışlıkla döktüğü andan itibaren ona olan bakışlarım farklılaşmıştı.
