He's in love with a Ghost.

Je t'aime. (revised)

Prince.

Nandito ako ngayon sa kwarto nila Kate, I patiently waiting for her to wake up. Ang sabi sa akin ni Ina, ngayong araw na daw siya babalik sa katawan niya, absolutely I want to make this day unforgettable in my side. Yes, only in my side. Makakalimutan naman na niya ako kapag nagising siya. Well, that's life.

"Prince?" si Mika pumasok bigla sa kwarto.

"Hmm?" ibinaba ko ang librong binabasa ko at tumingin sa kanya.

"Nabalitaan ko na..." she didn't dare to continue what she was trying to point out. "Is it okay if... if we, Ina and I, can join in your plans today?" they want to join then? No problem.

"Ok lang." the more the merrier, anyway.

"Really?" mababakas ko ngayon ang saya sa kanya.

"Yeah." Ngumiti ako sa kanya ng saglit lang. I can't be too happy, knowing that... nevermind.

"YES! Wait, I'll tell it to Ina." Agad siyang tumakbo papalabas. A jolly Mika come back. That's good to her.

Ibinalik ko ang konsentrasyon ko sa pagbabasa ng libro ng nagising na siya. And expecting what I exactly expect, over reaction again.

"Prince?! Anong ginagawa mo dito?" napataas ang kilay ko, hindi ko na napigilan.

I just shot him a glare with knowing look.

"Ow." tumawa pa sya ng bahagya. "Ginagawa mo dito? Sensya sa pagsigaw nagulat lang dahil pagdilat ng mata ko ikaw agad ang nakita ko." How I wish na maging ganun ang sitwasyon natin pagdating ng panahon, iyong ako ang makikita mo sa unang pagdilat ng mga mata mo sa umaga at ganon din ako. Well, that was too much I guess. Bakit ko pa nga naman pa sinasabi ang lahat ng ito. That thing is impossible.

"We're going somewhere. The difference is, we have Mika and Ina this time." I explained to her sabay tayo.

"Talaga?" sumaya naman bigla ang mukha niya. "May bonding tayo? Naks, parang pamilya lang. Tara na!" excited niyang sabi na nauna pa sa aking lumabas.

I can't stop to smile. Masaya palang talaga kapag nakikita mong masaya ang taong mahalaga sa'yo.

----

Naka-upo lang ako sa swing habang pinapanood ang pagtatawanan ng tatlong multo. They are having a good time. And seeing her smile, I am smiling too. Damn, such a first time for me.

Tumingin ako sa gilid ko dahil ramdam kong may nakatingin sa amin at tama nga ako.

"Kuya lumayo ka dyan, may mga multo diyan!" biglang sabi ng batang babae dahil na rin siguro sa gulat na napansin ko siya. She was trying so hard to cover herself in a branch of mahogany tree. Tss. Paano niya maitatago ang saril nya doon?

I stand up and walk not so close to her. Pero lumayo siya sa tangka kong paglapit. She saw what I saw. "Go home." iyon na lang ang nasabi ko sa kanya.

"Pero... concern lang naman po ako sa inyo." Ramdam ko din ang paghinto ng tatlo sa pagkukwentuhan, nanonood na sila sa amin, sa usapan namin ng batang ito na may 3rd eye din.

"Don't need it. Just go home. This place is not safe with a little girl like you." Ilang beses na ring may nagsabi sa akin na may multo daw ako sa tabi ko pero hindi ko pinapansin, ngayon ko lang talaga pinansin ang sinasabi ng iba.