POV Chloë
Het is hier altijd rustig in de avond en daar ben ik dankbaar voor. Altijd als ik alleen wil zijn kom ik naar deze plek. Het bos aan de rand van de stad. Ik kan hier tenminste mezelf zijn. Rustig wandelen tussen de bomen en lekker genieten van de stilte.
Opeens begint het lichtjes te regenen." Moet ik echt nu al terug?" Denk ik in mezelf. Ik begin te rennen om de regen voor te zijn. Ik sla een zijstraatje in. Op het einde van het straatje stopt er echter een bestelbusje en verspert me de weg. Ik word van achter gegrepen voel een prikje en alles word zwart.
Ik word wakker op een metalen tafel en er schijnt fel licht in mijn ogen. " Eindelijk jullie zijn er. Waarom duurde het zo lang?" Hoor ik een stem zeggen. " Ze begon te rennen omdat het regende. We hebben haar pas kunnen meenemen in een zijstraatje." Antwoorden iemand. *Wat doe ik hier?* Denk ik in mezelf. " Je kon gewoon gevraagd hebben of ze mee wou komen. Het is niet omdat we al iemand kwijt zijn dat we niet vriendelijk kunnen doen." Zegt de eerste stem. Uiteindelijk durf ik de vraag luidop te vragen. " Wat doe ik hier?"
Zes paar ogen kijken me aan. Ik ben echt bang. Het enige wat ik wil is naar huis gaan. Maar dat wil waarschijnlijk iedereen als ze ontvoerd zijn. De eerste stem begint te spreken. " Rustig maar. We zullen je geen pijn doen. We willen alleen een paar testjes met je doen." Oke dus ze willen me geen pijn doen maar wel testen? Wat is dit voor grap. Waarschijnlijk zie ik er nog altijd bang uit want hij zegt:" je bent veilig Chloë. Ontspan je." Hoe weten ze me naam? Ik weet zeker dat ik me niet heb voorgesteld. " Goed gaan we nog beginnen of?" Zegt de derde persoon. " Oke Paule neem de spuit en neem haar bloed af. Timo hou haar vast." " Ik dacht dat we geen namen gingen noemen James." " Daar is het te laat voor vrees ik." Ik voel een prik. " Auw ik dacht dat jullie me geen pijn gingen doen?" Zeg ik verontwaardigt. " Oke we kunnen het mengsel gebruiken." Zegt Paule. En nog geen seconde later voel ik weer een prik alleen spuit hij iets in deze keer. " Goed Chloë we verwachten je binnen twee weken aan het speeltuintje in jouw straat. Als je er niet bent komen er dingen die je niet wil meemaken." Ik voel weer een prik en begin moe te worden. * Wat hebben deze mensen met verdoving? Wat hebben ze in gespoten? En hopen dat de dingen niet al te erg zijn.* En alles word weer zwart.
_______________________________________________Goed dit is dus het proloog en nu nog de belangrijkste personages zie jullie bij het volgende deel
Bye
_______________________________________________Chloë: 18 jaar, heeft bruine ogen en zit in haar laatste jaar middelbare school en leeft alleen met haar moeder in een gezellig huis. Ze komt goed overeen met haar leerkracht natuurwetenschappen.
Clara: heeft natuurwetenschappen aan Chloë en ze komen goed overeen omdat Clara een vriendin van de familie is.
Carine: moeder Chloë. Echtgenoot is omgekomen in een auto ongeluk en zorgt alleen voor Chloë.
Timo: later meer uitleg over hem.
James: later meer uitleg over hem
Paule: later meer uitleg over hem.Jonathan: nog onbekend
Sam: nog onbekend
Nina: nog onbekend.
_______________________________________________
Ik moet ook nog een paar tekens uitleggen aan jullie.* Dit gebruik ik als denkteken in dit verhaal.
" Spraakteken.
~ nog altijd het zelfde hoofdstuk
/////////// Tijdskip
![](https://img.wattpad.com/cover/300484444-288-k872593.jpg)
JE LEEST
Wolvenkracht
WerewolfChloë is een normaal meisje van 17. Maar ze maakt iets mee wat geen tiener ooit heeft meegemaakt. Of toch wel? Nadat ze ontvoerd is en er iets in haar bloed gespoten is staat Chloë haar leven op zijn kop. Ze moet vluchten en nieuwe bondgenoten zoeke...